Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Give thanks to Yahweh, call on his name; make known his deeds among the nations.
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Sing to him, sing praises to him; speak of all his marvelous deeds.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Boast in his holy name; let the heart of those who seek Yahweh rejoice.
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Seek Yahweh and his strength; seek his presence continually.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Recall the marvelous things he has done, his miracles and the decrees from his mouth,
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
you descendants of Abraham his servant, you people of Jacob, his chosen ones.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
He is Yahweh, our God. His decrees are on all the earth.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
He keeps in mind his covenant forever, the word that he commanded for a thousand generations.
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
He calls to mind the covenant that he made with Abraham and his oath to Isaac.
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
This is what he confirmed to Jacob as a statute and to Israel as an everlasting covenant.
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
He said, “I will give you the land of Canaan as your share of your inheritance.”
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
He said this when they were only few in number, so very few, and were strangers in the land.
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
They went from nation to nation and from one kingdom to another.
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
He did not allow anyone to oppress them; he rebuked kings for their sakes.
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
He said, “Do not touch my anointed ones, and do not harm my prophets.”
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
He called for a famine on the land; he cut off the whole supply of bread.
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
He sent a man ahead of them; Joseph was sold as a servant.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
His feet were bound by shackles; on his neck was put an iron collar,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
until what he had said came to pass. The word of Yahweh tested him.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
The king sent servants to release him; the ruler of the people set him free.
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
He put him in charge of his house as ruler of all his possessions
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
to instruct his princes as he wished and to teach his elders wisdom.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
Then Israel came into Egypt, and Jacob lived for a time in the land of Ham.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
Yahweh made his people fruitful, and made them stronger than their enemies.
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
He caused their enemies to hate his people, to mistreat his servants.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
He sent Moses, his servant, and Aaron, whom he had chosen.
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
They performed his signs among the Egyptians, his wonders in the land of Ham.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
He sent darkness and made that land dark, but its people did not obey his commands.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
He turned their water into blood and killed their fish.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Their land swarmed with frogs, even in the rooms of their rulers.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
He spoke, and swarms of flies and gnats came throughout their country.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
He turned their rain into hail, with fire flaming on their land.
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
He destroyed their vines and fig trees; he broke the trees of their country.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
He spoke, and the locusts came, so many locusts.
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
The locusts ate up all of the vegetation in their land; They ate up all the crops of the ground.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
He killed every firstborn in their land, the firstfruits of all their strength.
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
He brought the Israelites out with silver and gold; none of his tribes stumbled on the way.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Egypt was glad when they went away, for the Egyptians were afraid of them.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
He spread a cloud for a covering and made a fire to light up the night.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
The Israelites asked for food, and he brought quail and satisfied them with bread from heaven.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
He split the rock, and waters gushed from it; they flowed in the wilderness like a river.
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
For he called to mind his holy promise that he made to Abraham his servant.
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
He led his people out with joy, his chosen with shouts of triumph.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
He gave them the lands of the nations; they took possession of the wealth of the peoples
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
so that they might keep his statutes and obey his laws. Praise Yahweh.
