< Зәбур 104 >

1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
ברכי נפשי את יהוה יהוה אלהי גדלת מאד הוד והדר לבשת׃
2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
עטה אור כשלמה נוטה שמים כיריעה׃
3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
המקרה במים עליותיו השם עבים רכובו המהלך על כנפי רוח׃
4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
עשה מלאכיו רוחות משרתיו אש להט׃
5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
יסד ארץ על מכוניה בל תמוט עולם ועד׃
6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
תהום כלבוש כסיתו על הרים יעמדו מים׃
7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
מן גערתך ינוסון מן קול רעמך יחפזון׃
8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
יעלו הרים ירדו בקעות אל מקום זה יסדת להם׃
9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
גבול שמת בל יעברון בל ישובון לכסות הארץ׃
10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
המשלח מעינים בנחלים בין הרים יהלכון׃
11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
ישקו כל חיתו שדי ישברו פראים צמאם׃
12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
עליהם עוף השמים ישכון מבין עפאים יתנו קול׃
13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
משקה הרים מעליותיו מפרי מעשיך תשבע הארץ׃
14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
מצמיח חציר לבהמה ועשב לעבדת האדם להוציא לחם מן הארץ׃
15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
ויין ישמח לבב אנוש להצהיל פנים משמן ולחם לבב אנוש יסעד׃
16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
ישבעו עצי יהוה ארזי לבנון אשר נטע׃
17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
אשר שם צפרים יקננו חסידה ברושים ביתה׃
18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
הרים הגבהים ליעלים סלעים מחסה לשפנים׃
19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
עשה ירח למועדים שמש ידע מבואו׃
20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
תשת חשך ויהי לילה בו תרמש כל חיתו יער׃
21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
הכפירים שאגים לטרף ולבקש מאל אכלם׃
22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
תזרח השמש יאספון ואל מעונתם ירבצון׃
23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
יצא אדם לפעלו ולעבדתו עדי ערב׃
24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
מה רבו מעשיך יהוה כלם בחכמה עשית מלאה הארץ קנינך׃
25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
זה הים גדול ורחב ידים שם רמש ואין מספר חיות קטנות עם גדלות׃
26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
שם אניות יהלכון לויתן זה יצרת לשחק בו׃
27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
כלם אליך ישברון לתת אכלם בעתו׃
28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
תתן להם ילקטון תפתח ידך ישבעון טוב׃
29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
תסתיר פניך יבהלון תסף רוחם יגועון ואל עפרם ישובון׃
30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
תשלח רוחך יבראון ותחדש פני אדמה׃
31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
יהי כבוד יהוה לעולם ישמח יהוה במעשיו׃
32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
המביט לארץ ותרעד יגע בהרים ויעשנו׃
33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
אשירה ליהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי׃
34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
יערב עליו שיחי אנכי אשמח ביהוה׃
35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
יתמו חטאים מן הארץ ורשעים עוד אינם ברכי נפשי את יהוה הללו יה׃

< Зәбур 104 >