Пәнд-несиһәтләр 9
1 Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
[Sapientia ædificavit sibi domum: excidit columnas septem.
2 У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
3 Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis.
4 «И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
5 Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
6 Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.]
7 Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
[Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
Noli arguere derisorem, ne oderit te: argue sapientem, et diliget te.
9 Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia; doce justum, et festinabit accipere.
10 Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.
11 Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
12 Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.]
13 Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
[Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco,
15 Удул өтүп кетиватқанларға:
ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
16 «Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est:
17 «Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
