Чөл-баявандики сәпәр 19
1 Пәрвәрдигар Муса билән Һарунға сөз қилип мундақ деди: —
Yahweh said to Aaron and Moses/me,
2 Мән Пәрвәрдигар әмир қилған қанун-бәлгүлимә шуки: — Сән Исраилларға буйруғин, улар беҗирим, нуқсансиз, боюнтуруқ селинмиған қизил яш сийирдин бирни сениң йениңға әкәлсун.
“I am now giving to you another regulation. Tell the Israeli people to bring to you one reddish-brown cow that has no defects. It must be an animal that (has never been/no one has ever) used for plowing ground.
3 Сән сийирни каһин Әлиазарға тапшур, у уни чедиргаһниң сиртиға әпчиқсун, андин бириси сийирни униң алдида боғузлисун.
Give it to Eleazar, the priest. He must take it outside the camp and slaughter it [and drain the blood in a basin].
4 Каһин Әлиазар бармиғини қанға миләп, җамаәт чедириниң алдиға қаритип йәттә мәртәм чачсун.
He must dip one of his fingers in the blood and sprinkle some of it seven times [on the ground] near the Sacred Tent.
5 Андин бириси Әлиазарниң көз алдида пүткүл сийирни көйдүрсун, йәни униң териси, гөши, қени вә тезәклирини көйдүрсун.
Then, while Eleazar watches, the cow must be burned completely—its hide, its meat, [the rest of] its blood, and even its dung.
6 Каһин кедир яғичи, зофа өсүмлүги вә қизил рәхтни сийир көйдүрүлидиған отқа ташлисун.
Eliezer then must take a stick of cedar wood, a stalk of [a plant named] hyssop, and some scarlet/red yarn, and throw them into the fire where the cow is burning.
7 Андин каһин өз кийимини жуйсун вә бәдинини суда жуйсун, андин кейин баргаһқа киришкә болиду; лекин каһин кәч киргичә напак саналсун.
“Then the priest must wash his clothes and bathe. After doing that, he may return to the camp. But he will be unfit for doing any sacred work until that evening.
8 Сийирни көйдүргән кишиму кийимлирини су билән жуюп, өз бәдинини суда жуйсун, андин у кәч киргичә напак саналсун.
The man who burns the cow must also wash his clothes and bathe, and he will also be unacceptable to me until that evening.
9 Пак бир адәм сийирниң күлини жиғип баргаһниң сиртидики пак бир йәргә қойсун; у Исраил җамаити үчүн «напаклиқни чиқарғучи су»ни ясашқа шу йәрдә сақлансун, у бир «гунани паклиғучи»дур.
“Then someone who has not become unacceptable to me must gather up the ashes of the cow and put them in a (sacred place/place that is acceptable to me) outside the camp. The ashes must be kept there for the people of Israel to [use when they] mix it with water for the ritual to remove the guilt of sin.
10 Сийирниң күлини жиғиштурған адәм өзиниң кийимлирини жуйсун вә кәч киргичә напак саналсун. Бу Исраилларға вә уларниң арисида туруватқан мусапирларға мәңгүлүк қанун-бәлгүлимә болиду.
The man who gathers up the ashes of the cow must [also] wash his clothes, and he [also] will be unfit to do any more sacred work until that evening. That is a regulation that will never be changed. It must be obeyed by you Israeli people and by any foreigners who live among you.
11 — Өлүккә, йәни һәр қандақ өлгән кишиниң җәситигә тегип кәткән һәр бир киши йәттә күн напак санилиду.
“All those who touch a corpse will be unacceptable to me for seven days.
12 У адәм үчинчи күни [ашу су] билән өзини паклисун, һәмдә йәттинчи күниму паклисун, андин у пак санилиду; әгәр у үчинчи күни һәмдә йәттинчи күни өзини паклимиса, пак саналмайду.
On the third day and on the seventh day [after touching a corpse], in order to become acceptable to me again, [they must have sprinkled on them] some of that water for removing the guilt of their sin. If they do not do that on both of those days, they will continue to be unacceptable to me.
13 Һәр қандақ адәм өлүккә, йәни һәр қандақ өлгән кишиниң җәситигә тегип кәтсә, һәмдә өзини паклимиса, Пәрвәрдигарниң чедирини булғиған болиду; шу киши Исраил арисидин үзүп ташлиниду; чүнки «напаклиқни чиқарғучи су» униңға сепилмигәчкә, у напак санилиду; униң напаклиғи техичә үстидә туриду.
All those who touch a corpse, and do not perform in the correct way the ritual to become acceptable to me again, defile Yahweh’s Sacred Tent. They will no longer be permitted to live among the Israeli people. The water to remove the guilt of sin was not sprinkled on them, so they continue to be unacceptable to me.
14 Әгәр бирәр киши бир чедир ичидә өлүп қалған болса, у тоғрилиқ қанун-бәлгүлимә мундақ болиду: — шу чедирға киргән һәр бирси вә чедирда туруп қалғанларниң һәр бири йәттә күн напак санилиду.
“There is another ritual that must be performed when someone dies inside a tent. All those who were inside that tent when that person died or who enter that tent will be unacceptable to me for seven days.
15 Һәр бир очуқ турған, ағзи йепилмиған қача-қучиларниң һәммиси напак санилиду.
Any jars that are inside that tent that are not covered are not permitted to be used.
16 Шуниңдәк далада қилич-шәмшәр билән өлтүрүлгәнләргә, яки өзи өлүп қалғанниң өлүгигә, яки адәмниң устихининиға яки қәбригә тәккән һәр бир киши йәттә күнгичә напак санилиду.
If someone who is out in a field touches the corpse of someone who was murdered, or who died from natural causes, or if someone touches a bone from some human or touches a grave, that person will be unacceptable to me for seven days.
17 Кишиләр бу напак киши үчүн «пакландурғучи қурбанлиқ»ниң күлидин азрақ елип комзәккә селип, уларниң үстигә еқин су қуйсун.
“For someone like that to become acceptable to me again, some of the ashes from [the cow] that was burned must be taken and put in a jar. Then some fresh water must be poured over the ashes.
18 Андин пак бир киши зофа өсүмлүгини елип шу суға тәккүзүп уни чедирға вә ичидики барлиқ қача-қучиларға һәм шу йәрдә турған барлиқ кишиләрниң үстигә сепип қойсун, вә йәнә уни устиханға, өлтүрүлгүчигә яки қәбиргә тәккән кишиниң үстигә сепип қойсун.
Then someone who is still acceptable to me must take a stalk of [a plant named] hyssop and dip it into the water. Then that person must sprinkle some of the water on the tent where that person died, on the things that are in the tent, and on the people who were in the tent. He must also sprinkle some of that water on any person who touched a human bone or who touched a person who died, or who touched a grave.
19 Үчинчи күни вә йәттинчи күни һелиқи пак адәм [пак болмиған адәмләрниң] үстигә шу суни сепип қойсун; шундақ қилғанда, йәттинчи күнигә кәлгәндә у киши пакланған болиду; андин у киши кийимлирини жуюп, бәдинини суда жуйсун, кәч киргәндә у пак санилиду.
On the third day and on the seventh day after that, the person who is acceptable to me must sprinkle some of that water on those who have become unacceptable to me. On the seventh day, the people who are performing that ritual to become acceptable to me again must wash their clothes and bathe. If they do that, on that evening they will become acceptable to me again.
20 Лекин напак болуп қелип, өзини паклимиған киши Пәрвәрдигарниң муқәддәс җайини булғиғини үчүн, җамаәт арисидин үзүп ташлиниду; «напаклиқни чиқарғучи су» униң үстигә сепилмигән, шуңа у напак санилиду.
“If those who have become unacceptable to me do not become acceptable to me again by doing this, they will no longer be permitted to live among the Israeli people, because they have defiled my Sacred Tent. They did not sprinkle on themselves the water that removes the guilt of their sins, so they remain unacceptable to me.
21 Бу Исраилларға мәңгүлүк бәлгүлимә болиду, «напаклиқни чиқарғучи су»ни сәпкән киши болса өзиниң кийимлирини жуйсун вә «напаклиқни чиқарғучи су»ға тәккән киши кәч киргичә напак саналсун.
That is a law for the Israeli people that will never be changed. Those who sprinkle that water on themselves must then wash their clothes. And anyone who touches that water which removes guilt for sins will remain unacceptable to God until that evening.
22 Напак киши тәккән һәр қандақ нәрсиму напак санилиду; бу нәрсиләргә тәккән кишиләрму кәч киргичә напак саналсун.
“If someone touches a thing or a person that has become unacceptable to me, that person will remain unacceptable to me until that evening.”
