Маркус 5
1 Улар деңизниң у қетиға, Гадаралиқларниң жутиға йетип барди.
They came to the other side of the sea, to the region of the Gerasenes.
2 У кемидин чүшүши биләнла, напак роһ чаплашқан бир адәм гөр өңкүрлиридин чиқип, униң алдиға кәлди.
When Jesus was getting out of the boat, immediately there came up to him out of the tombs a man with an unclean spirit.
3 У адәм өңкүрләрни макан қилған болуп, уни һеч ким һәтта зәнҗирләр биләнму бағлалмайтти.
The man lived in the tombs. No one could restrain him anymore, not even with a chain.
4 Чүнки көп қетим пут-қоллири кишән-зәнҗирләр билән бағланған болсиму, у зәнҗирләрни үзүветип, кишәнләрни чеқивәткән еди; һеч ким уни бойсундуралмиған еди.
He had been bound many times with shackles and with chains. He tore the chains apart and his shackles were shattered. No one had the strength to subdue him.
5 У кечә-күндүз мазарлиқта вә тағлар арисида тохтавсиз вақирап-җақирап жүрәтти, өз-өзини ташлар билән кесип яриландуратти.
Every night and day in the tombs and in the mountains, he cried out and cut himself with sharp stones.
6 Лекин у Әйсани жирақтин көрүп, униң алдиға жүгүрүп берип, сәҗдә қилди
When he saw Jesus from a distance, he ran to him and bowed down before him.
7 вә қаттиқ авазда вақирап: — Һәммидин алий Худаниң Оғли Әйса, сениң мениң билән немә кариң! Худа һәққи, сәндин өтүнүп қалай, мени қийнима! — деди
He cried out with a loud voice, “What do I have to do with you, Jesus, Son of the Most High God? I beg you by God himself, do not torment me.”
8 (чүнки Әйса униңға: «Һәй напак роһ, униңдин чиқ!» дегән еди).
For he had been saying to him, “Come out of the man, you unclean spirit.”
9 У униңдин: — Исмиң немә? — дәп сориди. — Исмим «қошун» — чүнки санимиз көп, — дәп җавап бәрди у.
He asked him, “What is your name?” He answered him, “My name is Legion, for we are many.”
10 Вә у Әйсадин уларни бу жуттин һайдивәтмигәйсән, дәп көп өтүнүп ялвурди.
He begged him again and again not to send them out of the region.
11 Тағ бағрида чоң бир топ тоңғуз падиси отлап жүрәтти.
Now a great herd of pigs was there feeding on the hill,
12 Җинлар униңға: — Бизни мошу тоңғузларға әвәткин, уларниң ичигә кирип кетишкә йол қойғайсән, — дәп ялвурушти.
and they begged him, saying, “Send us into the pigs; let us enter into them.”
13 Әйса дәрһал йол қойди. Шуниң билән напак роһлар чиқип, тоңғузларниң тенигә кириши биләнла, тоңғузлар тик ярдин етилип чүшүп, деңизға ғәриқ болди. Улар икки миңға йеқин еди.
So he allowed them; the unclean spirits came out and entered into the pigs, and they rushed down the steep hill into the sea, and about two thousand pigs drowned in the sea.
14 Тоңғуз баққучилар болса у йәрдин қечип, шәһәр-йезиларда бу ишларни пур қилди. Шу йәрдикиләр немә иш йүз бәргәнлигини көргили чиқишти.
Then those who were feeding the pigs ran away and reported what had happened in the city and in the countryside, and so people went out to see what had happened.
15 Улар Әйсаниң йениға кәлди вә илгири җинлар чаплишивалған һелиқи адәмниң кийимләрни кийип, әс-һоши җайида олтарғинини — йәни «қошун җинлар» чаплашқан шу адәмни көрүп, қорқуп кетишти.
Then they came to Jesus and they saw the demon-possessed man, the one who had been possessed by Legion, sitting there, clothed and in his right mind; and they were afraid.
16 Бу вақиәни көргәнләр җинлар чаплашқан адәмдә немә йүз бәргәнлигини вә тоңғузларниң ақивитини хәлиққә баян қилип бәрди.
Those who had seen what happened to the demon-possessed man told them about it in detail, and they also them told about the pigs.
17 Буниң билән халайиқ Әйсаға: Жутлиримиздин чиқип кәткәйсән, дәп ялвурушқа башлиди.
Then they started to beg him to leave their region.
18 У кемигә чиқиватқанда, илгири җинлар чаплашқан һелиқи адәм униңдин: Мәнму сән билән биллә барай, дәп өтүнди.
When he was getting into the boat, the demon-possessed man begged him that he might be with him.
19 Лекин у буниңға унимай: — Өз өйдикилириң вә жутдашлириңниң йениға берип, уларға Пәрвәрдигарниң саңа шунчилик улуқ ишларни қилип бәргәнлигини, Униң саңа рәһим-шәпқәт көрсәткәнлигини хәвәрләндүргин, — деди.
But Jesus did not permit him, but said to him, “Go to your house and to your people and tell them what the Lord has done for you, and how he has shown you mercy.”
20 У қайтип берип, Әйсаниң өзигә қандақ улуқ ишларни қилғанлиғини «Он шәһәр райони»да җар қилишқа башлиди. Буни аңлиғанларниң һәммиси толиму һәйран қелишти.
So he went away and began to proclaim the great things that Jesus had done for him in the Decapolis, and everyone was amazed.
21 Әйса қайтидин кемә билән деңизниң у қетиға өткәндә, зор бир топ халайиқ униң йениға жиғилди; у деңиз бойида туратти.
Now when Jesus had crossed over again to the other side, in the boat, a great crowd gathered around him, as he was beside the sea.
22 Мана, мәлум бир синагогниң чоңи Яирус исимлиқ бир киши кәлди. У уни көрүп айиғиға жиқилип: — Кичик қизим өләй дәп қалди. Берип униңға қоллириңизни тәккүзүп қойсиңиз, у сақийип яшиғай! — дәп қаттиқ йелинди.
Then one of the leaders of the synagogue, named Jairus, came, and when he saw him, fell at his feet.
He begged again and again, saying, “My little daughter is near death. I beg you, come and lay your hands on her that she may be made well and live.”
24 Әйса униң билән биллә барди. Зор бир топ халайиқму олишип қисташқан һалда кәйнидин меңишти.
So he went with him, and a great crowd followed him and pressed close around him.
25 Хун тәврәш кесилигә гириптар болғиниға он икки жил болған бир аял бар болуп,
Now a woman was there who had a flow of blood for twelve years.
26 у нурғун тевипларниң қолида көп азап тартип, бар-йоқини хәҗләп түгәткән болсиму, һеч қандақ үнүми болмай, техиму еғирлишип кәткән еди.
She had suffered much from many doctors and had spent everything that she had, but instead of getting better she grew worse.
27 Бу аял Әйса һәққидики гәпләрни аңлап, халайиқниң оттурисидин қистилип келип, арқа тәрәптин униң тонини силиди.
When she had heard the reports about Jesus, she came up behind him in the crowd and touched his cloak.
28 Чүнки у көңлидә: «Униң тонини силисамла сақаймай қалмаймән» дәп ойлиған еди.
For she said, “If I touch just his clothes, I will be healed.”
29 Хун шуан тохтап, аял кесәл азавидин сақайтилғанлиғини өз тенидә сәзди.
When she touched him, the bleeding stopped, and she felt in her body that she was healed from her affliction.
30 Әйса дәрһал вуҗудидин қудрәтниң чиққанлиғини сезип, халайиқниң ичидә кәйнигә бурулуп: — Кийимимни силиған ким? — дәп сориди.
Jesus immediately realized in himself that power had gone out from him. He turned around in the crowd and said, “Who touched my clothes?”
31 Мухлислири униңға: — Халайиқниң өзүңни қистап меңиватқанлиғини көрүп туруқлуқ, йәнә: «Мени силиған ким?» дәп сорайсәнғу? — дейишти.
His disciples said to him, “You see this crowd pressed around you, and you say, 'Who touched me?'”
32 Бирақ Әйса өзини силиғучини тепиш үчүн техичә әтрапиға қаравататти.
But Jesus looked around to see who had done it.
33 Өзидә немә ишниң йүз бәргәнлигини сәзгән аял қорқуп-титригән һалда келип униң алдиға жиқилди вә униңға һәқиқий әһвални пүтүнләй ейтти.
The woman, knowing what had happened to her, feared and trembled. She came and fell down before him and told him the whole truth.
34 У униңға: — Қизим, ишәшиң сени сақайтти! Тинич-хатирҗәмликтә қайт! Кесилиңниң азавидин сақайғин, — деди.
He said to her, “Daughter, your faith has made you well. Go in peace and be healed from your disease.”
35 У бу сөзни қиливатқанда, синагогниң чоңиниң өйидин бәзиләр келип униңға: Қизиңиз өлди. Әнди устазни немишкә йәнә аварә қилисиз?! — дейишти.
While he was speaking, some people came from the leader of the synagogue, saying, “Your daughter is dead. Why trouble the teacher any longer?”
36 Лекин Әйса бу сөзләрни аңлап дәрһал синагогниң чоңиға: Қорқмиғин! Пәқәт ишәштә бол! — деди.
But when Jesus overheard what they said, he said to the leader of the synagogue, “Do not be afraid. Just believe.”
37 У пәқәт Петрус, Яқуп вә Яқупниң иниси Юһанна билән йолға чиқти; башқа һеч кимниң өзи билән биллә беришиға йол қоймиди.
He did not permit anyone to accompany him, except Peter, James, and John, the brother of James.
38 У синагогниң чоңиниң өйи алдиға кәлгәндә, қийқас-чуқанни, халайиқниң қаттиқ налә-пәряд вә аһ-зар көтәргәнлигини көрүп,
They came to the house of the leader of the synagogue and he saw there people making a lot of noise; they were weeping and wailing loudly.
39 өйгә кирип уларға: — Немишкә қийқас-чуқан вә аһ-зар көтирисиләр? Бала өлмәпту, ухлап қапту, — деди.
When he entered the house, he said to them, “Why are you upset and why do you weep? The child is not dead but sleeps.”
40 Улар уни мәсқирә қилишти; лекин у һәммәйләнни ташқириға чиқириветип, балиниң ата-анисини вә өз һәмраһлирини елип, бала ятқан өйгә кирди.
They laughed at him. But he put them all outside and took the father of the child and the mother and those who were with him, and he went in where the child was.
41 У балиниң қолини тутуп, униңға: «Талита куми» деди. Бу сөзниң мәнаси «Қизим, саңа ейтимәнки, орнуңдин тур» дегәнлик еди.
He took the hand of the child and said to her, “Talitha, koum!” which being translated would be, “Little girl, I say to you, get up.”
42 Қиз дәрһал орнидин туруп маңди (у он икки яшта еди). Улар бу ишқа мутләқ һәйран қелишти.
Immediately the child got up and walked (for she was twelve years of age). They were immediately astonished with overwhelming amazement.
43 У уларға бу ишни һеч кимгә ейтмаслиқни қаттиқ тапилиди, шундақла қизға йегидәк бир немә беришни ейтти.
He strictly ordered them that no one should know about this. Then he told them to give her something to eat.
