Маркус 3
1 У йәнә синагогқа кирди. Шу йәрдә бир қоли йигиләп кәткән бир адәм бар еди.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁଃ ପୁନ ର୍ଭଜନଗୃହଂ ପ୍ରୱିଷ୍ଟସ୍ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ଶୁଷ୍କହସ୍ତ ଏକୋ ମାନୱ ଆସୀତ୍|
2 [Пәрисийләр] Әйсаниң үстидин әрз қилайли дәп шабат күнидә кесәл сақайтидиған-сақайтмайдиғанлиғини пайлап жүрәтти.
ସ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ତମରୋଗିଣଂ କରିଷ୍ୟତି ନୱେତ୍ୟତ୍ର ବହୱସ୍ତମ୍ ଅପୱଦିତୁଂ ଛିଦ୍ରମପେକ୍ଷିତୱନ୍ତଃ|
3 Әйса қоли йигиләп кәткән адәмгә: — Орнуңдин туруп, оттуриға чиққин! — деди.
ତଦା ସ ତଂ ଶୁଷ୍କହସ୍ତଂ ମନୁଷ୍ୟଂ ଜଗାଦ ମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ତ୍ୱମୁତ୍ତିଷ୍ଠ|
4 Андин, синагогдикиләрдин: — Тәврат қануниға уйғун болғини шабат күни яхшилиқ қилишму, яки яманлиқ қилишму? Җанни қутқузушму яки һалак қилишму? — дәп сориди. Лекин улар зуван сүрүшмиди.
ତତଃ ପରଂ ସ ତାନ୍ ପପ୍ରଚ୍ଛ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ହିତମହିତଂ ତଥା ହି ପ୍ରାଣରକ୍ଷା ୱା ପ୍ରାଣନାଶ ଏଷାଂ ମଧ୍ୟେ କିଂ କରଣୀଯଂ? କିନ୍ତୁ ତେ ନିଃଶବ୍ଦାସ୍ତସ୍ଥୁଃ|
5 У ғәзәп билән әтрапиға нәзәр селип уларға көз жүгүртүп, уларниң таш жүрәклигидин қайғурди. Андин у кесәлгә: — Қолуңни узат, — деди. У қолини узитивиди, қоли әслигә кәлтүрүлди.
ତଦା ସ ତେଷାମନ୍ତଃକରଣାନାଂ କାଠିନ୍ୟାଦ୍ଧେତୋ ର୍ଦୁଃଖିତଃ କ୍ରୋଧାତ୍ ଚର୍ତୁଦଶୋ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍ ତଂ ମାନୁଷଂ ଗଦିତୱାନ୍ ତଂ ହସ୍ତଂ ୱିସ୍ତାରଯ, ତତସ୍ତେନ ହସ୍ତେ ୱିସ୍ତୃତେ ତଦ୍ଧସ୍ତୋଽନ୍ୟହସ୍ତୱଦ୍ ଅରୋଗୋ ଜାତଃ|
6 Әнди Пәрисийләр дәрһал сиртқа чиқип, уни қандақ йоқитиш тоғрисида Һерод [падишаниң] тәрәпдарлири билән мәслиһәт қилишқа башлиди.
ଅଥ ଫିରୂଶିନଃ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ତଂ ନାଶଯିତୁଂ ହେରୋଦୀଯୈଃ ସହ ମନ୍ତ୍ରଯିତୁମାରେଭିରେ|
7 Андин Әйса мухлислири билән биллә у йәрдин айрилип деңиз бойиға кәтти; Галилийә өлкисидин чоң бир топ адәмләр униңға әгишип барди; шундақла униң қилған әмәллирини аңлиған һаман, пүтүн Йәһудийә өлкисидин, Йерусалим шәһиридин, Идумия өлкисидин, Иордан дәриясиниң қарши тәрипидин, Тур вә Зидон шәһәрлириниң әтрапидики җайлардин зор бир топ адәмләрму униң йениға келишти.
ଅତଏୱ ଯୀଶୁସ୍ତତ୍ସ୍ଥାନଂ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସହ ପୁନଃ ସାଗରସମୀପଂ ଗତଃ;
ତତୋ ଗାଲୀଲ୍ୟିହୂଦା-ଯିରୂଶାଲମ୍-ଇଦୋମ୍-ଯର୍ଦନ୍ନଦୀପାରସ୍ଥାନେଭ୍ୟୋ ଲୋକସମୂହସ୍ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଗତଃ; ତଦନ୍ୟଃ ସୋରସୀଦନୋଃ ସମୀପୱାସିଲୋକସମୂହଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ମହାକର୍ମ୍ମଣାଂ ୱାର୍ତ୍ତଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତସ୍ୟ ସନ୍ନିଧିମାଗତଃ|
9 У адәмләрниң көплигидин өзини қистап қоймисун дәп мухлислириға кичик бир кеминиң униңға йеқин турушини тапилиди.
ତଦା ଲୋକସମୂହଶ୍ଚେତ୍ ତସ୍ୟୋପରି ପତତି ଇତ୍ୟାଶଙ୍କ୍ୟ ସ ନାୱମେକାଂ ନିକଟେ ସ୍ଥାପଯିତୁଂ ଶିଷ୍ୟାନାଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
10 Чүнки у нурғун бемарларни сақайтқини түпәйлидин һәр қандақ ваба-кесәлликләргә гириптар болғанларниң һәммиси униңға [қолумни] бир тәккүзүвалсам дәп қистишип келишкән еди.
ଯତୋଽନେକମନୁଷ୍ୟାଣାମାରୋଗ୍ୟକରଣାଦ୍ ୱ୍ୟାଧିଗ୍ରସ୍ତାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ତଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁଂ ପରସ୍ପରଂ ବଲେନ ଯତ୍ନୱନ୍ତଃ|
11 Напак роһлар [чаплишивалғанлар] қачанла уни көрсә, униң алдиға жиқилип: «Сән Худаниң Оғлисән!» дәп вақиришатти.
ଅପରଞ୍ଚ ଅପୱିତ୍ରଭୂତାସ୍ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତଚ୍ଚରଣଯୋଃ ପତିତ୍ୱା ପ୍ରୋଚୈଃ ପ୍ରୋଚୁଃ, ତ୍ୱମୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୁତ୍ରଃ|
12 Лекин у [напак роһларға] өзиниң ким екәнлигини ашкарилимаслиққа қаттиқ тәнбиһ берип агаһландуратти.
କିନ୍ତୁ ସ ତାନ୍ ଦୃଢମ୍ ଆଜ୍ଞାପ୍ୟ ସ୍ୱଂ ପରିଚାଯିତୁଂ ନିଷିଦ୍ଧୱାନ୍|
13 У таққа чиқип, өзи халиған кишиләрни йениға чақирди; улар униң йениға келишти.
ଅନନ୍ତରଂ ସ ପର୍ୱ୍ୱତମାରୁହ୍ୟ ଯଂ ଯଂ ପ୍ରତିଚ୍ଛା ତଂ ତମାହୂତୱାନ୍ ତତସ୍ତେ ତତ୍ସମୀପମାଗତାଃ|
14 У улардин он иккисини өзи билән биллә болушқа, сөз-каламни җакалашқа,
ତଦା ସ ଦ୍ୱାଦଶଜନାନ୍ ସ୍ୱେନ ସହ ସ୍ଥାତୁଂ ସୁସଂୱାଦପ୍ରଚାରାଯ ପ୍ରେରିତା ଭୱିତୁଂ
15 кесәлләрни сақайтиш вә җинларни һайдаш һоқуқиға егә болушқа таллап бекитти.
ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରକାରୱ୍ୟାଧୀନାଂ ଶମନକରଣାଯ ପ୍ରଭାୱଂ ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯିତୁଞ୍ଚ ନିଯୁକ୍ତୱାନ୍|
16 У [бекиткән он икки киши]: Симон (у униңға Петрус дәп исим қойған),
ତେଷାଂ ନାମାନୀମାନି, ଶିମୋନ୍ ସିୱଦିପୁତ୍ରୋ
17 Зәбәдийниң оғли Яқуп вә униң иниси Юһанна, (у уларни «Бинни-Рәгаз», йәни «Гүлдүрмама оғуллири» дәпму атиған),
ଯାକୂବ୍ ତସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଯୋହନ୍ ଚ ଆନ୍ଦ୍ରିଯଃ ଫିଲିପୋ ବର୍ଥଲମଯଃ,
18 Андрияс, Филип, Бартоломай, Матта, Томас, Алфайниң оғли Яқуп, Тадай, милләтпәрвәр дәп аталған Симон
ମଥୀ ଥୋମା ଚ ଆଲ୍ଫୀଯପୁତ୍ରୋ ଯାକୂବ୍ ଥଦ୍ଦୀଯଃ କିନାନୀଯଃ ଶିମୋନ୍ ଯସ୍ତଂ ପରହସ୍ତେଷ୍ୱର୍ପଯିଷ୍ୟତି ସ ଈଷ୍କରିଯୋତୀଯଯିହୂଦାଶ୍ଚ|
19 вә униңға сатқунлуқ қилған Йәһуда Ишқарийотлардин ибарәт.
ସ ଶିମୋନେ ପିତର ଇତ୍ୟୁପନାମ ଦଦୌ ଯାକୂବ୍ୟୋହନ୍ଭ୍ୟାଂ ଚ ବିନେରିଗିଶ୍ ଅର୍ଥତୋ ମେଘନାଦପୁତ୍ରାୱିତ୍ୟୁପନାମ ଦଦୌ|
20 У өйгә қайтип кәлгәндин кейин, у йәргә йәнә шунчә нурғун адәмләр топландики, уларниң һәтта ғизаланғидәкму вақти чиқмиди.
ଅନନ୍ତରଂ ତେ ନିୱେଶନଂ ଗତାଃ, କିନ୍ତୁ ତତ୍ରାପି ପୁନର୍ମହାନ୍ ଜନସମାଗମୋ ଽଭୱତ୍ ତସ୍ମାତ୍ତେ ଭୋକ୍ତୁମପ୍ୟୱକାଶଂ ନ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
21 [Әйсаниң] аилисидикиләр буни аңлап, уни тутуп келишкә беришти. Чүнки улар уни «Әқлини йоқитипту» дегән еди.
ତତସ୍ତସ୍ୟ ସୁହୃଲ୍ଲୋକା ଇମାଂ ୱାର୍ତ୍ତାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ସ ହତଜ୍ଞାନୋଭୂଦ୍ ଇତି କଥାଂ କଥଯିତ୍ୱା ତଂ ଧୃତ୍ୱାନେତୁଂ ଗତାଃ|
22 Йерусалимдин чүшкән Тәврат устазлири болса: «Униңда Бәәлзибуб бар», вә «У пәқәт җинларниң әмригә тайинип җинларни қоғливетидикән», дейишәтти.
ଅପରଞ୍ଚ ଯିରୂଶାଲମ ଆଗତା ଯେ ଯେଽଧ୍ୟାପକାସ୍ତେ ଜଗଦୁରଯଂ ପୁରୁଷୋ ଭୂତପତ୍ୟାବିଷ୍ଟସ୍ତେନ ଭୂତପତିନା ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯତି|
23 Шуниң үчүн у [Тәврат устазлирини] йениға чақирип, уларға тәмсилләрни ишлитип мундақ деди: — Шәйтан Шәйтанни қандақму қоғлисун?
ତତସ୍ତାନାହୂଯ ଯୀଶୁ ର୍ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତୈଃ କଥାଂ କଥିତୱାନ୍ ଶୈତାନ୍ କଥଂ ଶୈତାନଂ ତ୍ୟାଜଯିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି?
24 Әгәр падишалиқ өз ичидин бөлүнүп өз ара соқушқан болса шу падишалиқ пут тирәп туралмайду;
କିଞ୍ଚନ ରାଜ୍ୟଂ ଯଦି ସ୍ୱୱିରୋଧେନ ପୃଥଗ୍ ଭୱତି ତର୍ହି ତଦ୍ ରାଜ୍ୟଂ ସ୍ଥିରଂ ସ୍ଥାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି|
25 шуниңдәк әгәр бир аилә өз ичидин бөлүнүп өз ара соқушса шу аилә пут тирәп туралмайду.
ତଥା କସ୍ୟାପି ପରିୱାରୋ ଯଦି ପରସ୍ପରଂ ୱିରୋଧୀ ଭୱତି ତର୍ହି ସୋପି ପରିୱାରଃ ସ୍ଥିରଂ ସ୍ଥାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି|
26 Әгәр Шәйтан өз-өзигә қарши чиқип бөлүнсә, у пут тирәп туралмай, йоқалмай қалмайду.
ତଦ୍ୱତ୍ ଶୈତାନ୍ ଯଦି ସ୍ୱୱିପକ୍ଷତଯା ଉତ୍ତିଷ୍ଠନ୍ ଭିନ୍ନୋ ଭୱତି ତର୍ହି ସୋପି ସ୍ଥିରଂ ସ୍ଥାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି କିନ୍ତୂଚ୍ଛିନ୍ନୋ ଭୱତି|
27 Һеч ким күчтүңгүр бирисиниң өйигә кирип, униң мал-мүлкини булап кетәлмәйду — пәқәт у шу күчтүңгүрни авал бағлалиса андин өйини булаң-талаң қилалайду.
ଅପରଞ୍ଚ ପ୍ରବଲଂ ଜନଂ ପ୍ରଥମଂ ନ ବଦ୍ଧା କୋପି ତସ୍ୟ ଗୃହଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଲୁଣ୍ଠଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି, ତଂ ବଦ୍ୱ୍ୱୈୱ ତସ୍ୟ ଗୃହସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଲୁଣ୍ଠଯିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି|
28 Шуни силәргә бәрһәқ ейтип қояйки, инсан балилири өткүзгән түрлүк гуналириниң һәммисини, шундақла улар қилған күпүрлүклириниң һәммисини кәчүрүшкә болиду.
ଅତୋହେତୋ ର୍ୟୁଷ୍ମଭ୍ୟମହଂ ସତ୍ୟଂ କଥଯାମି ମନୁଷ୍ୟାଣାଂ ସନ୍ତାନା ଯାନି ଯାନି ପାପାନୀଶ୍ୱରନିନ୍ଦାଞ୍ଚ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତେଷାଂ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱେଷାମପରାଧାନାଂ କ୍ଷମା ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି,
30 [Әйсаниң бу сөзи] уларниң «Yниңға напак rоһ чаплишипту» дегини үчүн [ейтилған еди].
ତସ୍ୟାପୱିତ୍ରଭୂତୋଽସ୍ତି ତେଷାମେତତ୍କଥାହେତୋଃ ସ ଇତ୍ଥଂ କଥିତୱାନ୍|
31 Шу вақитта униң аниси билән инилири кәлди. Улар сиртида туруп, уни чақиришқа адәм киргүзди.
ଅଥ ତସ୍ୟ ମାତା ଭ୍ରାତୃଗଣଶ୍ଚାଗତ୍ୟ ବହିସ୍ତିଷ୍ଠନତୋ ଲୋକାନ୍ ପ୍ରେଷ୍ୟ ତମାହୂତୱନ୍ତଃ|
32 Бир топ халайиқ униң әтрапида олтиратти. Улар: — Мана, аниңиз, инилириңиз сизни издәп сиртта туриду, — дейишти.
ତତସ୍ତତ୍ସନ୍ନିଧୌ ସମୁପୱିଷ୍ଟା ଲୋକାସ୍ତଂ ବଭାଷିରେ ପଶ୍ୟ ବହିସ୍ତୱ ମାତା ଭ୍ରାତରଶ୍ଚ ତ୍ୱାମ୍ ଅନ୍ୱିଚ୍ଛନ୍ତି|
33 Әйса уларға җававән: — Ким мениң анам, ким мениң инилирим? — деди.
ତଦା ସ ତାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ମମ ମାତା କା ଭ୍ରାତରୋ ୱା କେ? ତତଃ ପରଂ ସ ସ୍ୱମୀପୋପୱିଷ୍ଟାନ୍ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ପ୍ରତି ଅୱଲୋକନଂ କୃତ୍ୱା କଥଯାମାସ
34 Андин, у өпчүрисидә олтарғанларға қарап мундақ деди: Мана булар мениң анам вә инилирим!
ପଶ୍ୟତୈତେ ମମ ମାତା ଭ୍ରାତରଶ୍ଚ|
35 Чүнки кимки Худаниң ирадисини ада қилса, шу мениң ака-иним, ача-сиңлим вә анамдур.
ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟେଷ୍ଟାଂ କ୍ରିଯାଂ କରୋତି ସ ଏୱ ମମ ଭ୍ରାତା ଭଗିନୀ ମାତା ଚ|
