Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Исповедайтеся Господеви и призывайте имя Его, возвестите во языцех дела Его:
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
воспойте Ему и пойте Ему, поведите вся чудеса Его.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Хвалитеся о имени святем Его: да возвеселится сердце ищущих Господа:
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
взыщите Господа и утвердитеся, взыщите лица Его выну.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Помяните чудеса Его, яже сотвори, чудеса Его и судбы уст Его,
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
семя Авраамле раби Его, сынове Иаковли избраннии Его.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
Той Господь Бог наш: по всей земли судбы Его.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
Помяну в век завет Свой, слово, еже заповеда в тысящы родов,
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
еже завеща Аврааму, и клятву Свою Исааку:
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
и постави ю Иакову в повеление и Израилю в завет вечен,
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
глаголя: тебе дам землю Ханааню, уже достояния вашего.
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
Внегда быти им малым числом, малейшым и пришелцем в ней,
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
и преидоша от языка в язык и от царствия в люди ины:
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
не остави человека обидети их и обличи о них цари:
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
не прикасайтеся помазанным Моим, и во пророцех Моих не лукавнуйте.
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
И призва глад на землю: всяко утверждение хлебное сотры.
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
Посла пред ними человека: в раба продан бысть Иосиф.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
Смириша во оковах нозе его, железо пройде душа его,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
дондеже прииде слово Его: слово Господне разжже его.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
Посла царь и разреши его: князь людий, и остави его.
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
Постави его господина дому своему и князя всему стяжанию своему,
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
наказати князи его яко себе и старцы его умудрити.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
И вниде Израиль во Египет, и Иаков пришелствова в землю Хамову.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
И возрасти люди Своя зело и укрепи я паче врагов их.
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
Преврати сердце их возненавидети люди Его, лесть сотворити в рабех Его.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
Посла Моисеа раба Своего, Аарона, егоже избра себе:
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
положи в них словеса знамений Своих и чудес Своих в земли Хамове.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
Посла тму и помрачи, яко преогорчиша словеса Его.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
Преложи воды их в кровь и измори рыбы их.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Воскипе земля их жабами в сокровищницах царей их.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
Рече, и приидоша песия мухи и скнипы во вся пределы их.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
Положи дожди их грады, огнь попаляющь в земли их:
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
и порази винограды их и смоквы их, и сотры всякое древо предел их.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
Рече, и приидоша прузи и гусеницы, имже не бе числа,
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
и снедоша всяку траву в земли их, и поядоша всяк плод земли их.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
И порази всякаго первенца в земли их, начаток всякаго труда их:
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
и изведе я с сребром и златом: и не бе в коленех их боляй.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Возвеселися Египет во исхождении их: яко нападе страх их на ня.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
Распростре облак в покров им, и огнь, еже просветити им нощию.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
Просиша, и приидоша крастели, и хлеба небеснаго насыти я:
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
разверзе камень, и потекоша воды, потекоша в безводных реки:
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
яко помяну слово святое Свое, еже ко Аврааму рабу Своему.
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
И изведе люди Своя в радости и избранныя Своя в веселии.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
И даде им страны язык, и труды людий наследоваша:
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
яко да сохранят оправдания Его и закона Его взыщут.
