Наһум 2
1 Битчит қилидиған бириси көз алдиңғила кәлди; Әнди истиһкам үстидә күзәт қил, Йолға қара, белиңни бағла, күчлириңни жиғип техиму күчәйт!
Il Signore restaura la vigna di Giacobbe, come la vigna d'Israele; i briganti l'avevano depredata, ne avevano strappato i tralci.
2 (Чүнки Пәрвәрдигар Яқупниң шан-шәривини әслигә кәлтүрди, Уни Исраилниң шан-шәривигә лайиқ дәриҗидә әслигә кәлтүрди; Чүнки қуруқдиғучилар уларни қуруқдап қойған еди, Уларниң үзүм тал шахлирини вәйран қилған еди).
Contro di te avanza un distruttore: montare la guardia alla fortezza, sorvegliare le vie, cingerti i fianchi, raccogliere tutte le forze.
3 [Битчит қилғучиниң] палванлириниң қалқанлири қизил боялди, Униң батурлири пәрәңдә кийгүзүлди; Тәйярлиқ күнидә, җәң һарвулири полатниң җуласида ялтирап кетиду, Нәйзиләр ойнитилиду;
Lo scudo dei suoi prodi rosseggia, i guerrieri sono vestiti di scarlatto, come fuoco scintillano i carri di ferro pronti all'attacco; le lance lampeggiano.
4 Җәң һарвулири кочиларда гүлдүрлишип чепишиватиду; Кәң йолларда бир-биригә соқулиду; Уларниң қияпити мәшъәлләрдәк болиду, Улар чақмақлардәк жүгүрүшиду.
Per le vie tumultuano i carri, scorazzano per le piazze, il loro aspetto è come di fiamma, guizzano come saette.
5 [Сәрдар] әмирлиригә әмир чүшүриду; Улар жүрүш қилғинида алдириғинидин бир-биригә путлишип маңиду; Нинәвәниң сепилиға қарап алдирайду, [Башлириға] болса «муһасирә қалқини» тәйярлиниду.
Si fa l'appello dei più coraggiosi che accorrendo si urtano: essi si slanciano verso le mura, la copertura di scudi è formata.
6 «Дәрияларниң дәрвазилири» ечилиду, [Падишаһниң] ордиси ерип кетиду.
Le porte dei fiumi si aprono, la reggia è in preda allo spavento.
7 Хуззабниң болса уятлири ечилиду — [Дүшмән] тәрипидин ялап епкетилиду, Дедәклири худди пахтәкләрниң садасидәк аһ-уһ тартип, Мәйдилирини уруп кетиду.
La regina è condotta in esilio, le sue ancelle gemono come con voce di colombe percuotendosi il petto.
8 Нинәвә апиридә болғандин бери көл сүйидәк [тинч] болуп кәлди, Бирақ улар һазир қечип кетиду... Әй тохта! Әй тохта! — Бирақ һеч ким кәйнигә қаримайду.
Ninive è come una vasca d'acqua agitata da cui sfuggono le acque. «Fermatevi! Fermatevi!» ma nessuno si volta.
9 Күмүчләрни буливелиңлар, алтунларни буливелиңлар; Чүнки униң шәвкәтлик ғәзнисидики қиммәт қача-қучилириниң сани йоқтур.
Saccheggiate l'argento, saccheggiate l'oro, ci sono tesori infiniti, ammassi d'oggetti preziosi.
10 У қуруқдалған, вәйран қилинған, бәрбат болған! Жүриги ерип кетиду, Тизлири бир-биригә җалақлап тәгмәктә; Бәллири толғақ тутқандәк толғиниду, Барлиқ йүзләр татирип кетиду.
Devastazione, spogliazione, desolazione; cuori scoraggiati, ginocchia vacillanti, in tutti i cuori è lo spasimo su tutti i volti il pallore.
11 Қени, ширларниң угиси? Яш ширлар озуқлинидиған җай, Шир, чиши шир, шир арслини һеч кимдин қорқмай жүргән җай қени?
Dov'è la tana dei leoni, la caverna dei leoncelli? Là si rifugiavano il leone e i leoncelli e nessuno li disturbava.
12 Шир өз асланлирини қандурушқа овларни титма-титма қилған еди, Чиши ширлири үчүн овларни боққан еди; Өңкүрлирини ов билән, угилирини олҗа билән тошқузған еди.
Il leone rapiva per i suoi piccoli, sbranava per le sue leonesse; riempiva i suoi covi di preda, le sue tane di rapina.
13 Мана, Мән саңа қаршимән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар; Мән сениң җәң һарвулириңни ис-түтәккә айландуруп көйдүриветимән; Қилич яш ширлириңни йәватиду, Оваңни йәр йүзидин елип ташлаймән; Әлчилириңниң авазлири қайта һеч аңланмайду.
Eccomi a te, dice il Signore degli eserciti, manderò in fumo i tuoi carri e la spada divorerà i tuoi leoncelli. Porrò fine alle tue rapine nel paese, non si udrà più la voce dei tuoi messaggeri.
