Пәнд-несиһәтләр 7
1 И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
Hijo mío, ten en cuenta mis palabras, guarda bien dentro de ti mis enseñanzas.
2 Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
Presta atención a mis preceptos, y vivirás; guarda mis mandamientos como la niña de tus ojos.
3 Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
Átalos a tus dedos, escríbelos en la tabla de tu corazón.
4 Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
Di a la sabiduría: “¡Tú eres mi hermana!” y llama a la inteligencia pariente tuya,
5 Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
para que te preserve de la mujer extraña, de la ajena con sus lisonjeras palabras.
6 [Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
Estaba yo a la ventana de mi casa, mirando a través de las celosías,
7 Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
y observando a los necios, advertí entre los mancebos a un joven insensato,
8 У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
que pasaba por la calle, junto a la esquina, yendo hacia la casa de ella;
9 Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
era al caer de la tarde, cuando ya oscurecía, en horas de la noche y en la oscuridad.
10 Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
y he aquí que una mujer le sale al paso, con atavíos de ramera y corazón falso,
11 Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
una de esas apasionadas y desenfrenadas, cuyos pies no pueden descansar en casa,
12 Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
y que se ponen en acecho, ora en la calle, ora en la plaza, y en todas las esquinas.
13 Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
Le echa mano y le besa, y con semblante descarado le dice:
14 «Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
“Tenía que ofrecer un sacrificio pacífico, hoy he cumplido mis votos.
15 Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
Por eso he salido a tu encuentro, para buscarte, y al fin te he hallado.
16 Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
He cubierto con colchas mi lecho, con tapices de hilo recamado de Egipto.
17 Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
He perfumado mi dormitorio con mirra, con áloe y cinamomo.
18 Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
Ven; embriaguémonos de amores hasta la alborada, entreguémonos a las delicias de la voluptuosidad.
19 Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
Pues el marido no está en casa, emprendió un viaje y está lejos,
20 У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
llevando consigo un talego de plata; no volverá a casa hasta el día del plenilunio.”
21 Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
Le rinde con la abundancia de sus palabras, le arrastra con los halagos de sus labios.
22 Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
Al punto va en pos de ella, como el buey que es llevado al matadero, cual loco que corre para corregir al necio,
hasta que una saeta le atraviesa el hígado; como el pájaro que se precipita en la red, sin advertir que es una celada contra su vida.
24 И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
Escuchadme, pues, hijos míos, atended las palabras de mi boca.
25 Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
No se desvíe tu corazón hacia los caminos de ella, ni sigas errando por sus senderos.
26 Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
Porque son muchos los que cayeron traspasados por ella, innumerables los fuertes que le deben la muerte.
