< Пәнд-несиһәтләр 5 >
1 И оғлум, даналиғимға көңүл қойғин, Идраклик сөзлиримгә қулақ салғин.
[My] son, attend to my wisdom, and apply your ear to my words;
2 Шундақ қилғиниңда ишқа сәзгүрлүк билән қарайдиған болисән, Ләвлириң пәм-парасәттин айрилмайду.
that you may keep good understanding, and the discretion of my lips gives you a charge. Give no heed to a worthless woman;
3 Чүнки бузуқ хотунниң ағзидин һәсәл тамиду, Ләвлири зәйтун йеғидин силиқтур;
for honey drops from the lips of a harlot, who for a season pleases your palate:
4 Лекин униң ақивити кәкридәк аччиқ, Икки бислиқ қиличтәк өткүр.
but afterwards you will find her more bitter than gall, and sharper than a two-edged sword.
5 Униң қәдәмлири өлүм гирдавиға елип бариду, Тутқан йоли гөргә башлайду. (Sheol )
For the feet of folly lead those who deal with her down to the grave with death; and her steps are not established. (Sheol )
6 Һаятлиқ йолини қилчә билгүм йоқ дәп, Басқан қәдәмлири турақсиз болиду, Нәгә баридиғанлиғини һеч билмәйду.
For she goes not upon the paths of life; but her ways are slippery, and not easily known.
7 Шуңа, и оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Мениң дегәнлиримдин чиқмаңлар.
Now then, [my] son, hear me, and make not my words of none effect.
8 Ундақ хотундин жирақ қач! Ишиги алдиғиму йеқин йолима!
Remove your way far from her; draw not near to the doors of her house:
9 Болмиса, иззәт-абруюңни башқиларға тутқузуп қойисән, [Яшлиқ] жиллириңни рәһимсизләрниң қолиға тапшурисән!
lest you give away your life to others, and your substance to the merciless:
10 Ят адәмләр байлиқлириң билән өзини толдуриду, Җапалиқ әҗирлириңниң мевиси яқа жутлуқниң өйигә өтүп кетиду;
lest strangers be filled with your strength, and your labours come into the houses of strangers;
11 Әҗилиңдә налә-пәряд көтәргиниңдә, Әзайи-бәдиниң йәм болғанда,
And you repent at last, when the flesh of your body is consumed,
12 Шу чағда сән: — «Аһ, несиһәтләрдин неманчә нәпрәтләнгәндимән! Көңлүмдә тәнбиһләрни неманчә кәмситкәндимән!
and you shall say, How have I hated instruction, and my heart avoided reproofs!
13 Немишкә устазлиримниң сөзини аңлимиғандимән? Маңа тәрбийә бәргәнләргә қулақ салмиғандимән?
I heard not the voice of him that instructed me, and taught me, neither did I apply mine ear.
14 Җәмийәттиму, җамаәт алдидиму һәр хил номусқа қалғандәк болдум!» — дәп қалисән.
I was almost in all evil in the midst of the congregation and assembly.
15 Өзүңниң көлчигиңдики суни ичкин, Өз булиқиңдин еқиватқан судин һозурлан.
Drink waters out of your own vessels, and out of your own springing wells.
16 Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсә [боламду]? Ериқлириңдики сулар кочиларда еқип жүрсә боламду?
Let not waters out of your fountain be spilt by you, but let your waters go into your streets.
17 Булар саңила хас болсун, Ят кишиләргә тәгмисун!
Let them be only your own, and let no stranger partake with you.
18 Булиқиң бәхит-бәрикәтлик болғай! Яшлиғиңда алған хотунуң билән һозурлан.
Let your fountain of water be [truly] your own; and rejoice with the wife of your youth.
19 У чиши кейиктәк чирайлиқ! Җәрәндәк сөйүмлүк! Униң бағридин һемишә қанаәттә болғайсән, Униң қайнақ муһәббитидин дайим хошаллиққа патқайсән.
Let [your] loving hart and your graceful colt company with you, and let her be considered your own, and be with you at all times; for ravished with her love you shall be greatly increased.
20 И оғлум, немишкә ят аялға шәйда болисән? Немишкә ят хотунниң қойниға өзүңни атисән?
Be not intimate with a strange woman, neither fold yourself in the arms of a woman not your own.
21 Чүнки инсанниң һәммә қилғанлири Пәрвәрдигарниң көз алдида ашкаридур, У униң һәммә маңған йоллирини таразиға селип туриду.
For the ways of a man are before the eyes of God, and he looks on all his paths.
22 Яман адәмниң өз қәбиһликлири өзини қапқанқа чүшүриду, У өз гунайи билән сиртмаққа елиниду.
Iniquities ensnare a man, and every one is bound in the chains of his own sins.
23 У йолйоруқтин мәһрум болғанлиғидин җенидин айрилиду, Чекидин ашқан һамақәтлиги түпәйлидин йолдин езип кетиду.
Such a man dies with the uninstructed; and he is cast forth from the abundance of his own substance, and has perished through folly.