Зәбур 104
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
Bless, O my soul, the Lord. O Lord my God, thou art very great; with glory and majesty art thou clothed.
2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
[Thou art he] who wrappeth himself in light as with a garment; who stretcheth out the heavens like a curtain;
3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
Who frameth of the waters the beams of his upper-chambers; who maketh the clouds his chariot; who walketh along upon the wings of the wind:
4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
Who maketh the winds his messengers; the flaming fire his ministers;
5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
Who hath founded the earth upon her bases, that she should not be moved to all eternity.
6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
Thou hadst covered the deep as with a garment: above the mountains stood the waters.
7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
At thy rebuke they fled, at the voice of thy thunder they hastened away.
8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
They ascended mountains; they went down valleys, unto the place which thou hadst founded for them.
9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
Bounds hast thou set which they cannot pass over, that they return not again to cover the earth.
10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
[Thou art he] who sendeth springs into the valleys, between mountains they run along.
11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
They give drink to all the beasts of the field: the wild asses quench [thereon] their thirst.
12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
By them have the fowls of the heaven ever their habitation, from between the branches they send forth their voice.
13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
Who watereth the mountains from his upper-chambers: from the fruit of thy works is the earth satisfied.
14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
[Thou art he] who causeth grass to grow for the cattle, and herbs by the service of man, that he may bring forth bread out of the earth;
15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
And wine that maketh joyful the heart of man, [and] oil to brighten his face, and bread which strengtheneth the heart of man.
16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
Full of sap are the trees of the Lord, the cedars of Lebanon which he hath planted;
17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
Where the birds make their nests: the stork—fir-trees are her house.
18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
The high mountains are for the wild goats: the rocks are a shelter for the conies.
19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
Thou causest darkness, and it becometh night, wherein creep forth all the beasts of the forest.
21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
The young lions roar after their prey, and ask from God their food.
22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
The sun ariseth, they withdraw [to their lairs], and lie down in their dens.
23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
Man goeth [then] forth unto his work, and to his labor until the evening.
24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
How manifold are thy works, O Lord! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
Here is this great and wide-extended sea; therein are moving things without number, living creatures both small and great.
26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
There the ships make their way: [there also] is the leviathan, whom thou hast made to sport therein.
27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
All of these wait upon thee, to give them their food in its due season.
28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
What thou givest them they gather: thou openest thy hand, they are satisfied with good.
29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
Thou hidest thy face, they suddenly vanish: thou takest away their spirit, they perish, and to their dust they return.
30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
Thou sendest forth thy spirit, they are created; and thou renewest the face of the earth.
31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
The glory of the Lord will endure for ever; the Lord will rejoice in his works:
32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
He who looketh down on the earth, and she trembleth; who toucheth the mountains, and they smoke.
33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
I will sing unto the Lord while I live: I will sing praises to my God while I exist.
34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
May my speech be agreeable to him: I will indeed rejoice in the Lord.
35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
May the sinners cease from off the earth, and the wicked be no more. Bless, O my soul, the Lord. Hallelujah.
