Пәнд-несиһәтләр 9
1 Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
Wisdom hath built her house, she hath hewn out her seven pillars;
2 У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
she hath slaughtered her cattle, she hath mingled her wine, she hath also prepared her table;
3 Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
she hath sent forth her maidens: she crieth upon the summits of the high places of the city,
4 «И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
Whoso is simple, let him turn in hither. To him that is void of understanding, she saith,
5 Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
Come, eat ye of my bread, and drink of the wine that I have mingled.
6 Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
Forsake follies and live, and go in the way of intelligence.
7 Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
He that instructeth a scorner getteth to himself shame; and he that reproveth a wicked [man] [getteth] to himself a blot.
8 Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
Reprove not a scorner, lest he hate thee; reprove a wise [man], and he will love thee.
9 Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
Impart to a wise [man], and he will become yet wiser; teach a righteous [man], and he will increase learning.
10 Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
The fear of Jehovah is the beginning of wisdom; and the knowledge of the Holy is intelligence.
11 Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
For by me thy days shall be multiplied, and years of life shall be added to thee.
12 Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
If thou art wise, thou shalt be wise for thyself; and if thou scornest, thou alone shalt bear it.
13 Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
The foolish woman is clamorous; she is stupid, and knoweth nothing.
14 У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
And she sitteth at the entry of her house, on a seat in the high places of the city,
15 Удул өтүп кетиватқанларға:
to call passers-by who go right on their ways:
16 «Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
Whoso is simple, let him turn in hither. And to him that is void of understanding she saith,
17 «Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
Stolen waters are sweet, and the bread of secrecy is pleasant.
