< Зәбур 105 >

1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
הודו ליהוה קראו בשמו הודיעו בעמים עלילותיו׃
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
שירו לו זמרו לו שיחו בכל נפלאותיו׃
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
התהללו בשם קדשו ישמח לב מבקשי יהוה׃
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
דרשו יהוה ועזו בקשו פניו תמיד׃
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
זכרו נפלאותיו אשר עשה מפתיו ומשפטי פיו׃
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
זרע אברהם עבדו בני יעקב בחיריו׃
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
הוא יהוה אלהינו בכל הארץ משפטיו׃
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
זכר לעולם בריתו דבר צוה לאלף דור׃
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
אשר כרת את אברהם ושבועתו לישחק׃
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
ויעמידה ליעקב לחק לישראל ברית עולם׃
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
לאמר לך אתן את ארץ כנען חבל נחלתכם׃
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
בהיותם מתי מספר כמעט וגרים בה׃
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
ויתהלכו מגוי אל גוי מממלכה אל עם אחר׃
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
לא הניח אדם לעשקם ויוכח עליהם מלכים׃
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
אל תגעו במשיחי ולנביאי אל תרעו׃
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
ויקרא רעב על הארץ כל מטה לחם שבר׃
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
שלח לפניהם איש לעבד נמכר יוסף׃
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
ענו בכבל רגליו ברזל באה נפשו׃
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
עד עת בא דברו אמרת יהוה צרפתהו׃
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
שלח מלך ויתירהו משל עמים ויפתחהו׃
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
שמו אדון לביתו ומשל בכל קנינו׃
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
לאסר שריו בנפשו וזקניו יחכם׃
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
ויבא ישראל מצרים ויעקב גר בארץ חם׃
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
ויפר את עמו מאד ויעצמהו מצריו׃
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
הפך לבם לשנא עמו להתנכל בעבדיו׃
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
שלח משה עבדו אהרן אשר בחר בו׃
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
שמו בם דברי אתותיו ומפתים בארץ חם׃
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
שלח חשך ויחשך ולא מרו את דבריו׃
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
הפך את מימיהם לדם וימת את דגתם׃
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
שרץ ארצם צפרדעים בחדרי מלכיהם׃
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
אמר ויבא ערב כנים בכל גבולם׃
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
נתן גשמיהם ברד אש להבות בארצם׃
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
ויך גפנם ותאנתם וישבר עץ גבולם׃
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
אמר ויבא ארבה וילק ואין מספר׃
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
ויאכל כל עשב בארצם ויאכל פרי אדמתם׃
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
ויך כל בכור בארצם ראשית לכל אונם׃
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
ויוציאם בכסף וזהב ואין בשבטיו כושל׃
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
שמח מצרים בצאתם כי נפל פחדם עליהם׃
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
פרש ענן למסך ואש להאיר לילה׃
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
שאל ויבא שלו ולחם שמים ישביעם׃
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
פתח צור ויזובו מים הלכו בציות נהר׃
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
כי זכר את דבר קדשו את אברהם עבדו׃
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
ויוצא עמו בששון ברנה את בחיריו׃
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
ויתן להם ארצות גוים ועמל לאמים יירשו׃
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
בעבור ישמרו חקיו ותורתיו ינצרו הללו יה׃

< Зәбур 105 >