< Пәнд-несиһәтләр 27 >
1 Әтики күнүң тоғрилиқ махтанма, Чүнки бир күни немә болидиғиниңниму билмәйсән.
Не хвалися о утрии, не веси бо, что родит (день) находяй.
2 Сени башқилар махтисун, өз ағзиң мундақ қилмисун, Ят адәм сени махтисун, өз ләвлириң ундақ қилмисун.
Да хвалит тя искренний, а не твоя уста, чуждий, а не твои устне.
3 Таш еғир, қум хелә җиң басар, Бирақ ахмақ кәлтүридиған хапичилиқ иккисидин техиму еғирдур.
Тяжко камень и неудобоносно песок, гнев же безумнаго тяжший обоего.
4 Ғәзәп рәһимсиздур, Қәһр болса кәлкүндәк адәмни еқитип кетәр, Бирақ ким һәсәтхорлуқ алдида тақабил туралисун?
Безмилостивна ярость и остр гнев, но ничтоже постоит ревности.
5 Ашкарә әйипләш йошурун муһәббәттин әладур.
Лучше обличения откровенна тайныя любве.
6 Достниң қолидин йегән зәхимләр садиқлиқтин болиду; Бирақ дүшмәнниң сөйүшлири һейлигәрликтур.
Достовернее суть язвы друга, нежели вольная лобзания врага.
7 Тоқ киши һәсәл көнигидинму бизардур, Ач кишигә һәр қандақ аччиқ нәрсиму татлиқ билинәр.
Душа в сытости сущи сотам ругается: души же нищетней и горькая сладка являются.
8 Жут маканидин айрилған киши, Угисидин айрилип жүргән қушқа охшар.
Якоже егда птица отлетит от гнезда своего, тако человек порабощается, егда устранится от своих мест.
9 Әтир вә хушбуй көңүлни ачар, Җан көйәр достниң сәмимий мәслиһәти кишини риғбәтләндүрәр. Җан көйәр достниң сәмимий, хушхуй мәслиһәти кишини хуш қилур.
Миры и вином и фимиамы красуется сердце, растерзаваетжеся от бед душа.
10 Өз достуңни, атаңниң достиниму унтума; Бешиңға күн чүшкәндә қериндишиңниң өйигә кирип йелинма; Йеқиндики дост, жирақтики қериндаштин әла.
Друга твоего или друга отча не оставляй: в дом же брата своего не вниди неблагополучно: лучше друг близ, неже брат далече живый.
11 И оғлум, дана бол, көңлүмни хуш қил, Шундақ қилғиниңда мени мәсқирә қилидиғанларға җавап берәләймән.
Мудр буди, сыне, да веселится сердце твое, и отврати от себе понослива словеса.
12 Зерәк киши балайиқазани алдин көрүп қачар; Саддилар алдиға берип зиян тартар.
Хитрый злым находящым укрывается: безумнии же нашедше тщету постраждут.
13 Ятқа кепил болған кишидин қәризгә тонини тутуп алғин; Ят хотунға капаләт бәргән кишидин капаләт пули ал.
Отими ризу его, прейде бо досадитель, иже чуждая погубляет.
14 Қақ сәһәрдә туруп, жуқури авазда достиға бәхит тилигәнлик, Өзини қарғаш һесаплинар.
Иже аще благословит друга утро велиим гласом, от кленущаго ни чимже разнствовати возмнится.
15 Ямғурлуқ күндики тохтимай чүшкән тамчә-тамчә йеғин, Вә соқушқақ хотун бир-биригә охшаштур.
Капли изгоняют человека в день зимен из дому его, тако и жена клеветливая из своего дому.
16 Уни тизгәнләш боранни тосқанға, Яки яғни оң қол билән чаңгаллиғанға охшаштур.
Север жесток ветр, именем же приятен нарицается.
17 Төмүрни төмүргә билисә өткүрләшкәндәк, Достларму бир-бирини өткүрләштүрәр.
Железо железа острит: муж же поощряет лице дружне.
18 Әнҗир көчитини пәрвиш қилғучи униңдин әнҗир йәйду; Ғоҗайинини асрап күткән қул иззәт тапиду.
Иже насаждает смоковницу, снесть плоды ея: а иже хранит господа своего, честен будет.
19 Суда адәмниң йүзи әкс әткәндәк, Инсанниң қәлбиниң қандақлиғи өз йенидики киши арқилиқ билинәр.
Якоже суть неподобна лица лицам, сице ниже сердца человеков.
20 Тәһтисара вә һалакәт һәргиз тоймиғандәк, Адәмниң [ач] көзлири қанаәт тапмас. (Sheol )
Ад и Погибель не насыщаются: такожде и очи человечестии несыти. (Sheol )
21 Сапал қазан күмүчни, чанақ алтунни тавлар, Адәм болса махталғанда синилар.
Искушение сребру и злату раздежение: муж же искушается усты хвалящих его.
22 Ахмақни буғдай билән биргә сәндәлдә талқан қилип соқсаңму, Ахмақлиғи йәнила униңда турар.
Аще биеши безумнаго посреде сонмища срамляя его, не отимеши безумия его.
23 Падилириңниң әһвалини убдан билип тур, Мал-варанлириңдин яхши хәвәр ал;
Разумне разумевай души стада твоего, и да приставиши сердце твое ко твоим стадам.
24 Чүнки байлиқниң мәңгү капалити болмас, Таҗ-тәхтму дәвирдин-дәвиргичә турамду?
Яко не во век мужеви держава и крепость, ниже предает от рода в род.
25 Қуруған чөпләр орулғандин кейин, Юмран чөпләр өсүп чиққанда, Тағ бағридинму явайи чөпләр жиғилғанда,
Прилежи о злацех сущих на поли и пожнеши траву, и собирай сено нагорное,
26 Шу чағда қозиларниң жуңлири қирқилип кийимиң болар; Өшкиләрни сатқан пулға бир етиз келәр,
да имаши овцы на одеяние: почитай поле, да будут ти агнцы.
27 Һәмдә өшкиләрниң сүтлири сениң һәм аилидикилириңниң озуқлуғини, Дедәклириңниң қосиғини тәминләшкиму йетәр.
Сыне, от мене имаши речения крепка в жизнь твою и в жизнь твоих служителей.