Зәбур 102
1 Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
2 Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
3 Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
5 Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
6 Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
7 Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
9 Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
11 Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
12 Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
13 Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
14 Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
15 Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
16 Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
17 У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
18 Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
19 Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
21 Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
23 Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
24 Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
25 Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
26 Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
27 Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».
Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.
