Пәнд-несиһәтләр 9
1 Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
Wisdom hath builded her house; She hath hewn out her seven pillars.
2 У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
She hath killed her fatlings; She hath mingled her wine; Yea, she hath furnished her table.
3 Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
She hath sent forth her maidens; She crieth aloud upon the highest places of the city:
4 «И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
“Whoever is simple, let him turn in hither!” To him that is void of understanding she saith,
5 Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
“Come, eat of my bread, And drink of the wine which I have mingled!
6 Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
Forsake folly, and live! And go forward in the way of understanding!
7 Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
“He who correcteth a scoffer Bringeth shame upon himself; And he who rebuketh the wicked Bringeth upon himself a stain.
8 Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
Rebuke not a scoffer, lest he hate thee; Rebuke a wise man, and he will love thee.
9 Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
Give instruction to a wise man, and he will be yet wiser; Teach a righteous man, and he will increase his learning.
10 Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
The fear of the LORD is the beginning of wisdom, And the knowledge of the Most Holy is understanding.
11 Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
Yea, through me thy days shall be multiplied, And the years of thy life shall be increased.
12 Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
If thou art wise, thou art wise for thyself; And if thou art a scoffer, thou alone must bear it.”
13 Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
The foolish woman is clamorous; She is very simple, and careth for nothing.
14 У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
She sitteth at the door of her house, Upon a seat in the high places of the city,
15 Удул өтүп кетиватқанларға:
To call aloud to those that pass by, Who go straight forward in their ways,
16 «Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
“Whoever is simple, let him turn in hither!” And to him that is void of understanding she saith,
17 «Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
“Stolen water is sweet, And bread eaten in secret is pleasant.”
