Зәбур 102
1 Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
Oração do aflito, quando ele se viu desfalecido, e derramou sua súplica diante do SENHOR: Ó SENHOR, ouve minha oração; e que meu clamor chegue a ti.
2 Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angústia; inclina a mim teu ouvidos; no dia em que eu clamar, apressa-te para me responder.
3 Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
Porque os meus dias têm se desfeito como fumaça; e meus ossos se têm se queimado como [n] um forno.
4 Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
Meu coração, tal como a erva, está tão ferido e seco, que me esqueci de comer meu pão.
5 Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
Por causa da voz do meu gemido, meus ossos têm se grudado à minha carne.
6 Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
Estou semelhante a uma ave no deserto, estou como uma coruja num lugar desabitado.
7 Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
Fico alerta e estou como um pardal solitário sobre o telhado.
8 Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
Os meus inimigos me insultam o dia todo; os que me odeiam juram [maldições] contra mim.
9 Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
Porque estou comendo cinza como [se fosse] pão, e misturo minha bebida com lágrimas,
Por causa de tua irritação e tua ira; porque tu me levantaste e me derrubaste.
11 Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
Meus dias [têm sido] como a sombra, que declina; e eu estou secando como a erva.
12 Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
Porém tu, SENHOR, permaneces para sempre; e tua lembrança [continua] geração após geração.
13 Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
Tu te levantarás, e terás piedade de Sião; porque chegou o tempo determinado para se apiedar dela.
14 Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
Pois os teus servos se agradam de suas pedras, e sentem compaixão do pó de suas [ruínas].
15 Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
Então as nações temerão o nome do SENHOR; e todos os reis da terra [temerão] a tua glória;
16 Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
Quando o SENHOR edificar a Sião, [e] aparecer em sua glória;
17 У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
E der atenção à oração do desamparado, e não desprezar sua oração.
18 Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
Isto será escrito para a geração futura; e o povo que for criado louvará ao SENHOR;
19 Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
Porque ele olhará desde o alto de seu santuário; o SENHOR olhará desde os céus para a terra,
Para ouvir o gemido dos prisioneiros; para soltar aos sentenciados à morte.
21 Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
Para eles anunciarem o nome do SENHOR em Sião, e seu louvor em Jerusalém.
Quando os povos se reunirem, e os reinos, para servirem ao SENHOR.
23 Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
Ele abateu minha força no caminho; abreviou os meus dias.
24 Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
Eu dizia: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias; teus anos são [eternos], geração após geração.
25 Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
Desde muito antes fundaste a terra; e os céus são obra de tuas mãos.
26 Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
Eles se destruirão, porém tu permanecerás; e todos eles como vestimentas se envelhecerão; como roupas tu os mudarás, e serão mudados.
27 Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
Porém tu és o mesmo; e teus anos nunca se acabarão.
28 Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».
Os filhos de teus servos habitarão [seguros], e a semente deles será firmada perante ti.
