Микаһ 2
1 Орнида йетип қәбиһликни ойлайдиғанларға вә яманлиқ әйлигүчиләргә вай! Пәқәт уларниң қолидин кәлсила, улар таң етиши биләнла уни ада қилиду;
Taku ta ƙare, ku da kuke shirya makirci, ku da kuke ƙulle-ƙullen mugunta a kan gadonku! Da gari ya waye sai ku fita ku aikata mugunta domin ikon aikatawa yana hannunku.
2 Уларниң ачкөз көзи етизларға чүшсила, улар зораванлиқ қилип буливалиду; Өйләргиму қизиқипла қалса, буларниму елип кетиду; Улар батур кишиниму җәмәти билән булайду, Адәмни өз мираслири билән қошуп чаңгилиға киргүзивалиду.
Kukan yi ƙyashin gonaki ku kuma ƙwace su, ku yi ƙyashin gidaje ku kuma ƙwace. Kukan zalunci mutum, ku ƙwace masa gidansa, har ku ƙwace masa gādonsa.
3 Шуңа Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мана, Мән бу аилигә қарап, боюнлириңлардин чиқиралмайдиған яман бир [боюнтурурқни] ойлап тәйярливатимән; Силәр әнди гидийип маңмайсиләр; Чүнки шу күнләр яман күнләр болиду.
Saboda haka, Ubangiji ya ce, “Ina shirya wa waɗannan mutane bala’i, yadda ba za ku iya ceton kanku ba. Ba za ku ƙara tafiya kuna taƙama ba, gama zai zama lokacin bala’i ne.
4 Шу күни улар силәр тоғраңларда тәмсилни тилға елип, Ечинишлиқ бир зар билән зарлайду: — «Биз пүтүнләй булаң-талаң қилиндуқ!; У хәлқимниң несивисини башқиларға бөлүвәтти; Уни мәндин шунчә дәһшәтлик мәһрум қилди! У етизлиримизни мунапиққа тәқсим қилип бәрди!
A wannan rana mutane za su yi muku ba’a za su yi muku gwalo da wannan waƙar makoki, ‘An lalatar da mu sarai; an rarraba mallakar mutanena. Ya ɗauke shi daga gare ni! Ya miƙa filayenmu ga maciyan amanarmu.’”
5 Шуңа Пәрвәрдигарниң җамаити арисидин, Силәрдә чәк ташлап зимин үстигә тана тартип несивә бөлгүчидин бирисиму қалмайду.
Saboda haka ba za ku kasance da wani a taron jama’ar Ubangiji da zai raba ƙasar ta wurin jefa ƙuri’a ba.
6 Улар: «бешарәт бәрмәңлар!» — дәп бешарәт бериду! Әгәр [пәйғәмбәрләр] бу ишлар тоғрилиқ бешарәт бәрмисә, әнди бу ар-номус биздин һәргиз кәтмәйду!
“Kada ku yi annabci” in ji annabawansu. “Kada ku yi annabci game da waɗannan abubuwa; abin kunya ba zai same mu ba.”
7 И Яқуп җәмәти, «Пәрвәрдигарниң Роһи сәвир-тақәтсизму? Бу ишлар раст Униң қилғанлириму?» — дегили боламду? Мениң сөзлирим дурус маңғучиға яхшилиқ кәлтүрмәмду?
Daidai ne a ce, ya gidan Yaƙub, “Ruhun Ubangiji yana fushi ne? Yana yin irin waɗannan abubuwa?” “Ashe, maganata ba tă amfane wanda ayyukansa suke daidai ba?
8 Бирақ түнүгүнла Мениң хәлқим һәтта дүшмәндәк орнидин қозғалди; Силәр хатирҗәмликтә йолдин өтүп кетиватқанларниң тонини ич кийимлири билән салдурувалисиләрки, Уларни худди уруштин қайтқанлардәк [кийимсиз] қалдурисиләр.
Ba da daɗewa ba mutanena sun tashi kamar magabci. Kun tuɓe riga mai tsada daga waɗanda suke wucewa ba tare da kun damu ba, sai ka ce mutanen da suke komowa daga yaƙi.
9 Хәлқим арисидики аялларни өзлириниң иллиқ өйлиридин қоғлайсиләр; Уларниң яш балилирини силәр Мениң гөзәл гөһиримдин мәңгүгә мәһрум қилисиләр.
Kun kori matan mutanena daga gidajensu masu daɗi. Kuka kawar da albarkata har abada daga wurin’ya’yansu.
10 Орнуңлардин туруп нери кетиңлар; Чүнки һалакәтни, Йәни азаплиқ бир һалакәтни кәлтүридиған напаклиқ түпәйлидин, Бу йәр силәргә тәвә арамгаһ болмайду.
Ku tafi, ku ba ni wuri! Gama wannan ba wurin hutunku ba ne, gama ya ƙazantu, ya zama kangon da ya wuce gyara.
11 Әгәр беһудиликтә, ялғанчилиқта жүргән бириси ялған гәп қилип: — «Мән шарап вә һараққа тайинип силәргә бешарәт беримән» — десә, Мана, у шу хәлиққә пәйғәмбәр болуп қалиду!
In maƙaryaci da mazambaci ya zo ya ce, ‘Zan yi muku annabci ku sami wadataccen ruwan inabi da barasa,’ zai dai zama annabin da ya dace da wannan mutane ne!
12 Мән чоқум сени бир пүтүн қилип уюштуримән, и Яқуп; Мән чоқум Исраилниң қалдисини жиғимән; Мән уларни Бозраһдики қойлардәк, Өз яйлиғида жиғилған бир падидәк җәм қилимән; Улар адиминиң көплүгидин вараң-чуруңлуққа толиду.
“Tabbatacce zan tattara ku duka, ya gidan Yaƙub; zan tattara ku raguwar Isra’ila. Zan kawo su wuri ɗaya kamar tumaki a cikin garke, kamar garke a wajen kiwonsa; wurin zai cika da mutane.
13 Бир «бөсүп өткүчи» уларниң алдиға чиқип маңиду; Улар бөсүп чиқип, қовуққа йетип берип, униңдин чиқти; Улар бөсүп чиқти, Йәни қовуққа йетип берип, униңдин чиқти; Уларниң Падишаси уларниң алдида, Пәрвәрдигар уларниң алдиға өтүп маңиду.
Wanda ya fasa ƙofa ya buɗe, shi zai haura yă yi musu jagora, za su fashe bangon su fita. Sarkinsu zai wuce gabansu, Ubangiji kuma zai kasance a gaba.”
