Пәнд-несиһәтләр 7
1 И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
2 Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
3 Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
4 Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
5 Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
6 [Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
7 Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
8 У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
9 Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
10 Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
11 Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
12 Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
13 Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
14 «Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
„Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
15 Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
16 Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
17 Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
18 Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
19 Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
20 У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
21 Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
22 Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
24 И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
25 Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
26 Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
