Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Give ye thanks to Jehovah — call ye in His name, Make known among the peoples His acts.
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Sing ye to Him — sing praise to Him, Meditate ye on all His wonders.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Boast yourselves in His Holy Name, The heart of those seeking Jehovah rejoiceth.
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Seek ye Jehovah and His strength, Seek ye His face continually.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Remember His wonders that He did, His signs and the judgments of His mouth.
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
O seed of Abraham, His servant, O sons of Jacob, His chosen ones.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
He [is] Jehovah our God, In all the earth [are] His judgments.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
He hath remembered to the age His covenant, The word He commanded to a thousand generations,
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
That He hath made with Abraham, And His oath to Isaac,
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
And doth establish it to Jacob for a statute, To Israel — a covenant age-during,
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
Saying, 'To thee I give the land of Canaan, The portion of your inheritance,'
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
In their being few in number, But a few, and sojourners in it.
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
And they go up and down, from nation unto nation, From a kingdom unto another people.
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
He hath not suffered any to oppress them And He reproveth for their sakes kings.
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
'Strike not against Mine anointed, And to My prophets do not evil.'
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
And He calleth a famine on the land, The whole staff of bread He hath broken.
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
He hath sent before them a man, For a servant hath Joseph been sold.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
They have afflicted with fetters his feet, Iron hath entered his soul,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
Till the time of the coming of His word The saying of Jehovah hath tried him.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
The king hath sent, and looseth him, The ruler of the peoples, and draweth him out.
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
He hath made him lord of his house, And ruler over all his possessions.
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
To bind his chiefs at his pleasure, And his elders he maketh wise.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
And Israel cometh in to Egypt, And Jacob hath sojourned in the land of Ham.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
And He maketh His people very fruitful, And maketh it mightier than its adversaries.
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
He turned their heart to hate His people, To conspire against His servants.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
He hath sent Moses His servant, Aaron whom He had fixed on.
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
They have set among them the matters of His signs, And wonders in the land of Ham.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
He hath sent darkness, and it is dark, And they have not provoked His word.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
He hath turned their waters to blood, And putteth to death their fish.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Teemed hath their land [with] frogs, In the inner chambers of their kings.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
He hath said, and the beetle cometh, Lice into all their border.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
He hath made their showers hail, A flaming fire [is] in their land.
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
And He smiteth their vine and their fig, And shivereth the trees of their border.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
He hath said, and the locust cometh, And the cankerworm — innumerable,
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
And it consumeth every herb in their land, And it consumeth the fruit of their ground.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
And He smiteth every first-born in their land, The first-fruit of all their strength,
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
And bringeth them out with silver and gold, And there is not in its tribes a feeble one.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Rejoiced hath Egypt in their going forth, For their fear had fallen upon them.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
He hath spread a cloud for a covering, And fire to enlighten the night.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
They have asked, and He bringeth quails, And [with] bread of heaven satisfieth them.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
He hath opened a rock, and waters issue, They have gone on in dry places — a river.
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
For He hath remembered His holy word, With Abraham His servant,
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
And He bringeth forth His people with joy, With singing His chosen ones.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
And He giveth to them the lands of nations, And the labour of peoples they possess,
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
That they may observe His statutes, And His laws may keep. Praise ye Jehovah!
