Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
O give thanks unto the LORD; Call upon his name; Make known his deeds among the people!
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Sing unto him; sing psalms unto him; Tell ye of all his wondrous works!
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Glory ye in his holy name; Let the hearts of them that seek the LORD rejoice!
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Seek the LORD, and his majesty; Seek his face continually!
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Remember the wonders he hath wrought, His miracles and the judgments of his mouth,
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
Ye offspring of Abraham his servant, Ye children of Jacob his chosen!
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
Jehovah, he is our God, His judgments are over all the earth.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
He remembereth his covenant for ever, And the promise to a thousand generations;
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
The covenant which he made with Abraham, And the oath which he gave to Isaac;
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
Which he confirmed to Jacob for a decree, And to Israel for an everlasting covenant.
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
“To thee,” said he, “will I give the land of Canaan For the lot of your inheritance.”
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
When they were yet few in number, Very few, and strangers in the land;
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
When they went from nation to nation, From one kingdom to another people,
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
He suffered no man to oppress them; Yea, he rebuked kings for their sakes.
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
“Touch not,” said he, “mine anointed, And do my prophets no harm!”
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
Again, when he commanded a famine in the land, And broke the whole staff of bread,
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
He sent a man before them; Joseph was sold as a slave.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
His feet they hurt with fetters; He was bound in chains of iron;
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
Until his prediction came to pass, And the word of the LORD proved him.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
Then the king sent, and loosed him; The ruler of nations, and set him free;
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
He made him governor of his house, And lord of all his possessions;
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
To bind his princes at his pleasure, And teach his counsellors wisdom.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
Israel also came into Egypt, And Jacob sojourned in the land of Ham;
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
Where God increased his people greatly, And made them stronger than their enemies.
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
He turned their hearts to hate his people, And form devices against his servants.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
Then sent he Moses his servant, And Aaron, whom he had chosen.
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
They showed his signs among them, And his wonders in the land of Ham.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
He sent darkness upon them, and made it dark; And they did not disobey his word.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
He turned their waters into blood, And caused their fish to die.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Their land brought forth frogs in abundance, Even in the chambers of their kings.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
He spake, and there came flies, And lice in all their coasts.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
Instead of rain he gave them hail, And flaming fire in their land.
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
He smote also their vines and fig-trees, And broke the trees of their coasts.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
He spake, and the locusts came. Destructive locusts without number,
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
Which ate up all the herbage in their land, And devoured the fruits of their fields.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
Then he smote all the first-born in their land, The first-fruits of all their strength.
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
He led forth his people with silver and gold; Nor was there one feeble person in all their tribes.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Egypt was glad when they departed, For their terror had fallen upon them.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
He spread out a cloud for a covering, And fire to give light by night.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
They asked, and he brought quails, And satisfied them with the bread of heaven.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
He opened the rock, and the waters gushed forth, And ran in the dry places like a river.
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
For he remembered his holy promise, Which he had made to Abraham his servant;
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
And he led forth his people with joy, And his chosen with gladness.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
He gave to them the lands of the nations, And they inherited the labor of the peoples;
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
That they might observe his statutes, And obey his laws. Praise ye the LORD!
