Пәнд-несиһәтләр 7
1 И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
My son, keep my sayings, and, my commandments, treasure by thee;
2 Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
Keep my commandments and live, and mine instruction, as the pupil of thine eye;
3 Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
Bind them upon thy fingers, write them, on the tablet of thy heart;
4 Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
Say unto wisdom, My sister, thou! and, an acquaintance, call thou, understanding:
5 Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
That thou mayest be kept, from the woman that is a stranger, from the female unknown, who, with her speeches, doth flatter.
6 [Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
For, in the window of my house, through my lattice, I looked out;
7 Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
And saw among the simple ones, discerned among the youths, A young man lacking sense;
8 У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
Passing through the street, near her corner, and, on the way to her house, he sauntered along;
9 Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
In the twilight, in the evening of the day, in the midst of the night, and the gloom;
10 Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
And lo! a woman, came to meet him, attired as one unchaste, of a wily heart.
11 Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
Boisterous, is she, and rebellious, In her house, abide not her feet;
12 Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
Now outside, now in the broadways, and, near every corner, she lieth in wait:
13 Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
So she caught him, and kissed him, and, embolding her face, she said to him:
14 «Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
Peace-offerings, are by me, to-day, have I paid my vows;
15 Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
For this cause, came I forth to meet thee, to seek diligently thy face, and I have found thee:
16 Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
Coverlets, have I spread on my couch of pleasure, dark-hued stuffs, of the yarn of Egypt;
17 Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
I have sprinkled my bed, with myrrh, aloes, and cinnamon:
18 Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
Come! let us take our fill of endearments, until morning, let us delight ourselves with caresses;
19 Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
For the husband is not in his house, he hath gone on a journey afar;
20 У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
A bag of silver, hath he taken in his hand, On the day of the full moon, will he enter his house.
21 Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
She turneth him aside, with her great persuasiveness, —with the flattery of her lips, she compelleth him:
22 Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
Going after her instantly, as an ox, to the slaughter, he entereth, and, as in fetters, unto the correction of a fool.
Until an arrow cleaveth his liver, as a bird hasteth into a snare, and knoweth not, that, for his life, it is!
24 И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
Now, therefore, ye sons, hearken unto me, and attend, to the sayings of my mouth;
25 Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
Let not thy heart, turn aside to her ways, Do not go astray, in her paths.
26 Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
For, many, wounded, hath she caused to fall, —yea strong men, slain wholly by her:
