Зәбур 104
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, Thou art very great; Thou art clothed with glory and majesty.
2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
Who coverest Thyself with light as with a garment, who stretchest out the heavens like a curtain;
3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
Who layest the beams of Thine upper chambers in the waters, who makest the clouds Thy chariot, who walkest upon the wings of the wind;
4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
Who makest winds Thy messengers, the flaming fire Thy ministers.
5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
Who didst establish the earth upon its foundations, that it should not be moved for ever and ever;
6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
Thou didst cover it with the deep as with a vesture; the waters stood above the mountains.
7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
At Thy rebuke they fled, at the voice of Thy thunder they hasted away —
8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
The mountains rose, the valleys sank down — unto the place which Thou hadst founded for them;
9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
Thou didst set a bound which they should not pass over, that they might not return to cover the earth.
10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
Who sendest forth springs into the valleys; they run between the mountains;
11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
They give drink to every beast of the field, the wild asses quench their thirst.
12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
Beside them dwell the fowl of the heaven, from among the branches they sing.
13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
Who waterest the mountains from Thine upper chambers; the earth is full of the fruit of Thy works.
14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
Who causeth the grass to spring up for the cattle, and herb for the service of man; to bring forth bread out of the earth,
15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
And wine that maketh glad the heart of man, making the face brighter than oil, and bread that stayeth man's heart.
16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
The trees of the LORD have their fill, the cedars of Lebanon, which He hath planted;
17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
Wherein the birds make their nests; as for the stork, the fir-trees are her house.
18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
The high mountains are for the wild goats; the rocks are a refuge for the conies.
19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
Who appointedst the moon for seasons; the sun knoweth his going down.
20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest do creep forth.
21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
The sun ariseth, they slink away, and couch in their dens.
23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
How manifold are Thy works, O LORD! In wisdom hast Thou made them all; the earth is full of Thy creatures.
25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
Yonder sea, great and wide, therein are creeping things innumerable, living creatures, both small and great.
26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
There go the ships; there is leviathan, whom Thou hast formed to sport therein.
27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
All of them wait for Thee, that Thou mayest give them their food in due season.
28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
Thou givest it unto them, they gather it; Thou openest Thy hand, they are satisfied with good.
29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
Thou hidest Thy face, they vanish; Thou withdrawest their breath, they perish, and return to their dust.
30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
Thou sendest forth Thy spirit, they are created; and Thou renewest the face of the earth.
31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
May the glory of the LORD endure for ever; let the LORD rejoice in His works!
32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
Who looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the mountains, and they smoke.
33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
I will sing unto the LORD as long as I live; I will sing praise to my God while I have any being.
34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
Let my musing be sweet unto Him; as for me, I will rejoice in the LORD.
35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
Let sinners cease out of the earth, and let the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul. Hallelujah.
