< Зәбур 102 >

1 Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
A prayer of one who is afflicted, when he grows faint and pours out his lament before the LORD. Hear my prayer, O LORD; let my cry for help come before You.
2 Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
Do not hide Your face from me in my day of distress. Incline Your ear to me; answer me quickly when I call.
3 Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
For my days vanish like smoke, and my bones burn like glowing embers.
4 Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
My heart is afflicted, and withered like grass; I even forget to eat my bread.
5 Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
Through my loud groaning my flesh clings to my bones.
6 Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
I am like a desert owl, like an owl among the ruins.
7 Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
I lie awake; I am like a lone bird on a housetop.
8 Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
All day long my enemies taunt me; they ridicule me and curse me.
9 Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
For I have eaten ashes like bread and mixed my drink with tears
because of Your indignation and wrath, for You have picked me up and cast me aside.
11 Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
My days are like lengthening shadows, and I wither away like grass.
12 Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
But You, O LORD, sit enthroned forever; Your renown endures to all generations.
13 Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
You will rise up and have compassion on Zion, for it is time to show her favor— the appointed time has come.
14 Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
For Your servants delight in her stones and take pity on her dust.
15 Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth will fear Your glory.
16 Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
For the LORD will rebuild Zion; He has appeared in His glory.
17 У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
He will turn toward the prayer of the destitute; He will not despise their prayer.
18 Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
Let this be written for the generation to come, so that a people not yet created may praise the LORD.
19 Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
For He looked down from the heights of His sanctuary; the LORD gazed out from heaven to earth
to hear a prisoner’s groaning, to release those condemned to death,
21 Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
that they may proclaim the name of the LORD in Zion and praise Him in Jerusalem,
when peoples and kingdoms assemble to serve the LORD.
23 Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
He has broken my strength on the way; He has cut short my days.
24 Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
I say: “O my God, do not take me in the midst of my days! Your years go on through all generations.
25 Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
In the beginning You laid the foundations of the earth, and the heavens are the work of Your hands.
26 Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
They will perish, but You remain; they will all wear out like a garment. Like clothing You will change them, and they will be passed on.
27 Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
But You remain the same, and Your years will never end.
28 Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».
The children of Your servants will dwell securely, and their descendants will be established before You.”

< Зәбур 102 >