Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Lodate il Signore e invocate il suo nome, proclamate tra i popoli le sue opere. Alleluia.
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Cantate a lui canti di gioia, meditate tutti i suoi prodigi.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Gloriatevi del suo santo nome: gioisca il cuore di chi cerca il Signore.
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Cercate il Signore e la sua potenza, cercate sempre il suo volto.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Ricordate le meraviglie che ha compiute, i suoi prodigi e i giudizi della sua bocca:
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
voi stirpe di Abramo, suo servo, figli di Giacobbe, suo eletto.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
E' lui il Signore, nostro Dio, su tutta la terra i suoi giudizi.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
Ricorda sempre la sua alleanza: parola data per mille generazioni,
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
l'alleanza stretta con Abramo e il suo giuramento ad Isacco.
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
La stabilì per Giacobbe come legge, come alleanza eterna per Israele:
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
«Ti darò il paese di Cànaan come eredità a voi toccata in sorte».
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
Quando erano in piccolo numero, pochi e forestieri in quella terra,
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
e passavano di paese in paese, da un regno ad un altro popolo,
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
non permise che alcuno li opprimesse e castigò i re per causa loro:
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
«Non toccate i miei consacrati, non fate alcun male ai miei profeti».
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
Chiamò la fame sopra quella terra e distrusse ogni riserva di pane.
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
Davanti a loro mandò un uomo, Giuseppe, venduto come schiavo.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
Gli strinsero i piedi con ceppi, il ferro gli serrò la gola,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
finché si avverò la sua predizione e la parola del Signore gli rese giustizia.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
Il re mandò a scioglierlo, il capo dei popoli lo fece liberare;
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
lo pose signore della sua casa, capo di tutti i suoi averi,
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
per istruire i capi secondo il suo giudizio e insegnare la saggezza agli anziani.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
E Israele venne in Egitto, Giacobbe visse nel paese di Cam come straniero.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
Ma Dio rese assai fecondo il suo popolo, lo rese più forte dei suoi nemici.
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
Mutò il loro cuore e odiarono il suo popolo, contro i suoi servi agirono con inganno
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
Mandò Mosè suo servo e Aronne che si era scelto.
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
Compì per mezzo loro i segni promessi e nel paese di Cam i suoi prodigi.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
Mandò le tenebre e si fece buio, ma resistettero alle sue parole.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
Cambiò le loro acque in sangue e fece morire i pesci.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Il loro paese brulicò di rane fino alle stanze dei loro sovrani.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
Diede un ordine e le mosche vennero a sciami e le zanzare in tutto il loro paese.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
Invece delle piogge mandò loro la grandine, vampe di fuoco sul loro paese.
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
Colpì le loro vigne e i loro fichi, schiantò gli alberi della loro terra.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
Diede un ordine e vennero le locuste e bruchi senza numero;
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
divorarono tutta l'erba del paese e distrussero il frutto del loro suolo.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
Colpì nel loro paese ogni primogenito, tutte le primizie del loro vigore.
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
Fece uscire il suo popolo con argento e oro, fra le tribù non c'era alcun infermo.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
L'Egitto si rallegrò della loro partenza perché su di essi era piombato il terrore.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
Distese una nube per proteggerli e un fuoco per illuminarli di notte.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
Alla loro domanda fece scendere le quaglie e li saziò con il pane del cielo.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
Spaccò una rupe e ne sgorgarono acque, scorrevano come fiumi nel deserto,
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
perché ricordò la sua parola santa data ad Abramo suo servo.
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
Fece uscire il suo popolo con esultanza, i suoi eletti con canti di gioia.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
Diede loro le terre dei popoli, ereditarono la fatica delle genti,
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
perché custodissero i suoi decreti e obbedissero alle sue leggi. Alleluia.
