Зәбур 104
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
Bless the LORD, O my soul! O LORD my God, You are very great; You are clothed with splendor and majesty.
2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
He wraps Himself in light as with a garment; He stretches out the heavens like a tent,
3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
laying the beams of His chambers in the waters above, making the clouds His chariot, walking on the wings of the wind.
4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
He makes the winds His messengers, flames of fire His servants.
5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
He set the earth on its foundations, never to be moved.
6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
You covered it with the deep like a garment; the waters stood above the mountains.
7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
At Your rebuke the waters fled; at the sound of Your thunder they hurried away—
8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
the mountains rose and the valleys sank to the place You assigned for them—
9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
You set a boundary they cannot cross, that they may never again cover the earth.
10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
He sends forth springs in the valleys; they flow between the mountains.
11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
They give drink to every beast of the field; the wild donkeys quench their thirst.
12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
The birds of the air nest beside the springs; they sing among the branches.
13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
He waters the mountains from His chambers; the earth is satisfied by the fruit of His works.
14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
He makes the grass grow for the livestock and provides crops for man to cultivate, bringing forth food from the earth:
15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
wine that gladdens the heart of man, oil that makes his face to shine, and bread that sustains his heart.
16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
The trees of the LORD have their fill, the cedars of Lebanon that He planted,
17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
where the birds build their nests; the stork makes her home in the cypresses.
18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
The high mountains are for the wild goats, the cliffs a refuge for the rock badgers.
19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
He made the moon to mark the seasons; the sun knows when to set.
20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
You bring darkness, and it becomes night, when all the beasts of the forest prowl.
21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
The young lions roar for their prey and seek their food from God.
22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
The sun rises, and they withdraw; they lie down in their dens.
23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
Man goes forth to his work and to his labor until evening.
24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
How many are Your works, O LORD! In wisdom You have made them all; the earth is full of Your creatures.
25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
Here is the sea, vast and wide, teeming with creatures beyond number, living things both great and small.
26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
There the ships pass, and Leviathan, which You formed to frolic there.
27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
All creatures look to You to give them their food in due season.
28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
When You give it to them, they gather it up; when You open Your hand, they are satisfied with good things.
29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
When You hide Your face, they are terrified; when You take away their breath, they die and return to dust.
30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
When You send Your Spirit, they are created, and You renew the face of the earth.
31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
May the glory of the LORD endure forever; may the LORD rejoice in His works.
32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
He looks on the earth, and it trembles; He touches the mountains, and they smolder.
33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
I will sing to the LORD all my life; I will sing praise to my God while I have my being.
34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
May my meditation be pleasing to Him, for I rejoice in the LORD.
35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
May sinners vanish from the earth and the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul. Hallelujah!
