< Зәбур 104 >

1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
Bless the LORD, O my soul! O LORD, my God! thou art very great! Thou art clothed with glory and majesty!
2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
He covereth himself with light as with a garment; He spreadeth out the heavens like a curtain;
3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
He layeth the beams of his chambers in the waters; He maketh the clouds his chariot; He rideth upon the wings of the wind.
4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
He maketh the winds his messengers, The flaming lightnings his ministers.
5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
He established the earth on its foundations; It shall not be removed for ever.
6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
Thou didst cover it with the deep as with a garment; The waters stood above the mountains!
7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
At thy rebuke they fled; At the voice of thy thunder they hasted away.
8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
The mountains rose, the valleys sank, In the place which thou didst appoint for them.
9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
Thou hast established a bound which the waters may not pass, That they may not return, and cover the earth.
10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
He sendeth forth the springs in brooks; They run among the mountains;
11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
They give drink to all the beasts of the forest; In them the wild asses quench their thirst.
12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
About them the birds of heaven have their habitation; They sing among the branches.
13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
He watereth the hills from his chambers; The earth is satisfied with the fruit of thy works!
14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
He causeth grass to spring up for cattle, And herbage for the service of man, To bring forth food out of the earth,
15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
And wine that gladdeneth the heart of man, Making his face to shine more than oil, And bread that strengtheneth man's heart.
16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
The trees of the LORD are full of sap, The cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
There the birds build their nests; In the cypresses the stork hath her abode.
18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
The high hills are a refuge for the wild goats, And the rocks for the conies.
19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
He appointed the moon to mark seasons; The sun knoweth when to go down.
20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
Thou makest darkness, and it is night, When all the beasts of the forest go forth!
21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
The young lions roar for prey, And seek their food from God.
22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
When the sun ariseth, they withdraw themselves, And lie down in their dens.
23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
Man goeth forth to his work, And to his labor, until the evening.
24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
O LORD! how manifold are thy works! In wisdom hast thou made them all! The earth is full of thy riches!
25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
Lo! this great and wide sea! In it are moving creatures without number, Animals small and great.
26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
There go the ships; There is the leviathan, which thou hast made to play therein.
27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
All these wait on thee To give them their food in due season.
28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
Thou givest it to them, they gather it; Thou openest thine hand, they are satisfied with good.
29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
Thou hidest thy face, they are confounded; Thou takest away their breath, they die, And return to the dust.
30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
Thou sendest forth thy spirit, they are created, And thou renewest the face of the earth.
31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
The glory of the LORD shall endure for ever; The LORD shall rejoice in his works;
32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
He looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the hills, and they smoke.
33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
I will sing to the LORD as long as I live, I will sing praise to my God while I have my being.
34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
May my meditation be acceptable to him! I will rejoice in the LORD.
35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
May sinners perish from the earth, And the wicked be no more! Bless the LORD, O my soul! Praise ye the LORD!

< Зәбур 104 >