Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Give thanks to the Lord, call on his name: make known his deeds among the nations.
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Sing to him, make music to him, tell of all his wondrous works.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Make your boast in his holy name, be glad at heart, you who seek the Lord.
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Seek after the Lord and his strength, seek his face evermore.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Remember the wonders he did, his portents, the judgments he uttered,
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
you who are offspring of Abraham, his servant, the children of Jacob, his chosen ones.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
He is the Lord our God: in all the earth are his judgments.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
He remembers forever his covenant, his promise for a thousand generations
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
The covenant he made with Abraham, the oath he swore to Isaac,
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
and confirmed as a statute to Jacob, a pact everlasting to Israel
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
to give them the land of Canaan as the lot which they should inherit.
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
And when they were very few, few and but pilgrims therein,
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
wandering from nation to nation, journeying from people to people,
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
he allowed no one to oppress them, even punishing kings for their sakes.
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
He forbade them to touch his anointed, or do any hurt to his prophets.
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
When he called down famine on the land, and cut off the bread which sustained them,
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
he sent before them a man, Joseph, who was sold as a slave.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
His feet were galled with fetters, he was laid in chains of iron,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
till the time that his word came to pass, the word of the Lord that had tried him.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
The king sent and freed him, the ruler of nations released him.
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
He made him lord of his household, and ruler of all his possessions,
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
to admonish his princes at will and instruct his elders in wisdom.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
Thus Israel came into Egypt, Jacob sojourned in the land of Ham.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
His people he made very fruitful, and mightier than their foes.
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
He inspired them to hate his people, and to deal with his servants craftily.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
He sent his servant Moses, and Aaron whom he had chosen,
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
portents he wrought in Egypt, and signs in the land of Ham.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
Darkness he sent, and it fell: yet they gave no heed to his word.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
He turned their waters into blood, thus causing their fish to die.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Their land was alive with frogs, swarming even in the royal chambers.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
At his command came flies, and lice in all their borders.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
He gave them hail for rain and fire that flashed through the land,
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
smiting their vines and figs, breaking the trees of their border.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
At his command came locusts, young locusts beyond all counting,
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
which ate every herb in the land, ate up, too, the fruit of their ground.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
He struck down in their land all the firstborn, the firstlings of all their strength
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
Then forth he led Israel with silver and gold, and among his tribes no one was weary.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Egypt was glad when they left, for terror had fallen upon them.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
He spread out a cloud to screen them, and fire to give light in the night.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
He sent quails at their entreaty, and heavenly bread in abundance.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
He opened the rock; waters gushed: in the desert they ran like a river.
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
For he remembered his holy promise to Abraham his servant.
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
So he led out his people with joy, his elect with a ringing cry.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
And he gave them the lands of the nations, the fruit of their toil for possession,
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
that so they might keep his statutes, and be of his laws observant. Hallelujah.
