Зәбур 101

1 Давут язған күй: — Мән өзгәрмәс муһәббәт һәм адаләт тоғрилиқ нахша ейтимән, Сени, и Пәрвәрдигар, нахшилар билән күйләймән.

Милост и правду певам; Тебе, Господе, славим.

2 Мән мукәммәл йолда еһтият билән иш көримән; Сән қачанму йенимға келисән!? Өз өй-ордамда сап көңүл билән жүримән.

Размишљам о путу правом, кад би год дошао к мени, ходим у безазлености срца свог у дому свом.

3 Һеч пасиқ нәрсини көз алдимға кәлтүрмәймән, Йолдин чәтнигәнләрниң қилмишлириға нәпрәтлинимән; Бундақлар маңа һеч йепишмас әсла.

Не стављам пред очи своје речи непотребне, мрзим на дела која су против закона, не пристајем за њима.

4 Әгир көңүл мениңдин жирақ кетиду, Һеч рәзилликни тонуғум йоқтур.

Срце покварено далеко је од мене; злих не знам.

5 Кимки өз йеқининиң кәйнидин төһмәт қилған болса, Мән уни йоқитимән; Нәзири үстүн, дили тәкәббур адәмни мән сиғдурмаймән;

Ко тајно опада ближњег свог, тог изгоним; ко је охолог ока и надутог срца, тог не трпим.

6 Көзлирим зиминдики мөминләрдидур, Улар ордамда мән билән биллә турсун! Ким мукәммәл йолда маңса, у мениң хизмитимдә болиду.

Очи су моје обраћене на верне на земљи, да би седели са мном. Ко ходи путем правим, тај служи мени.

7 Алдамчилиқ жүргүзгәнләрниң өй-ордамда орни болмайду, Ялған сөзлигәнләр көз алдимда турмайду.

Не живи у дому мом који ради лукаво; који говори лаж, не стоји пред очима мојим.

8 Пәрвәрдигарниң шәһиридин яманлиқ қилғучиларни үзүп ташлаш үчүн, Һәр сәһәрдә зиминдики барлиқ рәзил адәмләрни йоқитимән.

Јутром затирем све безбожнике на земљи, да бих истребио из града Господњег све који чине безакоње.