Зәбур 102
1 Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
Bøn af en elendig, naar hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.
2 Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
HERRE, lyt til min Bøn, lad mit Raab komme til dig,
3 Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
skjul dog ikke dit Aasyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; naar jeg kalder, saa skynd dig og svar mig!
4 Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;
5 Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
mit Hjerte er svedet og visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.
6 Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;
7 Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen paa øde Steder;
8 Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
om Natten ligger jeg vaagen og jamrer saa ensom som Fugl paa Taget;
9 Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
mine Fjender haaner mig hele Dagen; de, der spotter mig, sværger ved mig.
Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Taarer
11 Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;
12 Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.
13 Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;
14 Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, naar Naadens Tid, naar Timen er inde;
15 Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.
16 Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
Og HERRENS Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;
17 У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;
18 Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.
19 Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
For Efterslægten skal det optegnes, et Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;
thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord
21 Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,
at HERRENS Navn kan forkyndes i Zion, hans Pris i Jerusalem,
23 Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
naar Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.
24 Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
Han lammed min Kraft paa Vejen, forkorted mit Liv.
25 Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine Aar er fra Slægt til Slægt.
26 Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;
27 Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
de falder, men du bestaar, alle slides de op som en Klædning;
28 Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».
som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine Aar faar aldrig Ende! Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestaa for dit Aasyn.
