Маркус 8
1 Шу күнләрдә, йәнә зор бир топ халайиқ жиғилған еди. Уларниң йегидәк һеч немиси болмиғачқа, у мухлислирини йениға чақирип:
In those days, again, when there was a great crowd, and they did not have anything to eat, calling together his disciples, he said to them:
2 — Бу халайиққа ичим ағрийду. Чүнки улар мениң йенимда турғили үч күн болди, уларда йегидәк һеч нәрсиму қалмиди.
“I have compassion for the multitude, because, behold, they have persevered with me now for three days, and they do not have anything to eat.
3 Уларни өйлиригә ач қосақ қайтурсам, йолда һалидин кетиши мүмкин. Чүнки бәзилири жирақтин кәлгән екән, — деди.
And if I were to send them away fasting to their home, they might faint on the way.” For some of them came from far away.
4 Мухлислири буниңға җававән: — Бундақ хилвәт бир җайда бу кишиләрни тойдурғидәк нанни нәдин тапқили болсун? — дейишти.
And his disciples answered him, “From where would anyone be able to obtain enough bread for them in the wilderness?”
5 — Қанчә нениңлар бар? — дәп сориди у. Йәттә, — дейишти улар.
And he questioned them, “How many loaves do you have?” And they said, “Seven.”
6 Буниң билән у хәлиқни йәрдә олтиришқа буйруди. Андин йәттә нанни қолиға алди вә [Худаға] тәшәккүр-мәдһийә ейтип уштуп, көпчиликкә тутушқа мухлислириға бәрди. Улар халайиққа үләштүрүп бәрди.
And he instructed the crowd to sit down to eat on the ground. And taking the seven loaves, giving thanks, he broke and gave it to his disciples in order to place before them. And they placed these before the crowd.
7 [Мухлислар]да йәнә бир қанчә кичик белиқму бар еди. У Худаға тәшәккүр ейтип уларни бәрикәтләп, мухлислириға үләштүрүп беришни ейтти.
And they had a few small fish. And he blessed them, and he ordered them to be placed before them.
8 Халайиқ тойғичә йеди; улар ешип қалған парчиларни йәттә севәткә теривалди.
And they ate and were satisfied. And they took up what had been leftover from the fragments: seven baskets.
9 Йегәнләр төрт миңчә киши еди. У уларни йолға салди,
And those who ate were about four thousand. And he dismissed them.
10 андин мухлислири билән биллә дәрһал кемигә чүшүп, Далманута тәрәплиригә барди.
And promptly climbing into a boat with his disciples, he went into the parts of Dalmanutha.
11 Пәрисийләр чиқип, уни синаш мәхситидә униңдин бизгә асмандин бир мөҗизилик аламәт көрсәтсәң, дәп тәләп қилишип, униң билән муназириләшкили турди.
And the Pharisees went out and began to contend with him, seeking from him a sign from heaven, testing him.
12 У ичидә бир улуқ-кичик тинип: — Бу дәвир немишкә бир «мөҗизилик аламәт»ни истәп жүриду? Шуни силәргә бәрһәқ ейтип қояйки, бу дәвиргә һеч қандақ мөҗизилик аламәт көрситилмәйду, — деди.
And sighing deeply in spirit, he said: “Why does this generation seek a sign? Amen, I say to you, if only a sign will be given to this generation!”
13 Андин улардин айрилип, йәнә кемигә чиқип, деңизниң у четигә өтүп кәтти.
And sending them away, he climbed into the boat again, and he went away across the sea.
14 Мухлислар нан елип келишни унтуған болуп, кемидә бир тал нандин башқа йәйдиғини йоқ еди.
And they forgot to take bread. And they did not have any with them in the boat, except one loaf.
15 У уларни агаһландуруп: — Еһтият қилиңлар, Пәрисийләрниң ечитқуси вә Һеродниң ечитқусидин һези болуңлар, — деди.
And he instructed them, saying: “Consider and beware of the leaven of the Pharisees and of the leaven of Herod.”
16 Мухлислар өз ара мулаһизилишип: — Униң бундақ дейиши нан әкәлмигәнлигимиздин болса керәк, — дейишти.
And they discussed this with one another, saying, “For we have no bread.”
17 Әйса уларниң немә [дейишиватқанлиғини] билип: — Немишкә нан йоқлуғи тоғрисида мулаһизә қилисиләр? Силәр техичә пәм-парасәт яки чүшәнчигә егә болмидиңларму? Қәлблириңлар техиму бихудлишип кетиватамду?
And Jesus, knowing this, said to them: “Why do you consider that it is because you have no bread? Do you not yet know or understand? Do you still have blindness in your heart?
18 Көзүңлар туруп көрмәйватамсиләр? Қулиқиңлар туруп аңлимайватамсиләр? Есиңларда йоқму?
Having eyes, do you not see? And having ears, do you not hear? Do you not remember,
19 Бәш миң кишигә бәш нанни уштуғинимда, парчиларға лиқ толған қанчә кичик севәтни жиғивалдиңлар? — деди. — Он иккини, — җавап бәрди улар.
when I broke the five loaves among the five thousand, how many baskets full of fragments you took up?” They said to him, “Twelve.”
20 — Йәттә нанни төрт миң кишигә уштуғинимда, парчиларға лиқ толған қанчә севәтни жиғивалдиңлар? — деди у. — Йәттини, — Җавап бәрди улар.
“And when the seven loaves were among the four thousand, how many baskets of fragments did you take up?” And they said to him, “Seven.”
21 У уларға: — Ундақта, қандақсигә силәр техи чүшәнмәйсиләр? — деди.
And he said to them, “How is it that you do not yet understand?”
22 Улар Бәйт-Саида йезисиға кәлди; халайиқ бир кор адәмни униң алдиға елип келип, униңға қолуңни тәккүзүп қойсаң, дәп өтүнди.
And they went to Bethsaida. And they brought a blind man to him. And they petitioned him, so that he would touch him.
23 У кор адәмниң қолидин тутуп йезиниң сиртиға йетиләп барди; униң көзлиригә түкүрүп, үстигә қоллирини тәккүзүп: — Бирәр нәрсә көрүватамсән? — дәп сориди.
And taking the blind man by the hand, he led him beyond the village. And putting spit on his eyes, laying his hands on him, he asked him if he could see anything.
24 У бешини көтирип: — Кишиләрни көрүватимән; улар худди меңип жүрүватқан дәрәқләрдәк көрүнүватиду, — деди.
And looking up, he said, “I see men but they are like walking trees.”
25 Андин у қайтидин қоллирини у адәмниң көзлиригә тәккүзди. У көзлирини ечивиди, көзлири әслигә келип, һәммә нәрсини ениқ көрди.
Next he placed his hands again over his eyes, and he began to see. And he was restored, so that he could see everything clearly.
26 Әйса уни өйигә қайтуруп: — Йезиғиму кирмә, яки йезидики һеч кимгә бу ишни уқтурма, — дәп тапилиди.
And he sent him to his house, saying, “Go into your own house, and if you enter into the town, tell no one.”
27 Әйса мухлислири билән чиқип Қәйсәрийә-Филиппи райониға қарашлиқ кәнт-йезиларға барди. Йолда у мухлислиридин: — Кишиләр мени ким дәйду? — дәп сориди.
And Jesus departed with his disciples into the towns of Caesarea Philippi. And on the way, he questioned his disciples, saying to them, “Who do men say that I am?”
28 Улар униңға: — Бәзиләр сени Чөмүлдүргүчи Йәһя, бәзиләр Иляс [пәйғәмбәр] вә йәнә бәзиләр илгәрки пәйғәмбәрләрдин бири дәп қарайдикән, — дәп җавап беришти.
And they answered him by saying: “John the Baptist, others Elijah, still others perhaps one of the prophets.”
29 У улардин: — Әнди силәрчу, силәр мени ким дәп билисиләр? — дәп сориди. Петрус җававән: — Сән Мәсиһдурсән, — деди.
Then he said to them, “Yet truly, who do you say that I am?” Peter responded by saying to him, “You are the Christ.”
30 У уларға өзи тоғрилиқ һеч кимгә тинмаслиқни җиддий тапилиди.
And he admonished them, not to tell anyone about him.
31 Шуниң билән у Инсаноғлиниң нурғун азап-оқубәт тартиши, ақсақаллар, баш каһинлар вә Тәврат устазлири тәрипидин чәткә қеқилиши, өлтүрүлүши вә үч күндин кейин тирилдүрүлүши муқәррәр екәнлигини [мухлислириға] үгитишкә башлиди.
And he began to teach them that the Son of man must suffer many things, and be rejected by the elders, and by the high priests, and the scribes, and be killed, and after three days rise again.
32 У бу ишни очуқ-ашкарә сөзләп бәрди. Буниң билән Петрус уни бир чәткә тартип, уни әйипләшкә башлиди.
And he spoke the word openly. And Peter, taking him aside, began to correct him.
33 Лекин у бурулуп мухлислириға қарап, Петрусни әйипләп: — Арқамға өт, Шәйтан! Сениң ойлиғанлириң Худаниң ишлири әмәс, инсанниң ишлиридур, — деди.
And turning away and looking at his disciples, he admonished Peter, saying, “Get behind me, Satan, for you do not prefer the things that are of God, but the things that are of men.”
34 Андин мухлислири билән халайиқниму чақирип мундақ деди: — Кимдәким маңа әгишишни нийәт қилса, өзидин кечип, өзиниң крестини көтирип маңа әгәшсун!
And calling together the crowd with his disciples, he said to them, “If anyone chooses to follow me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me.
35 Чүнки кимдәким өз җенини қутқузай десә, чоқум униңдин мәһрум болиду; лекин кимдәким мән үчүн вә хуш хәвәр үчүн өз җенидин мәһрум болса, уни қутқузиду.
For whoever will have chosen to save his life, will lose it. But whoever will have lost his life, for my sake and for the Gospel, shall save it.
36 Чүнки бир адәм пүткүл дунияға егә болуп, җенидин мәһрум қалса, буниң немә пайдиси болсун?!
For how does it benefit a man, if he gains the whole world, and yet causes harm to his soul?
37 У немисини җениға тегишсун?!
Or, what will a man give in exchange for his soul?
38 Чүнки кимдәким зинахор вә гунакар бу дәвир алдида мәндин вә мениң сөзлиримдин номус қилса, Инсаноғлиму атисиниң шан-шәриви ичидә муқәддәс пәриштиләр билән биллә кәлгинидә, униңдин номус қилиду.
For whoever has been ashamed of me and of my words, among this adulterous and sinful generation, the Son of man also will be ashamed of him, when he will arrive in the glory of his Father, with the holy Angels.”
