Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Alleluia. Give glory to the Lord, and call upon his name: declare his deeds among the Gentiles.
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Sing to him, yea sing praises to him: relate all his wondrous works.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek the Lord.
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Seek ye the Lord, and be strengthened: seek his face evermore.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Remember his marvellous works which he hath done; his wonders, and the judgments of his mouth.
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
O ye seed of Abraham his servant; ye sons of Jacob his chosen.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
He is the Lord our God: his judgments are in all the earth.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
He hath remembered his covenant for ever: the word which he commanded to a thousand generations.
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
Which he made to Abraham; and his oath to Isaac:
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
And he appointed the same to Jacob for a law, and to Israel for an everlasting testament:
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
Saying: To thee will I give the land of Chanaan, the lot of your inheritance.
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
When they were but a small number: yea very few, and sojourners therein:
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
And they passed from nation to nation, and from one kingdom to another people.
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
He suffered no man to hurt them: and he reproved kings for their sakes.
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
Touch ye not my anointed: and do no evil to my prophets.
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
And he called a famine upon the land: and he broke in pieces all the support of bread.
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
He sent a man before them: Joseph, who was sold for a slave.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
They humbled his feet in fetters: the iron pierced his soul,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
Until his word came. The word of the Lord inflamed him.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
The king sent, and he released him: the ruler of the people, and he set him at liberty.
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
He made him master of his house, and ruler of all his possession.
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
That he might instruct his princes as himself, and teach his ancients wisdom.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
And Israel went into Egypt: and Jacob was a sojourner in the land of Cham.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
And he increased his people exceedingly: and strengthened them over their enemies,
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
He turned their heart to hate his people: and to deal deceitfully with his servants.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
He sent Moses his servant: Aaron the man whom he had chosen.
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
He gave them power to shew his signs, and his wonders in the land of Cham.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
He sent darkness, and made it obscure: and grieved not his words.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
He turned their waters into blood, and destroyed their fish.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Their land brought forth frogs, in the inner chambers of their kings.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
He spoke, and there came divers sorts of flies and sciniphs in all their coasts.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
He gave them hail for rain, a burning fire in the land.
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
And he destroyed their vineyards and their fig trees: and he broke in pieces the trees of their coasts.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
He spoke, and the locust came, and the bruchus, of which there was no number.
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
And they devoured all the grass in their land, and consumed all the fruit of their ground.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
And he slew all the firstborn in their land: the firstfruits of all their labour.
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
And he brought them out with silver and gold: and there was not among their tribes one that was feeble.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Egypt was glad when they departed: for the fear of them lay upon them.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
He spread a cloud for their protection, and fire to give them light in the night.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
They asked, and the quail came: and he filled them with the bread of heaven.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
He opened the rock, and waters flowed: rivers ran down in the dry land.
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
Because he remembered his holy word, which he had spoken to his servant Abraham.
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
And he brought forth his people with joy, and his chosen with gladness.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
And he gave them the lands of the Gentiles: and they possessed the labours of the people:
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
That they might observe his justifications, and seek after his law.
