Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Хвалите Господа; гласите име Његово; јављајте по народима дела Његова.
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Певајте Му и славите Га; казујте сва чудеса Његова.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Хвалите се светим именом Његовим; нек се весели срце оних који траже Господа.
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Тражите Господа и силу Његову, тражите лице Његово без престанка.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Памтите чудеса Његова која је учинио, знаке Његове и судове уста Његових.
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
Семе Аврамово слуге су Његове, синови Јаковљеви изабрани Његови.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
Он је Господ Бог наш, по свој су земљи судови Његови.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
Памти увек завет свој, реч, коју је дао на хиљаду колена.
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
Шта је заветовао Авраму, и за шта се клео Исаку.
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
То је поставио Јакову за закон, и Израиљу за завет вечни,
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
Говорећи: Теби ћу дати земљу хананску у наследни део.
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
Тада их још беше мало на број, беше их мало, и беху дошљаци.
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
Иђаху од народа до народа, из једног царства к другом племену.
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
Не даде никоме да им науди, и караше за њих цареве:
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
"Не дирајте у помазанике моје, и пророцима мојим не чините зла."
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
И пусти глад на ону земљу; и потре сав хлеб што је за храну.
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
Посла пред њима човека; у робље продан би Јосиф.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
Оковима стегоше ноге његове, гвожђе тишташе душу његову,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
Док се стече реч његова, и реч Господња прослави га.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
Посла цар и одреши га; господар над народима, и пусти га.
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
Постави га господарем над домом својим, и заповедником над свим што имаше.
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
Да влада над кнезовима његовим по својој вољи, и старешине његове уразумљује.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
Тада дође Израиљ у Мисир, и Јаков се пресели у земљу Хамову.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
И намножи Бог народ свој и учини га јачег од непријатеља његових.
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
Преврну се срце њихово те омрзнуше на народ Његов, и чинише лукавство слугама Његовим.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
Посла Мојсија, слугу свог, Арона изабраника свог.
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
Показаше међу њима чудотворну силу Његову и знаке Његове у земљи Хамовој.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
Пусти мрак и замрачи, и не противише се речи Његовој.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
Претвори воду њихову у крв, и помори рибу њихову.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Провре земља њихова жабама, и клети царева њихових.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
Рече, и дођоше бубине, уши по свим крајевима њиховим.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
Место дажда посла на њих град, живи огањ на земљу њихову.
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
И поби чокоте њихове и смокве њихове, и потре дрвета у крајевима њиховим.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
Рече, и дођоше скакавци и гусенице небројене;
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
И изједоше сву траву по земљи њиховој, и поједоше род у пољу њихову.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
И поби све првенце у земљи њиховој, првине сваког труда њиховог.
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
Изведе Израиљце са сребром и златом, и не беше сустала у племенима њиховим.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Обрадова се Мисир изласку њиховом, јер страх њихов беше на њ пао.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
Разастре им облак за покривач, и огањ да светли ноћу.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
Молише, и посла им препелице, и хлебом их небеским храни.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
Отвори камен и протече вода, реке протекоше по сувој пустињи.
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
Јер се опомињаше свете речи своје к Авраму, слузи свом.
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
И изведе народ свој у радости, избране своје у весељу.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
И даде им земљу народа и труд туђинаца у наследство.
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
Да би чували заповести Његове, и законе Његове пазили. Алилуја.
