Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
ヱホバに感謝してその名をよび そのなしたまへる事をもろもろの民輩のなかにしらしめよ
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
ヱホバにむかひてうたへヱホバを讃うたへ そのもろもろの妙なる事跡をかたれ
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
そのきよき名をほこれ ヱホバをたづねもとむるものの心はよろこぶべし
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
ヱホバとその能力とをたづねもとめよ つねにその聖顔をたづねよ
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
その僕アブラムの裔よヤコブの子輩よ そのえらびたまひし所のものよ そのなしたまへる妙なるみわざと奇しき事跡とその口のさばきとを心にとむれ
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
その僕アブラムの裔よヤコブの子輩よ そのえらびたまひし所のものよ そのなしたまへる妙なるみわざと奇しき事跡とその口のさばきとを心にとむれ
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
彼はわれらの神ヱホバなり そのみさばきは全地にあり
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
ヱホバはたえずその契約をみこころに記たまへり 此はよろづ代に命じたまひし聖言なり
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
アブラハムとむすびたまひし契約イサクに與へたまひし誓なり
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
之をかたくしヤコブのために律法となし イスラエルのためにとこしへの契約となして
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
言たまひけるは我なんぢにカナンの地をたまひてなんぢらの嗣業の分となさん
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
この時かれらの數おほからず甚すくなくしてかしこにて旅人となり
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
この國よりかの國にゆき この國よりほかの民にゆけり
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
人のかれらを虐ぐるをゆるし給はず かれらの故によりて王たちを懲しめて
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
宣給くわが受膏者たちにふるるなかれ わが預言者たちをそこなふなかれ
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
ヱホバは饑饉たを地にまねき 人の杖とする糧をことごとく碎きたまへり
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
又かれらの前にひとりを遣したまへり ヨセフはうられて僕となりぬ
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
かれら足械をもてヨセフの足をそこなひ くろかねの鏈をもてその霊魂をつなげり
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
斯てそのことばの驗をうるまでに及ぶ ヱホバのみことば彼をこころみたまへり
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
王は人をつかはしてこれを解き もろもろの民の長はこれをゆるし
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
之をその家司となし その財寶をことごとく司どらせ
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
その心のままにかの國のきみたちを縛しめ 長老たちに智慧ををしへしむ
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
イスラエルも亦エジプトにゆき ヤコブはハムの地にやどれり
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
ヱホバはその民を大にましくはへ之をその敵よりも強くしたまへり
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
また敵のこころをかへておのれの民をにくましめ おのれの僕輩をあざむき待さしめたまへり
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
又そのしもべモーセとその選びたまへるアロンとを遣したまへり
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
かれらはヱホバの預兆をハムの地におこなひ またその國にくすしき事をおこなへり
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
ヱホバは闇をつかはして暗くしたまへり かれらその聖言にそむくことをせざりき
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
彼等のすべての水を血にかへてその魚をころしたまへり
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
かれらの國は蛙むれいでて王の殿のうちにまでみちふさがりぬ
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
ヱホバいひたまへば蝿むらがり蚤そのすべての境にいりきたりぬ
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
また雨にかへて霰をかれらに與へもゆる火をかれらの國にふらし
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
かれらの葡萄の樹といちじくの樹とをうちその境のもろちろの樹ををりくだきたまへり
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
ヱホバいひたまへば算しられぬ蝗と蟊賊きたり
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
かれらの國のすべての田產をはみつくしその地のすべての實を食つくせり
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
ヱホバはかれらの國のすべての首出者をうち かれらのすべての力の始をうちたまへり
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
しろかね黄金をたづさへて彼等をいでゆかしめたまへり その家族のうちに一人のよわき者もなかりき
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
エジプトはかれらの出るをよろこべり かれらをおそるるの念そのうちにおこりたればなり
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
ヱホバは雲をしきて蓋となし夜は火をもて照したまへり
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
又かれらの求によりて鶉をきたらしめ天の餅にてかれらを飽しめたまへり
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
磐をひらきたまへば水ほどばしりいで 潤ひなきところに川をなして流れいでたり
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
ヱホバそのきよき聖言とその僕アブラハムとをおもひいでたまひたればなり
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
その民をみちびきて歓びつついでしめ そのえらべる民をみちびきて謳ひつついでしめたまへり
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
もろもろの國人の地をかれらに與へたまひしかば 彼等もろもろのたみの勤勞をおのが有とせり
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
こは彼等がその律にしたがひその法をまもらんが爲なり ヱホバをほめたたへよ
