< Пәнд-несиһәтләр 9 >

1 Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
حکمت، خانه خود را بنا کرده، و هفت ستونهای خویش را تراشیده است.۱
2 У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
ذبایح خود را ذبح نموده و شراب خود را ممزوج ساخته و سفره خود را نیز آراسته است.۲
3 Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
کنیزان خود را فرستاده، ندا کرده است، بر پشتهای بلندشهر.۳
4 «И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
هر‌که جاهل باشد به اینجا بیاید، و هر‌که ناقص العقل است او را می‌گوید.۴
5 Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
بیایید از غذای من بخورید، و از شرابی که ممزوج ساخته‌ام بنوشید.۵
6 Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
جهالت را ترک کرده، زنده بمانید، و به طریق فهم سلوک نمایید.۶
7 Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
هر‌که استهزاکننده راتادیب نماید، برای خویشتن رسوایی را تحصیل کند، و هر‌که شریر را تنبیه نماید برای او عیب می‌باشد.۷
8 Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
استهزاکننده را تنبیه منما مبادا از تونفرت کند، اما مرد حکیم را تنبیه نما که تو رادوست خواهد داشت.۸
9 Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
مرد حکیم را پند ده که زیاده حکیم خواهد شد. مرد عادل را تعلیم ده که علمش خواهد افزود.۹
10 Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
ابتدای حکمت ترس خداوند است، و معرفت قدوس فطانت می‌باشد.۱۰
11 Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
زیرا که به واسطه من روزهای تو کثیر خواهدشد، و سالهای عمر از برایت زیاده خواهدگردید.۱۱
12 Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
اگر حکیم هستی، برای خویشتن حکیم هستی. و اگر استهزا نمایی به تنهایی متحمل آن خواهی بود.۱۲
13 Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
زن احمق یاوه‌گو است، جاهل است و هیچ نمی داند،۱۳
14 У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
و نزد در خانه خود می‌نشیند، درمکانهای بلند شهر بر کرسی،۱۴
15 Удул өтүп кетиватқанларға:
تا راه روندگان رابخواند، و آنانی را که به راههای خود براستی می‌روند.۱۵
16 «Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
هر‌که جاهل باشد به اینجا برگردد، وبه ناقص العقل می‌گوید:۱۶
17 «Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
«آبهای دزدیده شده شیرین است، و نان خفیه لذیذ می‌باشد.»۱۷
18 Лекин чақирилғучи өлүкләрниң униң өйидә ятқанлиғидин бехәвәрдур, Униң [бурунқи] меһманлириниң аллиқачан тәһтисараниң тәглиригә чүшүп кәткәнлигини у сәзмәс. (Sheol h7585)
و اونمی داند که مردگان در آنجا هستند، ودعوت‌شدگانش در عمقهای هاویه می‌باشند. (Sheol h7585)۱۸

< Пәнд-несиһәтләр 9 >