Пәнд-несиһәтләр 10
1 Падиша Сулайманниң пәнд-несиһәтлири: — Дана оғул атисини шат қилар; Әқилсиз оғул анисини қайғу-һәсрәткә салар.
Proverbi di Salomone. Un figliuol savio rallegra suo padre, ma un figliuolo stolto è il cordoglio di sua madre.
2 Һарам байлиқларниң һеч пайдиси болмас; Һәққанийәт инсанни өлүмдин қутулдурар.
I tesori d’empietà non giovano, ma la giustizia libera dalla morte.
3 Пәрвәрдигар һәққаний адәмниң җенини ач қоймас; Лекин у қәбиһләрниң нәпсини боғуп қояр.
L’Eterno non permette che il giusto soffra la fame, ma respinge insoddisfatta l’avidità degli empi.
4 Һорунлуқ кишини гадай қилар; Ишчанлиқ болса баяшат қилар.
Chi lavora con mano pigra impoverisce, ma la mano dei diligenti fa arricchire.
5 Язда һосулни жиғивалғучи — дана оғулдур; Лекин орма вақтида ухлап ятқучи — хиҗаләткә қалдуридиған оғулдур.
Chi raccoglie nella estate è un figliuolo prudente, ma chi dorme durante la raccolta è un figliuolo che fa vergogna.
6 Бәрикәт һәққаний адәмниң бешиға чүшәр; Амма зораванлиқ яманларниң ағзиға урар.
Benedizioni vengono sul capo dei giusti, ma la violenza cuopre la bocca degli empi.
7 Һәққаний адәмниң ядикари мубарәктур; Яманларниң нами болса, сесиқ қалар.
La memoria del giusto e in benedizione, ma il nome degli empi marcisce.
8 Дана адәм йолйоруқ-несиһәтләрни қобул қилар; Кот-кот, надан киши өз айиғи билән путлишар.
Il savio di cuore accetta i precetti, ma lo stolto di labbra va in precipizio.
9 Ғубарсиз жүргән кишиниң жүрүш-туруши турақлиқтур, Йоллирини әгир қилғанниң кири ахири ашкарилиниду.
Chi cammina nella integrità cammina sicuro, ma chi va per vie tortuose sarà scoperto.
10 Көз ишаритини қилип жүридиғанлар адәмни дағда қалдурар; Кот-кот, надан киши өз айиғи билән путлишар.
Chi ammicca con l’occhio cagiona dolore, e lo stolto di labbra va in precipizio.
11 Һәққаний адәмниң ағзи һаятлиқ булиқидур, Амма зораванлиқ яманниң ағзиға урар.
La bocca del giusto è una fonte di vita, ma la bocca degli empi nasconde violenza.
12 Өчмәнлик җедәл қозғар; Меһир-муһәббәт һәммә гуналарни япар.
L’odio provoca liti, ma l’amore cuopre ogni fallo.
13 Әқил-идрақлик адәмниң ағзидин даналиқ тепилар; Әқилсизниң дүмбисигә палақ тегәр.
Sulle labbra dell’uomo intelligente si trova la sapienza, ma il bastone è per il dosso di chi è privo di senno.
14 Дана адәмләр билимләрни зиядә топлар; Лекин ахмақниң ағзи уни һалакәткә йеқинлаштурар.
I savi tengono in serbo la scienza, ma la bocca dello stolto e una rovina imminente.
15 Мал-дуниялири гоя мәзмут шәһәрдәк байниң капалитидур; Мискинни һалак қилидиған иш дәл униң намратлиғидур.
I beni del ricco sono la sua città forte; la rovina de’ poveri è la loro povertà.
16 Һәққанийларниң әҗирлири җанға җан қошар, Қәбиһләрниң һосули гунанила көпәйтиштур.
Il lavoro del giusto serve alla vita, le entrate dell’empio servono al peccato.
17 Несиһәтни аңлап уни сақлиғучи һаятлиқ йолиға маңар; Тәнбиһләрни рәт қилған киши йолдин азғанлардур.
Chi tien conto della correzione, segue il cammino della vita; ma chi non fa caso della riprensione si smarrisce.
18 Адавәт сақлиған киши ялған сөзлимәй қалмас; Төһмәт чаплиғанлар ахмақтур.
Chi dissimula l’odio ha labbra bugiarde, e chi spande la calunnia è uno stolto.
19 Гәп көп болуп кәтсә, гунадин халий болмас, Лекин ағзиға егә болған әқиллиқтур.
Nella moltitudine delle parole non manca la colpa, ma chi frena le sue labbra è prudente.
20 Һәққаний адәмниң сөзи худди сап күмүч; Яманниң ойлири толиму әрзимәстур.
La lingua del giusto è argento eletto; il cuore degli empi val poco.
21 Һәққаний адәмниң сөзлири нурғун кишини қувәтләр; Ахмақлар әқли кәмлигидин өләр.
Le labbra del giusto pascono molti, ma gli stolti muoiono per mancanza di senno.
22 Пәрвәрдигарниң ата қилған бәрикити адәмни дөләтмән қилар; У бәрикитигә һеч бир җапа-мушәққәт қошмас.
Quel che fa ricchi è la benedizione dell’Eterno e il tormento che uno si dà non le aggiunge nulla.
23 Ахмақ қәбиһликни тамашә дәп биләр; Амма даналиқ йорутулған кишиниң [хурсәнлигидур].
Commettere un delitto, per lo stolto, è come uno spasso; tale è la sapienza per l’uomo accorto.
24 Яман киши немидин қорқса шуниңға учрар; Һәққаний адәмниң арзуси әмәлгә ашурулар.
All’empio succede quello che teme, ma ai giusti è concesso quel che desiderano.
25 Яман адәм қуюндәк өтүп йоқар; Лекин һәққаний адәм мәңгүлүк һулдәктур.
Come procella che passa, l’empio non è più, ma il giusto ha un fondamento eterno.
26 Адәм аччиқ су жутувалғандәк, Көзигә ис-түтәк кирип кәткәндәк, Һорун адәмни ишқа әвәткәнму шундақ болар.
Come l’aceto ai denti e il fumo agli occhi, così è il pigro per chi lo manda.
27 Пәрвәрдигардин әйминиш өмүрни узун қилар, Яманниң өмри қисқартилар.
Il timor dell’Eterno accresce i giorni ma gli anni degli empi saranno accorciati.
28 Һәққаний адәмниң үмүти хурсәнлик елип келәр; Лекин рәзилниң күткини йоққа чиқар.
L’aspettazione dei giusti è letizia, ma la speranza degli empi perirà.
29 Пәрвәрдигарниң йоли дурус яшаватқанларға башпанаһдур; Қәбиһлик қилғучиларға болса һалакәттур.
La via dell’Eterno è una fortezza per l’uomo integro, ma una rovina per gli operatori d’iniquità.
30 Һәққанийларниң орни мустәһкәмдур; Яманлар зиминда узун турмас.
Il giusto non sarà mai smosso, ma gli empi non abiteranno la terra.
31 Һәққаний адәмниң ағзидин даналиқ чиқар; Лекин шумлуқ тил кесип ташлинар.
La bocca del giusto sgorga sapienza, ma la lingua perversa sarà soppressa.
32 Һәққаний адәмниң сөзи кишигә мок хушяқар; Яман адәмниң ағзидин шумлуқ чиқар.
Le labbra del giusto conoscono ciò che è grato, ma la bocca degli empi e piena di perversità.
