Зәбур 105
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
Give thanks to the LORD, call upon His name; make known His deeds among the nations.
2 Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
Sing to Him, sing praises to Him; tell of all His wonders.
3 Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
Glory in His holy name; let the hearts of those who seek the LORD rejoice.
4 Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
Seek out the LORD and His strength; seek His face always.
5 Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
Remember the wonders He has done, His marvels, and the judgments He has pronounced,
6 И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
O offspring of His servant Abraham, O sons of Jacob, His chosen ones.
7 У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
He is the LORD our God; His judgments carry throughout the earth.
8 Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
He remembers His covenant forever, the word He ordained for a thousand generations—
9 Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
the covenant He made with Abraham, and the oath He swore to Isaac.
10 У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
He confirmed it to Jacob as a decree, to Israel as an everlasting covenant:
11 «Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
“I will give you the land of Canaan as the portion of your inheritance.”
12 — Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
When they were few in number, few indeed, and strangers in the land,
13 Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
they wandered from nation to nation, from one kingdom to another.
14 У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
He let no man oppress them; He rebuked kings on their behalf:
15 Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
“Do not touch My anointed ones! Do no harm to My prophets!”
16 У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
He called down famine on the land and cut off all their supplies of food.
17 У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
He sent a man before them— Joseph, sold as a slave.
18 Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
They bruised his feet with shackles and placed his neck in irons,
19 Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
until his prediction came true and the word of the LORD proved him right.
20 Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
The king sent and released him; the ruler of peoples set him free.
21 Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
He made him master of his household, ruler over all his substance,
22 Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
to instruct his princes as he pleased and teach his elders wisdom.
23 Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
Then Israel entered Egypt; Jacob dwelt in the land of Ham.
24 [Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
And the LORD made His people very fruitful, more numerous than their foes,
25 У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
whose hearts He turned to hate His people, to conspire against His servants.
26 У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
He sent Moses His servant, and Aaron, whom He had chosen.
27 Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
They performed His miraculous signs among them, and wonders in the land of Ham.
28 Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
He sent darkness, and it became dark— yet they defied His words.
29 У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
He turned their waters to blood and caused their fish to die.
30 Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
Their land teemed with frogs, even in their royal chambers.
31 У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
He spoke, and insects swarmed— gnats throughout their country.
32 У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
He gave them hail for rain, with lightning throughout their land.
33 У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
He struck their vines and fig trees and shattered the trees of their country.
34 У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
He spoke, and the locusts came— young locusts without number.
35 Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
They devoured every plant in their land and consumed the produce of their soil.
36 [Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
Then He struck all the firstborn in their land, the firstfruits of all their vigor.
37 Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
He brought Israel out with silver and gold, and none among His tribes stumbled.
38 Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
Egypt was glad when they departed, for the dread of Israel had fallen on them.
39 У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
He spread a cloud as a covering and a fire to light up the night.
40 Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
They asked, and He brought quail and satisfied them with the bread of heaven.
41 У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
He opened a rock, and water gushed out; it flowed like a river in the desert.
42 Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
For He remembered His holy promise to Abraham His servant.
43 У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
He brought forth His people with rejoicing, His chosen with shouts of joy.
44 У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
He gave them the lands of the nations, that they might inherit the fruit of others’ labor,
45 Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
that they might keep His statutes and obey His laws. Hallelujah!
