Зәбур 102
1 Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
Oratio pauperis, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.
2 Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
3 Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.
5 Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
6 Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.
7 Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.
9 Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.
A facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
11 Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut fœnum arui.
12 Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
Tu autem Domine in æternum permanes: et memoriale tuum in generationem et generationem.
13 Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.
14 Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terræ eius miserebuntur.
15 Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam.
16 Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
Quia ædificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.
17 У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.
18 Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
Scribantur hæc in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:
19 Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de cælo in terram aspexit:
Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:
21 Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.
In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.
23 Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.
24 Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generationem et generationem anni tui.
25 Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt cæli.
26 Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:
27 Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».
Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in sæculum dirigetur.
