Матта 12
1 Шу чағларда бир шабат күни, Әйса буғдайлиқлардин өтүп кетивататти. Қосиғи ечип кәткән мухлислири башақларни үзүп, йейишкә башлиди.
അനന്തരം യീശു ർവിശ്രാമവാരേ ശ്സ്യമധ്യേന ഗച്ഛതി, തദാ തച്ഛിഷ്യാ ബുഭുക്ഷിതാഃ സന്തഃ ശ്സ്യമഞ്ജരീശ്ഛത്വാ ഛിത്വാ ഖാദിതുമാരഭന്ത|
2 Лекин буни көргән Пәрисийләр униңға: — Қара, мухлислириң шабат күни Тәвратта чәкләнгән ишни қиливатиду, дейишти.
തദ് വിലോക്യ ഫിരൂശിനോ യീശും ജഗദുഃ, പശ്യ വിശ്രാമവാരേ യത് കർമ്മാകർത്തവ്യം തദേവ തവ ശിഷ്യാഃ കുർവ്വന്തി|
3 Бирақ у уларға: — Давут вә униң һәмраһлириниң ач қалғанда немә қилғанлиғини [муқәддәс язмилардин] оқумиғанмусиләр?
സ താൻ പ്രത്യാവദത, ദായൂദ് തത്സങ്ഗിനശ്ച ബുഭുക്ഷിതാഃ സന്തോ യത് കർമ്മാകുർവ്വൻ തത് കിം യുഷ്മാഭി ർനാപാഠി?
4 У Худаниң өйигә кирип, [Худаға] аталған, шундақла өзи вә һәмраһлириға нисбәтән Тәврат қануни бойичә йейишкә болмайдиған «тәқдим нанлар»ни [сорап елип], уларни [һәмраһлири] билән биллә йегән. Әслидә бу нанларни пәқәт каһинларниң йейишигила болатти.
യേ ദർശനീയാഃ പൂപാഃ യാജകാൻ വിനാ തസ്യ തത്സങ്ഗിമനുജാനാഞ്ചാഭോജനീയാസ്ത ഈശ്വരാവാസം പ്രവിഷ്ടേന തേന ഭുക്താഃ|
5 Силәр Тәвраттин шуни оқуп бақмиғансиләрки, ибадәтханида ишләйдиған каһинлар шабат күнлири ишләп шабат тәртивини бузсиму, гунаға буйрулмайду.
അന്യച്ച വിശ്രാമവാരേ മധ്യേമന്ദിരം വിശ്രാമവാരീയം നിയമം ലങ്വന്തോപി യാജകാ നിർദോഷാ ഭവന്തി, ശാസ്ത്രമധ്യേ കിമിദമപി യുഷ്മാഭി ർന പഠിതം?
6 Бирақ мән шуни силәргә ейтип қояйки, бу йәрдә ибадәтханидинму улуқ бириси бар.
യുഷ്മാനഹം വദാമി, അത്ര സ്ഥാനേ മന്ദിരാദപി ഗരീയാൻ ഏക ആസ്തേ|
7 Әндиликтә әгәр силәр [Худаниң] «[муқәддәс язмиларда]: «Издәйдиғиним қурбанлиқлар әмәс, бәлки рәһим-шәпқәт» дейилгән шу сөзиниң мәнасини билгән болсаңлар, бегуна кишиләрни гунакар дәп бекитмәйттиңлар.
കിന്തു ദയായാം മേ യഥാ പ്രീതി ർന തഥാ യജ്ഞകർമ്മണി| ഏതദ്വചനസ്യാർഥം യദി യുയമ് അജ്ഞാസിഷ്ട തർഹി നിർദോഷാൻ ദോഷിണോ നാകാർഷ്ട|
8 Чүнки Инсаноғли шабат күниниң Егисидур.
അന്യച്ച മനുജസുതോ വിശ്രാമവാരസ്യാപി പതിരാസ്തേ|
9 У у йәрдин айрилип, уларниң синагогиға кирди.
അനന്തരം സ തത്സ്ഥാനാത് പ്രസ്ഥായ തേഷാം ഭജനഭവനം പ്രവിഷ്ടവാൻ, തദാനീമ് ഏകഃ ശുഷ്കകരാമയവാൻ ഉപസ്ഥിതവാൻ|
10 Вә мана, у йәрдә бир қоли йегиләп қалған бир адәм бар еди. Улар униң үстидин әрз қилишқа сәвәп тапмақчи болуп униңдин: — Шабат күни кесәл сақайтиш Тәврат қануниға уйғунму? — дәп сориди.
തതോ യീശുമ് അപവദിതും മാനുഷാഃ പപ്രച്ഛുഃ, വിശ്രാമവാരേ നിരാമയത്വം കരണീയം ന വാ?
11 Лекин у уларға мундақ җавап бәрди: — Бирәрсиңларниң қойи шабат күни ориға чүшүп кәтсә, уни дәрһал тартип чиқиривалмайдиған адәм бармиду?
തേന സ പ്രത്യുവാച, വിശ്രാമവാരേ യദി കസ്യചിദ് അവി ർഗർത്തേ പതതി, തർഹി യസ്തം ഘൃത്വാ ന തോലയതി, ഏതാദൃശോ മനുജോ യുഷ്മാകം മധ്യേ ക ആസ്തേ?
12 Инсан болса қойдин шунчә әтибарлиқтур! Шуңа, шабат күни яхшилиқ қилиш Тәврат қануниға уйғундур.
അവേ ർമാനവഃ കിം നഹി ശ്രേയാൻ? അതോ വിശ്രാമവാരേ ഹിതകർമ്മ കർത്തവ്യം|
13 Андин у һелиқи кесәлгә: — Қолуңни узат, — деди. У қолини узитиши биләнла қоли иккинчи қолиға охшаш әслигә кәлтүрүлди.
അനന്തരം സ തം മാനവം ഗദിതവാൻ, കരം പ്രസാരയ; തേന കരേ പ്രസാരിതേ സോന്യകരവത് സ്വസ്ഥോഽഭവത്|
14 Бирақ Пәрисийләр ташқириға чиқип, уни қандақ йоқитиш һәққидә мәслиһәт қилишти.
തദാ ഫിരൂശിനോ ബഹിർഭൂയ കഥം തം ഹനിഷ്യാമ ഇതി കുമന്ത്രണാം തത്പ്രാതികൂല്യേന ചക്രുഃ|
15 Амма Әйса буни биливелип у йәрдин айрилди. Топ-топ кишиләр униңға әгишип маңди. У уларниң һәммисини сақайтти;
തതോ യീശുസ്തദ് വിദിത്വാ സ്ഥനാന്തരം ഗതവാൻ; അന്യേഷു ബഹുനരേഷു തത്പശ്ചാദ് ഗതേഷു താൻ സ നിരാമയാൻ കൃത്വാ ഇത്യാജ്ഞാപയത്,
16 андин уларға өзиниң салаһйитини ашкарилимаслиқни қаттиқ тапилиди.
യൂയം മാം ന പരിചായയത|
17 Буниң билән Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ йәткүзүлгән муну сөзләр әмәлгә ашурулди:
തസ്മാത് മമ പ്രീയോ മനോനീതോ മനസസ്തുഷ്ടികാരകഃ| മദീയഃ സേവകോ യസ്തു വിദ്യതേ തം സമീക്ഷതാം| തസ്യോപരി സ്വകീയാത്മാ മയാ സംസ്ഥാപയിഷ്യതേ| തേനാന്യദേശജാതേഷു വ്യവസ്ഥാ സംപ്രകാശ്യതേ|
18 — «Қараңлар, мана Мән таллиған Өз қулум! Мениң сөйүмлүгим, дилимниң сөйүнгини! Мән Өз Роһумни униң вуҗудиға қондуримән, Шуниң билән у әлләргә һөкүм-һәқиқәтни җакалайду.
കേനാപി ന വിരോധം സ വിവാദഞ്ച കരിഷ്യതി| ന ച രാജപഥേ തേന വചനം ശ്രാവയിഷ്യതേ|
19 У нә талаш-тартиш қилмайду нә чуқан көтәрмәйду, Кочиларда униң көтәргән авазини һеч аңлиғучи болмайду.
വ്യവസ്ഥാ ചലിതാ യാവത് നഹി തേന കരിഷ്യതേ| താവത് നലോ വിദീർണോഽപി ഭംക്ഷ്യതേ നഹി തേന ച| തഥാ സധൂമവർത്തിഞ്ച ന സ നിർവ്വാപയിഷ്യതേ|
20 Таки у ғәлибә билән тоғра һөкүмләрни чиқарғичә, Янҗилған қомушни сундурмайду, Түтәп өчәй дәп қалған пиликни өчүрмәйду;
പ്രത്യാശാഞ്ച കരിഷ്യന്തി തന്നാമ്നി ഭിന്നദേശജാഃ|
21 Вә әлләр униң намиға үмүт бағлайду».
യാന്യേതാനി വചനാനി യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്താന്യാസൻ, താനി സഫലാന്യഭവൻ|
22 Шу чағда, униң алдиға җин чаплишивалған кор вә гача бири елип келинди. У уни сақайтти, кор гачини сөзләләйдиған вә көрәләйдиған қилди.
അനന്തരം ലോകൈ സ്തത്സമീപമ് ആനീതോ ഭൂതഗ്രസ്താന്ധമൂകൈകമനുജസ്തേന സ്വസ്ഥീകൃതഃ, തതഃ സോഽന്ധോ മൂകോ ദ്രഷ്ടും വക്തുഞ്ചാരബ്ധവാൻ|
23 Барлиқ халайиқ һәйран болушуп: — Әҗәба, бу Давутниң оғлимиду? — дейишти.
അനേന സർവ്വേ വിസ്മിതാഃ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഏഷഃ കിം ദായൂദഃ സന്താനോ നഹി?
24 Лекин Пәрисийләр бу сөзни аңлап: — У пәқәт җинларниң әмри болған Бәәлзибубқа тайинип җинларни қоғливетидикән, дейишти.
കിന്തു ഫിരൂശിനസ്തത് ശ്രുത്വാ ഗദിതവന്തഃ, ബാൽസിബൂബ്നാമ്നോ ഭൂതരാജസ്യ സാഹായ്യം വിനാ നായം ഭൂതാൻ ത്യാജയതി|
25 Лекин у уларниң немә ойлаватқанлиғини билип уларға мундақ деди: — Өз ичидин бөлүнүп өз ара соқушқан һәр қандақ падишалиқ вәйран болиду; һәр қандақ шәһәр яки аилә өз ичидин бөлүнүп өз ара соқушса заваллиққа йүз тутиду.
തദാനീം യീശുസ്തേഷാമ് ഇതി മാനസം വിജ്ഞായ താൻ അവദത് കിഞ്ചന രാജ്യം യദി സ്വവിപക്ഷാദ് ഭിദ്യതേ, തർഹി തത് ഉച്ഛിദ്യതേ; യച്ച കിഞ്ചന നഗരം വാ ഗൃഹം സ്വവിപക്ഷാദ് വിഭിദ്യതേ, തത് സ്ഥാതും ന ശക്നോതി|
26 Әгәр Шәйтан Шәйтанни қоғлиса, у өз-өзигә қарши чиққан болиду. Ундақта, униң падишалиғи қандақму пут тирәп туралисун?
തദ്വത് ശയതാനോ യദി ശയതാനം ബഹിഃ കൃത്വാ സ്വവിപക്ഷാത് പൃഥക് പൃഥക് ഭവതി, തർഹി തസ്യ രാജ്യം കേന പ്രകാരേണ സ്ഥാസ്യതി?
27 Әгәр мән җинларни Бәәлзибулға тайинип қоғлисам, силәрниң пәрзәнтлириңлар кимгә тайинип җинларни қоғлайду?! Шуңа улар силәр тоғрилиқ һөкүм чиқарсун!
അഹഞ്ച യദി ബാൽസിബൂബാ ഭൂതാൻ ത്യാജയാമി, തർഹി യുഷ്മാകം സന്താനാഃ കേന ഭൂതാൻ ത്യാജയന്തി? തസ്മാദ് യുഷ്മാകമ് ഏതദ്വിചാരയിതാരസ്ത ഏവ ഭവിഷ്യന്തി|
28 Лекин мән Худаниң Роһиға тайинип җинларни қоғлиған болсам, ундақта Худаниң падишалиғи дәрвәқә үстүңларға чүшүп намайән болди.
കിന്തവഹം യദീശ്വരാത്മനാ ഭൂതാൻ ത്യാജയാമി, തർഹീശ്വരസ്യ രാജ്യം യുഷ്മാകം സന്നിധിമാഗതവത്|
29 Бир киши күчтүңгүр бирисиниң өйигә кирип, униң мал-мүлкини қандақ булап кетәлисун? Пәқәт у шу күчтүңгүрни авал бағлалиса, андин өйини булаң-талаң қилалайду.
അന്യഞ്ച കോപി ബലവന്ത ജനം പ്രഥമതോ ന ബദ്വ്വാ കേന പ്രകാരേണ തസ്യ ഗൃഹം പ്രവിശ്യ തദ്ദ്രവ്യാദി ലോഠയിതും ശക്നോതി? കിന്തു തത് കൃത്വാ തദീയഗൃസ്യ ദ്രവ്യാദി ലോഠയിതും ശക്നോതി|
30 Мән тәрәптә турмиғанлар маңа қарши турғучидур. Мән тәрәпкә [адәмләрни] жиғмиғучилар болса тозутувәткүчидур.
യഃ കശ്ചിത് മമ സ്വപക്ഷീയോ നഹി സ വിപക്ഷീയ ആസ്തേ, യശ്ച മയാ സാകം ന സംഗൃഹ്ലാതി, സ വികിരതി|
31 Шуниң үчүн мән силәргә шуни ейтип қояйки, инсанларниң өткүзгән һәртүрлүк гуналири вә қилған күпүрлүклириниң һәммисини кәчүрүшкә болиду. Бирақ Муқәддәс Роһқа күпүрлүк қилиш һеч кәчүрүлмәйду.
അതഏവ യുഷ്മാനഹം വദാമി, മനുജാനാം സർവ്വപ്രകാരപാപാനാം നിന്ദായാശ്ച മർഷണം ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്തു പവിത്രസ്യാത്മനോ വിരുദ്ധനിന്ദായാ മർഷണം ഭവിതും ന ശക്നോതി|
32 Инсаноғлиға қарши сөз қилған кимдәким болса кәчүрүмгә еришәләйду; лекин Муқәддәс Роһқа қарши гәп қилғанлар болса бу дуниядиму, у дуниядиму кәчүрүмгә еришәлмәйду. (aiōn g165)
യോ മനുജസുതസ്യ വിരുദ്ധാം കഥാം കഥയതി, തസ്യാപരാധസ്യ ക്ഷമാ ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് പവിത്രസ്യാത്മനോ വിരുദ്ധാം കഥാം കഥയതി നേഹലോകേ ന പ്രേത്യ തസ്യാപരാധസ്യ ക്ഷമാ ഭവിതും ശക്നോതി| (aiōn g165)
33 Дәрәқ яхши болса, мевисиму яхши болиду — яки дәрәқ пор болса, мевисиму начар болиду; чүнки һәр қандақ дәрәқ өз мевисидин билиниду.
പാദപം യദി ഭദ്രം വദഥ, തർഹി തസ്യ ഫലമപി സാധു വക്തവ്യം, യദി ച പാദപം അസാധും വദഥ, തർഹി തസ്യ ഫലമപ്യസാധു വക്തവ്യം; യതഃ സ്വീയസ്വീയഫലേന പാദപഃ പരിചീയതേ|
34 Әй иланларниң пәрзәнтлири! Силәр рәзил турсаңлар, ағзиңлардин қандақму яхши сөз чиқсун? Чүнки адәмниң қәлбидә немә толуп ташқан болса еғиздин шу чиқиду.
രേ ഭുജഗവംശാ യൂയമസാധവഃ സന്തഃ കഥം സാധു വാക്യം വക്തും ശക്ഷ്യഥ? യസ്മാദ് അന്തഃകരണസ്യ പൂർണഭാവാനുസാരാദ് വദനാദ് വചോ നിർഗച്ഛതി|
35 Яхши адәм өз яхши ғәзнисидин яхши нәрсиләрни чиқириду. Яман адәм яман ғәзнисидин яман нәрсиләрни чиқириду.
തേന സാധുർമാനവോഽന്തഃകരണരൂപാത് സാധുഭാണ്ഡാഗാരാത് സാധു ദ്രവ്യം നിർഗമയതി, അസാധുർമാനുഷസ്ത്വസാധുഭാണ്ഡാഗാരാദ് അസാധുവസ്തൂനി നിർഗമയതി|
36 Мән силәргә шуни ейтип қояйки, инсанлар қилған һәр бир еғиз қуруқ сөзи үчүн сорақ күни һесап бериду.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, മനുജാ യാവന്ത്യാലസ്യവചാംസി വദന്തി, വിചാരദിനേ തദുത്തരമവശ്യം ദാതവ്യം,
37 Чүнки өз сөзлириң билән я һәққаний испатлинисән, я сөзлириңлар билән гунакар дәп бекитилисән.
യതസ്ത്വം സ്വീയവചോഭി ർനിരപരാധഃ സ്വീയവചോഭിശ്ച സാപരാധോ ഗണിഷ്യസേ|
38 Шу чағда бәзи Тәврат устазлири вә Пәрисийләр униңға җававән: Устаз, сәндин бир мөҗизилик аламәт көргүмиз бар, — деди.
തദാനീം കതിപയാ ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച ജഗദുഃ, ഹേ ഗുരോ വയം ഭവത്തഃ കിഞ്ചന ലക്ഷ്മ ദിദൃക്ഷാമഃ|
39 Лекин у уларға мундақ җавап бәрди: — Рәзил һәм зинахор бу дәвир бир «аламәт»ниң көристилишини истәп жүриду. Бирақ бу дәвирдикиләргә «Юнус пәйғәмбәрдә көрүлгән мөҗизилик аламәт»тин башқа һеч қандақ мөҗирилик аламәт көрситилмәйду.
തദാ സ പ്രത്യുക്തവാൻ, ദുഷ്ടോ വ്യഭിചാരീ ച വംശോ ലക്ഷ്മ മൃഗയതേ, കിന്തു ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ യൂനസോ ലക്ഷ്മ വിഹായാന്യത് കിമപി ലക്ഷ്മ തേ ന പ്രദർശയിഷ്യന്തേ|
40 Чүнки Юнус пәйғәмбәр йоған белиқниң қосиғида үч кечә-күндүз ятқандәк, Инсаноғлиму охшашла үч кечә-күндүз йәрниң бағрида ятиду.
യതോ യൂനമ് യഥാ ത്ര്യഹോരാത്രം ബൃഹന്മീനസ്യ കുക്ഷാവാസീത്, തഥാ മനുജപുത്രോപി ത്ര്യഹോരാത്രം മേദിന്യാ മധ്യേ സ്ഥാസ്യതി|
41 Сорақ күни Нинәвә шәһиридикиләр бу дәвирдикиләр билән тәң қопуп, бу дәвирдикиләрниң гуналирини бекитиду. Чүнки улар Юнус [пәйғәмбәр] җакалиған хәвәрни аңлап, [яманлиғидин] товва қилған; вә мана, мошу йәрдә Юнус [пәйғәмбәр]динму улуқ бириси туриду!
അപരം നീനിവീയാ മാനവാ വിചാരദിന ഏതദ്വംശീയാനാം പ്രതികൂലമ് ഉത്ഥായ താൻ ദോഷിണഃ കരിഷ്യന്തി, യസ്മാത്തേ യൂനസ ഉപദേശാത് മനാംസി പരാവർത്തയാഞ്ചക്രിരേ, കിന്ത്വത്ര യൂനസോപി ഗുരുതര ഏക ആസ്തേ|
42 Сорақ күни «Җәнуптики аял падиша»му бу дәвирдикиләр билән тәң тирилип, уларниң гуналирини бекитиду. Чүнки у Сулайманниң дана сөзлирини аңлаш үчүн йәр йүзиниң четидин кәлгән; вә мана, һазир мошу йәрдә Сулаймандинму улуқ бириси туриду.
പുനശ്ച ദക്ഷിണദേശീയാ രാജ്ഞീ വിചാരദിന ഏതദ്വംശീയാനാം പ്രതികൂലമുത്ഥായ താൻ ദോഷിണഃ കരിഷ്യതി യതഃ സാ രാജ്ഞീ സുലേമനോ വിദ്യായാഃ കഥാം ശ്രോതും മേദിന്യാഃ സീമ്ന ആഗച്ഛത്, കിന്തു സുലേമനോപി ഗുരുതര ഏകോ ജനോഽത്ര ആസ്തേ|
43 Напак роһ бирәвниң тенидин чиқириветилгәндин кейин, у қурғақ далаларни чөргиләп жүрүп, бирәр арамгаһни издәйду, бирақ тапалмайду
അപരം മനുജാദ് ബഹിർഗതോ ഽപവിത്രഭൂതഃ ശുഷ്കസ്ഥാനേന ഗത്വാ വിശ്രാമം ഗവേഷയതി, കിന്തു തദലഭമാനഃ സ വക്തി, യസ്മാ; നികേതനാദ് ആഗമം, തദേവ വേശ്മ പകാവൃത്യ യാമി|
44 вә: «Мән чиққан маканимға қайтай» дәйду. Шуниң билән қайтип келип, шу маканиниң йәнила бош турғанлиғини, шундақла пакиз тазиланғанлиғини вә рәтләнгәнлигини байқайду-дә,
പശ്ചാത് സ തത് സ്ഥാനമ് ഉപസ്ഥായ തത് ശൂന്യം മാർജ്ജിതം ശോഭിതഞ്ച വിലോക്യ വ്രജൻ സ്വതോപി ദുഷ്ടതരാൻ അന്യസപ്തഭൂതാൻ സങ്ഗിനഃ കരോതി|
45 берип өзидинму бәттәр йәттә җинни башлап келиду; улар кирип биллә туриду. Буниң билән һелиқи адәмниң кейинки һали бурунқидинму техиму яман болиду. Бу рәзил дәвирдикиләрниң һалиму мана шундақ болиду.
തതസ്തേ തത് സ്ഥാനം പ്രവിശ്യ നിവസന്തി, തേന തസ്യ മനുജസ്യ ശേഷദശാ പൂർവ്വദശാതോതീവാശുഭാ ഭവതി, ഏതേഷാം ദുഷ്ടവംശ്യാനാമപി തഥൈവ ഘടിഷ്യതേ|
46 У топлашқан халайиққа давамлиқ сөзләватқанда, мана, аниси билән инилири келип, униң билән сөзләшмәкчи болуп ташқирида турушти.
മാനവേഭ്യ ഏതാസാം കഥനാം കഥനകാലേ തസ്യ മാതാ സഹജാശ്ച തേന സാകം കാഞ്ചിത് കഥാം കഥയിതും വാഞ്ഛന്തോ ബഹിരേവ സ്ഥിതവന്തഃ|
47 Шуниң билән бирәйлән униңға: — Аниңиз вә инилириңиз сиз билән сөзлишимиз дәп ташқирида туриду, — деди.
തതഃ കശ്ചിത് തസ്മൈ കഥിതവാൻ, പശ്യ തവ ജനനീ സഹജാശ്ച ത്വയാ സാകം കാഞ്ചന കഥാം കഥയിതും കാമയമാനാ ബഹിസ്തിഷ്ഠന്തി|
48 Лекин у җававән шу хәвәрни йәткүзгән кишидин: «Ким мениң анам, ким мениң инилирим?» — дәп сориди.
കിന്തു സ തം പ്രത്യവദത്, മമ കാ ജനനീ? കേ വാ മമ സഹജാഃ?
49 Андин у қолини созуп мухлислирини көрситип: — Мана мениң анам, мана мениң инилирим!
പശ്ചാത് ശിഷ്യാൻ പ്രതി കരം പ്രസാര്യ്യ കഥിതവാൻ, പശ്യ മമ ജനനീ മമ സഹജാശ്ചൈതേ;
50 Чүнки ким әрштики Атамниң ирадисини ада қилса, шу мениң ака-иним, ача-сиңлим вә анамдур, — деди.
യഃ കശ്ചിത് മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരിഷ്ടം കർമ്മ കുരുതേ, സഏവ മമ ഭ്രാതാ ഭഗിനീ ജനനീ ച|
