Маркус 3
1 У йәнә синагогқа кирди. Шу йәрдә бир қоли йигиләп кәткән бир адәм бар еди.
And again he entered the synagogue, and a man was there who had a withered hand.
2 [Пәрисийләр] Әйсаниң үстидин әрз қилайли дәп шабат күнидә кесәл сақайтидиған-сақайтмайдиғанлиғини пайлап жүрәтти.
And they watched him, whether he would cure him on the sabbath-day, that they might accuse him.
3 Әйса қоли йигиләп кәткән адәмгә: — Орнуңдин туруп, оттуриға чиққин! — деди.
And he said to the man who had the withered hand: Arise, and come into the midst.
4 Андин, синагогдикиләрдин: — Тәврат қануниға уйғун болғини шабат күни яхшилиқ қилишму, яки яманлиқ қилишму? Җанни қутқузушму яки һалак қилишму? — дәп сориди. Лекин улар зуван сүрүшмиди.
And he said to them: Is it lawful to do good on the sabbath-day, or to do evil? to save life, or to kill? But they were silent.
5 У ғәзәп билән әтрапиға нәзәр селип уларға көз жүгүртүп, уларниң таш жүрәклигидин қайғурди. Андин у кесәлгә: — Қолуңни узат, — деди. У қолини узитивиди, қоли әслигә кәлтүрүлди.
And looking around on them with anger, being grieved for the hardness of their heart, he said to the man: Stretch forth your hand; and he stretched it forth: and his hand was restored.
6 Әнди Пәрисийләр дәрһал сиртқа чиқип, уни қандақ йоқитиш тоғрисида Һерод [падишаниң] тәрәпдарлири билән мәслиһәт қилишқа башлиди.
And the Pharisees immediately went out with the Herodians, and held a consultation against him, that they might destroy him.
7 Андин Әйса мухлислири билән биллә у йәрдин айрилип деңиз бойиға кәтти; Галилийә өлкисидин чоң бир топ адәмләр униңға әгишип барди; шундақла униң қилған әмәллирини аңлиған һаман, пүтүн Йәһудийә өлкисидин, Йерусалим шәһиридин, Идумия өлкисидин, Иордан дәриясиниң қарши тәрипидин, Тур вә Зидон шәһәрлириниң әтрапидики җайлардин зор бир топ адәмләрму униң йениға келишти.
And Jesus withdrew with his disciples to the sea; and there followed him a great multitude from Galilee, and from Judea,
and from Jerusalem, and from Idumea, and from beyond the Jordan: and those about Tyre and Sidon, a great multitude, when they heard what things he was doing, came to him.
9 У адәмләрниң көплигидин өзини қистап қоймисун дәп мухлислириға кичик бир кеминиң униңға йеқин турушини тапилиди.
And he spoke to his disciples, that a small ship should continue near him, because of the multitude, that they might not press upon him.
10 Чүнки у нурғун бемарларни сақайтқини түпәйлидин һәр қандақ ваба-кесәлликләргә гириптар болғанларниң һәммиси униңға [қолумни] бир тәккүзүвалсам дәп қистишип келишкән еди.
For he cured many, so that as many as had diseases rushed upon him, that they might touch him.
11 Напак роһлар [чаплишивалғанлар] қачанла уни көрсә, униң алдиға жиқилип: «Сән Худаниң Оғлисән!» дәп вақиришатти.
And unclean spirits, when they saw him, fell down before him, and cried out, saying: Thou art the Son of God.
12 Лекин у [напак роһларға] өзиниң ким екәнлигини ашкарилимаслиққа қаттиқ тәнбиһ берип агаһландуратти.
And he strictly charged them, that they should not make him known.
13 У таққа чиқип, өзи халиған кишиләрни йениға чақирди; улар униң йениға келишти.
And he went up into a mountain, and called to him such as he wished, and they came to him.
14 У улардин он иккисини өзи билән биллә болушқа, сөз-каламни җакалашқа,
And he appointed twelve, that they should be with him, and that he might send them forth to preach,
15 кесәлләрни сақайтиш вә җинларни һайдаш һоқуқиға егә болушқа таллап бекитти.
and to have authority to cure diseases, and to cast out demons.
16 У [бекиткән он икки киши]: Симон (у униңға Петрус дәп исим қойған),
And Simon he surnamed Peter;
17 Зәбәдийниң оғли Яқуп вә униң иниси Юһанна, (у уларни «Бинни-Рәгаз», йәни «Гүлдүрмама оғуллири» дәпму атиған),
and James the sou of Zebedee, and John the brother of James: and these he surnamed Boanerges, which means, sons of thunder:
18 Андрияс, Филип, Бартоломай, Матта, Томас, Алфайниң оғли Яқуп, Тадай, милләтпәрвәр дәп аталған Симон
and Andrew, and Philip, and Bartholomew, and Matthew, and Thomas, and James the Son of Alphæus, and Thaddæus, and Simon the Canaanite,
19 вә униңға сатқунлуқ қилған Йәһуда Ишқарийотлардин ибарәт.
and Judas Iscariot, who also delivered him up. And they went into a house:
20 У өйгә қайтип кәлгәндин кейин, у йәргә йәнә шунчә нурғун адәмләр топландики, уларниң һәтта ғизаланғидәкму вақти чиқмиди.
and the multitude came together again, so that they were not able even to eat bread.
21 [Әйсаниң] аилисидикиләр буни аңлап, уни тутуп келишкә беришти. Чүнки улар уни «Әқлини йоқитипту» дегән еди.
And when his relatives heard of it, they came out to take him; for they said: He is beside himself.
22 Йерусалимдин чүшкән Тәврат устазлири болса: «Униңда Бәәлзибуб бар», вә «У пәқәт җинларниң әмригә тайинип җинларни қоғливетидикән», дейишәтти.
And the scribes who had come down from Jerusalem said: He has Beelzebul; and by the prince of the demons he casts out the demons.
23 Шуниң үчүн у [Тәврат устазлирини] йениға чақирип, уларға тәмсилләрни ишлитип мундақ деди: — Шәйтан Шәйтанни қандақму қоғлисун?
And he called them to him, and spoke to them in parables: How can Satan cast out Satan?
24 Әгәр падишалиқ өз ичидин бөлүнүп өз ара соқушқан болса шу падишалиқ пут тирәп туралмайду;
And if a kingdom be divided against itself, that kingdom can not stand.
25 шуниңдәк әгәр бир аилә өз ичидин бөлүнүп өз ара соқушса шу аилә пут тирәп туралмайду.
And if a house be divided against itself, that house can not stand.
26 Әгәр Шәйтан өз-өзигә қарши чиқип бөлүнсә, у пут тирәп туралмай, йоқалмай қалмайду.
And if Satan rise up against himself, and be divided, he can not stand, but has an end.
27 Һеч ким күчтүңгүр бирисиниң өйигә кирип, униң мал-мүлкини булап кетәлмәйду — пәқәт у шу күчтүңгүрни авал бағлалиса андин өйини булаң-талаң қилалайду.
No one can enter the house of the strong man, and spoil his goods, unless he first bind the strong man; and then he will plunder his house.
28 Шуни силәргә бәрһәқ ейтип қояйки, инсан балилири өткүзгән түрлүк гуналириниң һәммисини, шундақла улар қилған күпүрлүклириниң һәммисини кәчүрүшкә болиду.
Verily I say to you, All sins shall be forgiven the sons of men, and whatever impious speeches they may utter;
30 [Әйсаниң бу сөзи] уларниң «Yниңға напак rоһ чаплишипту» дегини үчүн [ейтилған еди].
For they said: He has an unclean spirit.
31 Шу вақитта униң аниси билән инилири кәлди. Улар сиртида туруп, уни чақиришқа адәм киргүзди.
His mother and his brothers came, therefore, and standing without, sent to him, and called him.
32 Бир топ халайиқ униң әтрапида олтиратти. Улар: — Мана, аниңиз, инилириңиз сизни издәп сиртта туриду, — дейишти.
And the multitude was sitting about him; and they said to him: Behold, your mother and your brothers are without, seeking you.
33 Әйса уларға җававән: — Ким мениң анам, ким мениң инилирим? — деди.
And he answered them and said: Who is my mother, or my brothers?
34 Андин, у өпчүрисидә олтарғанларға қарап мундақ деди: Мана булар мениң анам вә инилирим!
And he looked round about on those who were sitting near him, and said: Behold, my mother and my brothers;
35 Чүнки кимки Худаниң ирадисини ада қилса, шу мениң ака-иним, ача-сиңлим вә анамдур.
for whoever will do the will of God, is my brother, and my sister, and mother.
