< Зәбур 103 >

1 Давут язған күй: — Пәрвәрдигарға тәшәккүр қайтур, и җеним; И пүтүн вуҗудум, Униң муқәддәс намиға тәшәккүр қайтур!
Бинекувынтязэ, суфлете, пе Домнул ши тот че есте ын мине сэ бинекувынтезе Нумеле Луй чел сфынт!
2 Пәрвәрдигарға тәшәккүр қайтур, и җеним, Унтума униң барлиқ меһримбанлиқ-бәрикәтлирини;
Бинекувынтязэ, суфлете, пе Домнул ши ну уйта ничуна дин бинефачериле Луй!
3 У пүткүл қәбиһликлириңни кәчүриду, Барлиқ кесәллириңгә дава қилиду;
Ел ыць яртэ тоате фэрэделеӂиле тале, Ел ыць виндекэ тоате болиле тале,
4 Һаятиңни һаңдин һөрлүккә қутқузиду, Бешиңға меһир-муһәббәт һәм рәһимдиллиқларни таҗ қилип кийгүзиду.
Ел ыць избэвеште вяца дин гроапэ, Ел те ынкунунязэ ку бунэтате ши ындураре;
5 Көңлүңни назу-немәтләр билән қандуриду; Яшлиғиң бүркүтниңкидәк йеңилиниду.
Ел ыць сатурэ де бунэтэць бэтрынеця ши те фаче сэ ынтинерешть ярэшь ка вултурул.
6 Пәрвәрдигар барлиқ езилгәнләр үчүн һәққанийлиқ һәм адаләтни жүргүзиду;
Домнул фаче дрептате ши жудекатэ тутурор челор асуприць.
7 У Өз йоллирини Мусаға, Қилғанлирини Исраилларға намайән қилған.
Ел Шь-а арэтат кэиле Сале луй Мойсе ши лукрэриле Сале копиилор луй Исраел.
8 Пәрвәрдигар рәһимдил вә шәпқәтликтур, У асанлиқчә аччиқланмайду, Униң меһир-муһәббити тешип туриду.
Домнул есте ындурэтор ши милостив, ынделунг рэбдэтор ши богат ын бунэтате.
9 У узунғичә әйипләвәрмәйду, Яки та мәңгүгә ғәзивидә туривәрмәйду.
Ел ну Се чартэ фэрэ ынчетаре ши ну цине мыния пе вечие.
10 У бизгә гуналиримизға қарита муамилидә болған әмәс, Бизгә қәбиһликлиримизгә қарита тегишлигини яндурған әмәс.
Ну не фаче дупэ пэкателе ноастре, ну не педепсеште дупэ фэрэделеӂиле ноастре,
11 Асман йәрдин қанчилик егиз болса, Униңдин қорқидиғанларға болған муһәббитиму шунчилик зордүр.
чи, кыт сунт де сус черуриле фацэ де пэмынт, атыт есте де маре бунэтатя Луй пентру чей че се тем де Ел;
12 Шәриқ ғәриптин қанчилик жирақта болса, Биздики асийлиқларниму шунчә жирақлаштурди.
кыт де департе есте рэсэритул де апус, атыт де мулт депэртязэ Ел фэрэделеӂиле ноастре де ла ной.
13 Ата балилириға қандақ көйүнгән болса, Пәрвәрдигарму Өзидин қорқидиғанларға шундақ меһривандур.
Кум се ындурэ ун татэ де копиий луй, аша Се ындурэ Домнул де чей че се тем де Ел.
14 Чүнки У Өзи бизниң җисмимизни билиду, Тупрақтин екәнлигимизни У есигә алиду.
Кэч Ел штие дин че сунтем фэкуць; Ышь адуче аминте кэ сунтем цэрынэ.
15 Инсан болса — униң күнлири от-чөпкә охшайду, Даладики гүлдәк үнүп чиқип чечәкләйду;
Омул – зилеле луй сунт ка ярба, ши ынфлореште ка флоаря де пе кымп!
16 Униң үстидин шамал учуп өтиду, У йоқ болиду, әслий маканиму уни қайта тонумайду.
Кынд трече ун вынт песте еа, ну май есте ши локул пе каре-л куприндя н-о май куноаште.
17 Лекин Өзидин қорқидиғанларға, Өз әһдисигә вапа қилғанларға, Көрсәтмилирини орунлаш үчүн уларни есидә тутқанларға, Пәрвәрдигарниң меһир-муһәббити әзәлдин әбәткичә, Һәққанийити әвлаттин әвлатлиригичидур.
Дар бунэтатя Домнулуй цине ын вечь пентру чей че се тем де Ел ши ындураря Луй, пентру копиий копиилор лор,
пентру чей че пэзеск легэмынтул Луй ши ышь адук аминте де порунчиле Луй ка сэ ле ымплиняскэ.
19 Пәрвәрдигар тәхтини әрштә қурған, Униң сәлтәнити һәмминиң үстидин һөкүм сүриду;
Домнул Шь-а ашезат скаунул де домние ын черурь ши домния Луй стэпынеште песте тот.
20 И сөзигә қулақ салғучи, Каламини иҗра қилғучи, қудрити зор болған Униң пәриштилири, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар!
Бинекувынтаць пе Домнул, ынӂерий Луй, каре сунтець тарь ын путере, каре ымплиниць порунчиле Луй ши каре аскултаць де гласул кувынтулуй Луй!
21 И силәр, Униң барлиқ қошунлири, Ирадисини ада қилғучи хизмәткарлири, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар!
Бинекувынтаць пе Домнул, тоате оштириле Луй, робий Луй, каре фачець воя Луй!
22 И, Униң барлиқ ясиғанлири, Һөкүмранлиғи астидики барлиқ җайларда Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар! И мениң җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр қайтур!
Бинекувынтаць пе Домнул, тоате лукрэриле Луй, ын тоате локуриле стэпынирий Луй! Бинекувынтязэ, суфлете, пе Домнул!

< Зәбур 103 >