Маркус 2
1 Бир нәччә күндин кейин у қайтидин Кәпәрнаһумға кирди. У өйдикән, дегән хәвәр тарқиливиди,
And again he entered Capernaum, after some days; and they heard that he was in the house.
2 шунчә көп адәм у йәргә жиғилдики, һәтта ишик алдидиму пут дәссигидәк йәр қалмиған еди. У уларға сөз-калам йәткүзүвататти.
And immediately many came together, so that the house could contain them no longer, nor could the space about the door. And he preached the word to them.
3 Мана шу әснада, бир нәччә адәм униң алдиға бир паләчни елип кәлди; уни улардин төрти көтирип әкәлгән еди.
And they came to him, bringing a paralytic, who was carried by four men.
4 Адәмниң көплүгидин униңға йеқинлишалмай, улар униң үстидин өгүзни тешип, төшүк ачқандин кейин паләчни зәмбил билән [Әйсаниң алдиға] чүшүрди.
And not being able to come near him, on account of the multitude, they took off the roof where he was, and having broken through, they let down the bed on which the paralytic lay.
5 Әнди Әйса уларниң ишәшини көрүп паләчкә: — Балам, гуналириң кәчүрүм қилинди, — деди.
And Jesus, seeing their faith, said to the paralytic: Son, your sins are forgiven you.
6 Лекин у йәрдә олтарған бәзи Тәврат устазлири көңлидә гуманий соалларни қоюп:
But some of the scribes were sitting there, and reasoning in their hearts:
7 «Бу адәм немә үчүн мундақ дәйду? У күпүрлүк қиливатидиғу! Худадин башқа кимму гуналарни кәчүрүм қилалисун?» дейишти.
Why does this man thus speak impiously? Who can forgive sins but God only?
8 Әйса шуан роһида уларниң көңүллиридә шундақ гуманий соалларни қоюватқанлиғини билип йетип, уларға мундақ деди: — Силәр көңүлдә немишкә шундақ соалларни қойисиләр?
And Jesus, immediately perceiving in his spirit that they thus reasoned within themselves, said to them: Why are you reasoning thus in your hearts?
9 Мошу паләчкә: «Гуналириң кәчүрүм қилинди!» дейиш асанму, яки «Орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп маң!» дейиш асанму?
Which is easier, to say to the paralytic, Your sins are forgiven; or to say, Arise, take up your bed and walk?
10 Амма һазир силәрниң Инсаноғлиниң йәр йүзидә гуналарни кәчүрүм қилиш һоқуқиға егә екәнлигини билишиңлар үчүн, — У паләч кесәлгә:
But that you may know that the Son of man on earth has authority to forgive sins, (he said to the paralytic, )
11 — Саңа ейтайки, орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп өйүңгә қайт! — деди.
I say to you, Arise, take up your bed and go to your house.
12 У дәрһал орнидин дәс туруп, зәмбил-көрписини жиғиштурди вә һәммәйләнниң көз алдида [өйдин] чиқип кәтти. Һәммәйлән қаттиқ һәйран қелип Худани улуқлишип: — Мошундақ ишни әзәлдин көрүп бақмиған едуқ, — дейишти.
And he arose forthwith, and took up his bed, and went out before them all; so that they were all amazed, and glorified God, saying: We have never seen it thus.
13 У йәнә деңиз бойиға қарап маңди. Кишиләр топи униң әтрапиға олишивалди. У уларға тәлим бәрди.
And he went out again by the sea: and all the multitude came to him, and he taught them.
14 У йолдин өтүп кетиватқанда, баҗ алидиған орунда олтарған Алфайниң оғли Лавийни көрүп, униңға: — Маңа әгәшкин, — деди. У орнидин туруп, униңға әгәшти.
And as he passed by, he saw Levi the son of Alphæus sitting at the custom-house; and he said to him: Follow me. And he arose and followed him.
15 Вә шундақ болдики, у [Лавийниң] өйидә дәстиханда олтарғанда, нурғун баҗгирлар вә гунакарлар Әйса вә униң мухлислири билән һәмдәстихан болди. Бундақ кишиләр хелә көп еди, уларму униңға әгәшкән еди.
And it came to pass, as Jesus reclined at table in his house, that many publicans and sinners reclined with him and his disciples; for there were many, and they followed him.
16 Әнди Тәврат устазлири вә Пәрисийләр униң гунакарлар вә баҗгирлар билән бир дәстиханда олтарғанлиғини көрүп, мухлислириға: — У немишкә баҗгир вә гунакарлар билән бир дәстиханда йәп-ичип олтириду?! — дейишти.
And when the scribes and Pharisees saw him eating with publicans and sinners, they said to his disciples: Why is it that he eats and drinks with publicans and sinners?
17 Буни аңлиған Әйса уларға: — Сағлам адәм әмәс, бәлки бемарлар тевипқа муһтаҗдур. Мән һәққанийларни әмәс, бәлки гунакарларни чақирғили кәлдим, — деди.
And when Jesus heard it, he said to them: Those who are well have no need of a physician, but those who are sick. I have not come to call righteous men, but sinners.
18 Әнди Йәһяниң мухлислири билән Пәрисийләр роза тутувататти. Бәзиләр униң алдиға келип: — Немишкә Йәһяниң мухлислири вә Пәрисийләрниң мухлислири роза тутиду, лекин сениң мухлислириң тутмайду? — дәп сорашти.
And the disciples of John and of the Pharisees were in the habit of fasting; and they came, and said to him: Why do the disciples of John and of the Pharisees fast, but your disciples fast not?
19 Әйса җававән мундақ деди: — Тойи болуватқан жигит техи тойда һәмдәстихан олтарған чағда, меһманлири роза тутуп олтарса қандақ болиду!? Тойи болуватқан жигит тойда болсила, улар һеч қандақ роза туталмайду.
And Jesus said to them: Can the sons of the bride-chamber fast, while the bridegroom is with them? As long as they have the bridegroom with them, they can not fast.
20 Амма шу күнләр келидуки, жигит улардин елип кетилиду, улар шу күндә роза тутиду.
But the days will come when the bridegroom shall be taken from them, and then they will fast in those days.
21 Һеч ким кона көйнәккә йеңи рәхттин ямақ салмайду. Ундақ қилса, йеңи ямақ [киришип], кона кийимни тартиштуруп житиветиду. Нәтиҗидә, житиқ техиму йоғинап кетиду.
No one sews a patch of new cloth on an old garment; if so, the new piece which fills it up, takes from the old, and a worse rent is made.
22 Һеч ким йеңи шарапни кона тулумларға қачилимайду. Әгәр ундақ қилса, шарапниң [ечиши билән] тулумлар йерилип кетиду-дә, шарапму төкүлүп кетиду һәм тулумларму кардин чиқиду. Шуниң үчүн йеңи шарап йеңи тулумларға қачилиниши керәк.
And no one puts new wine into old bottles; if so, the new wine bursts the bottles, and the wine is spilled, and the bottles are destroyed. But new wine must be put into new bottles.
23 Бир шабат күни шундақ болдики, у буғдайлиқлардин өтүп кетивататти. Униң мухлислири йолда меңиватқанда башақларни үзүшкә башлиди.
And it came to pass, that he was going on the sabbath-day through the fields of grain: and his disciples began, as they went, to pull the ears of grain.
24 Пәрисийләр униңға: — Қара, улар немишкә шабат күни [Тәвратта] чәкләнгән ишни қилиду? — дейишти.
And the Pharisees said to him: See, why are they doing on the sabbath-day what is not lawful?
25 У уларға: — [Падишаһ] Давутниң өзи вә һәмраһлири һаҗәтмән болғанда, йәни ач қалғанда немә қилғанлиғини [муқәддәс язмилардин] оқумиғанмусиләр?
And he said to them: Did you never read what David did, when he had need and was hungry, he and those who were with him?
26 — Демәк, Абиятар баш каһин болған вақтида, у Худаниң өйигә кирип, Худаға аталған, Тәвратта пәқәт каһинларниң йейишигила болидиған нанларни [сорап] йегән, шундақла һәмраһлириғиму бәргән? — деди.
How he entered the house of God in the days of Abiathar the chief priest, and ate the loaves of the presence, which, it is not lawful, except for the priests, to eat, and gave to those also who were with him?
27 У уларға йәнә: — Инсан шабат күни үчүн әмәс, шабат күни инсан үчүн яритилди.
And he said to them: The sabbath was made for man, not man for the sabbath.
28 Шуниң үчүн, Инсаноғли шабат күниниңму Егисидур, — деди.
Therefore, the Son of man is Lord also of the sabbath.
