Луқа 2
1 Әнди шу күнләрдә, [Рим императори] Қәйсәр Авғустустин барлиқ хәлиқтин баҗ елиш үчүн уларниң ройхети тизимлансун дәп пәрман чүшти.
About that time, Cesar Augustus issued an edict, that all the inhabitants of the empire should be registered.
2 Тунҗи қетимлиқ бу нопус тизимлаш Кириниюс Сурийә өлкисини идарә қилип турған вақтида елип берилған еди.
(This first register took effect, when Cyrenius was president of Syria.)
3 Шуниң билән һәммә адәм нопусқа тизимлиниш үчүн өз жутлириға қайтиш керәк болди.
When all went to be registered, every one of his own city,
4 Йүсүпму Давут [падишаниң] җәмәтидин болғачқа, шундақла униң беваситә әвлади болғачқа, Галилийә өлкисидики Насарәт шәһиридин айрилип, Йәһудийә өлкисидики, Давутниң жути Бәйт-Ләһәм дегән шәһәргә кәтти.
Joseph also went from Nazareth, a city of Galilee, to a city of David in Judea, called Bethlehem, (for he was of the house and lineage of David, )
5 Нопусқа тизимлиниш үчүн лайиқи, болғуси аяли Мәрйәмму биллә барди. Мәрйәм һамилдар болуп, қосиғи хеләла йоғинап қалған еди.
to be registered, with Mary, his betrothed wife, who was pregnant.
6 Вә шундақ болдики, улар Бәйт-Ләһәмдә турған вақтида Мәрйәмниң туғутиниң ай-күни тошуп қалди.
While they were there, the time came, that she should be delivered.
7 Бирақ сарайда уларға орун болмиғачқа, Мәрйәм шу йәрдә тунҗа оғлини туққанда уни закилап, еғилдики оқурға ятқузди.
And she brought forth her first born son, and swathed him, and laid him in a manger, because there was no room for them in the house allotted to strangers.
8 Шу йәрниң әтрапидики бәзи падичилар далада туратти; улар кечичә түнәп, падисиға қарайтти.
Now there were shepherds in the fields in that country, who tended their flocks by turns through the night watches.
9 Вә мана, Пәрвәрдигарниң бир пәриштиси уларниң алдида туратти; Пәрвәрдигарниң парлақ шәриви уларниң әтрапини йорутувәтти. Улар интайин бәк қорқуп кәтти.
On a sudden, an angel of the Lord stood by them, and a divine glory encompassed them with light, and they were frightened exceedingly.
10 Бирақ пәриштә уларға: — Қорқмаңлар! Чүнки мана, пүтүн хәлиққә хошаллиқ болидиған бир хуш хәвәрни силәргә елан қилимән.
But the angel said to them, Fear not; for lo! I bring you good tidings, which shall prove matter of great joy to all the people;
11 Чүнки бүгүн Давутниң шәһиридә силәр үчүн бир Қутқузғучи туғулди. У — Рәб Мәсиһдур!
because to-day is born to you in the city of David, a Saviour, who is the Lord Messiah.
12 [Уни] тепишиңлар [үчүн] шу аламәт болидуки, бовақни закиланған һалда бир оқурда ятқан петидә таписиләр, — деди.
And by this you shall know him; you shall find a babe in swaddling bands, lying in a manger.
13 Бирдинла, пәриштиниң әтрапида зор бир топ самави қошундикиләр пәйда болуп, Худани мәдһийиләп:
Instantly the angel was attended by a multitude of the heavenly host, who praised God, saying,
14 «Әршиәлада Худаға шан-шәрәпләр болғай! Йәр йүзидә болса у сөйүнидиған бәндилиригә арам-хатирҗәмлик болсун!» дейишти.
Glory to God in the highest heaven, and on earth peace, and good will amongst men!
15 Пәриштиләр улардин айрилип асманға чиқип кетивиди, падичилар бир-биригә: — Бәйт-Ләһәмгә йол елип, Пәрвәрдигар бизгә уқтурған, әмәлгә ашурған бу ишни көрүп келәйли, — дейишти.
And when the angels returned to heaven, having left the shepherds, these said to one another, Let us go to Bethlehem, and see this which has happened, of which the Lord has informed us.
16 Шуниң билән улар алдирап шәһәргә берип, Мәрйәм билән Йүсүпни вә оқурда ятқан бовақни издәп тапти.
And hastening thither, they found Mary and Joseph with the babe, who lay in the manger.
17 Падичилар [бовақни] көргәндин кейин, өзлиригә униң һәққидә ейтилған сөзләрни кәң тарқитивәтти.
When they saw this, they published what had been imparted to them, concerning this child.
18 Буни аңлиғанларниң һәммиси падичиларниң дегәнлиригә интайин һәйран қелишти.
And all who heard it, wondered at the things told them by the shepherds.
19 Мәрйәм болса бу ишларниң һәммисини көңлигә пүкүп, чоңқур ойлинип жүрәтти.
But Mary let none of these things escape unobserved, weighing every circumstance within herself.
20 Падичилар көргән вә аңлиғанлириниң һәммиси үчүн Худани улуқлап, мәдһийә оқушқан пети қайтишти; барлиқ ишлар дәл уларға хәвәрләндүрүлгәндәк болуп чиққан еди.
And the shepherds returned, glorifying and praising God, for all that they had heard and seen, agreeably to what had been declared to them.
21 Бовақни хәтнә қилиш вақти, йәни сәккизинчи күни тошқанда, униңға Әйса дәп исим қоюлди. Пәриштә бу исимни у техи анисиниң балиятқусида апиридә болмайла қойған еди.
On the eighth day, when the child was circumcised, they called him Jesus, the angel having given him that name, before his mother conceived him.
22 Әнди Муса [пәйғәмбәргә] чүшүрүлгән қанун бойичә Йүсүп билән Мәрйәмниң паклиниш вақти тошқанда улар балини Пәрвәрдигарға атап тапшуруш үчүн Йерусалимға елип барди
And when the time of their purification was expired, they carried him to Jerusalem, as the law of Moses appoints, to present him to the Lord;
23 (Пәрвәрдигарниң Тәврат қанунида: «Барлиқ тунҗа оғул Пәрвәрдигарға муқәддәс мәнсуп атилиши керәк» дәп йезилғинидәк)
(as it is written in the law of God, "Every male, who is the first born of his mother, is consecrated to the Lord:")
24 вә шундақла Пәрвәрдигарниң Тәврат қанунида дейилгини бойичә, бир җүп пахтәк яки икки кәптәр балисини қурбанлиққа сунуш керәк еди.
and to offer the sacrifices enjoined in the law, a pair of turtle doves, or two young pigeons.
25 Вә мана шу чағларда, Йерусалимда Симеон исимлиқ бир киши туратти. У һәм һәққаний вә ихласмән адәм болуп, «Исраилға Тәсәлли Бәргүчи»ни интизарлиқ билән күткән еди. Муқәддәс Роһ униң вуҗудиға яр еди.
Now there was at Jerusalem a man named Simeon, a just and religious man, who expected the consolation of Israel; and the Holy Spirit was upon him,
26 У Муқәддәс Роһтин кәлгән вәһийдин өзиниң Пәрвәрдигарниң Мәсиһини көрмигичә өлүм көрмәйдиғанлиғини билгән еди.
and had revealed to him, that he should not dies, until he had seen the Lord's Messiah.
27 У Муқәддәс Роһниң башлиши билән ибадәтханиниң [һойлилириға] кирди; ата-аниси Тәвратта бекитилгән адәтни беҗириш үчүн бовақ Әйсани көтирип киргәндә,
This man came, guided by the Spirit, into the temple. And when the parents brought in the child Jesus, to do for him what the law required,
28 Симеон бовақни қучиғиға елип, Худаға тәшәккүр-мәдһийә оқуп мундақ деди: —
he took him into his arms, and blessed God, and said,
29 «Әнди, и Егәм, һазир сөзүң бойичә қулуңниң бу аләмдин хатирҗәмлик билән кетишигә йол қойғайсән;
Now, Lord, thou dost in peace dismiss thy servant, according to thy word;
30 Чүнки өз көзүм Сениң ниҗатиңни көрди,
for my eyes have seen the Saviour,
31 Уни барлиқ хәлиқләр алдида һазирлиғансән;
whom thou hast provided in the sight of all the world,
32 У әлләргә вәһий болидиған нур, Вә хәлқиң Исраилниң шан-шәривидур!»
a luminary to enlighten the nations, and to be the glory of Israel thy people.
33 Балиниң ата-аниси бала һәққидә ейтилғанлириға интайин һәйран қелишти.
And Joseph, and the mother of Jesus heard, with admiration, the things spoken concerning him.
34 Симеон уларға бәхит тиләп, аписи Мәрйәмгә мундақ деди: — Мана! Бу бала Исраилдики нурғун кишиләрниң жиқилиши вә нурғун кишиләрниң көтирилиши үчүн тайинланди, шундақла кишиләр қарши чиқип һақарәтләйдиған, [Худаниң] бешарәтлик аламити болиду.
And Simeon blessed them, and said to Mary his mother, This child is destined for the fall and the rise of many in Israel, to serve as a mark for contradiction;
35 Шуниң билән нурғун кишиләрниң көңлидики ғәрәзлири ашкарилиниду — вә бир қиличму сениң көңлүңгә санҗилиду!
(yes, you own soul shall be pierced as with a javelin; ) that the thoughts of many hearts may be disclosed.
36 Шу йәрдә Ашир қәбилисидин болған Фануилниң қизи Анна исимлиқ хелә яшанған бир аял пәйғәмбәрму бар еди. У қиз вақтида әргә тәккәндин кейин униң билән йәттә жил биллә яшап,
There was also a prophetess, Anna, daughter of Phanuel, of the tribe of Asher, in advanced age, who had lived seven years with a husband, whom she married when a virgin;
37 андин сәксән төрт жил тул турған еди. У ибадәтхана һойлилиридин чиқмай, кечә-күндүз роза тутушлар вә дуалар билән Худаға ибадәт қилатти.
and being now a widow about eighty-four years, departed not from the temple, but served God in prayer and fasting night and day;
38 У дәл шу пәйттә йетип келип Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтти, һәмдә Йерусалимда ниҗат-һөрлүкни күтүватқан барлиқ халайиққа бала тоғрисида сөз қилди.
she also coming in at that instant, gave thanks to the Lord, and spoke concerning Jesus to all those in Jerusalem who expected redemption.
39 [Йүсүп] билән [Мәрйәм] Тәвратта бекитилгән барлиқ ишларни ада қилғандин кейин, Галилийәгә, өз шәһири Насарәткә қайтти.
After they had performed everything required by the law of the Lord, they returned to Galilee, to their own city Nazareth.
40 Бала болса өсүп, дана-ақиланилик билән толуп, роһта күчләндүрүлди, Худаниң меһри-шәпқитиму униң үстидә еди.
And the child grew, and acquired strength of mind, being filled with wisdom, and adorned with a divine gracefulness.
41 Униң ата-аниси һәр жили «өтүп кетиш һейти»да Йерусалимға баратти.
Now, the parents of Jesus went yearly to Jerusalem at the feast of the passover.
42 Әйса он икки яшқа киргән жили, улар уни елип, һейтниң адити бойичә йәнә чиқип барди.
And when he was twelve years old, they having gone thither, according to the usage of the festival, and remained the customary time;
43 Һейт күнлирини өткүзгәндин кейин, улар өйигә қарап кетиватқанда, бала Әйса Йерусалимда қалди. Ата-анисиниң бу иштин хәвири йоқ еди,
being on their return, the child Jesus staid behind in Jerusalem, and neither Joseph nor his mother knew it.
44 бәлки уни сәпәрдаш-һәмраһлири билән биллә келиватиду, дәп ойлап, бир күн йол жүрди. Андин улар уни уруқ-туққанлари вә дост-бурадәрлири арисидин издәшкә башлиди;
They supposing him to be in the company, went a day's journey, and then sought him among their relations and acquaintances;
45 издәп тапалмай, улар кәйнигә йенип Йерусалимға берип йәнә издиди.
but not finding him, they returned to Jerusalem, seeking him.
46 Вә шундақ болдики, үчинчи күни улар уни ибадәтхана һойлисида Тәврат устазлириниң арисида олтирип, уларниң тәлимлирини аңлаватқан һәм улардин соал сораватқанниң үстидә тапти.
And after three days they found him in the temple, sitting among the doctors, both hearing them, and asking them questions.
47 Униң сөзлирини аңлиғанларниң һәммиси униң чүшәнчисигә вә бәргән җаваплириға интайин һәйран қелишти.
And all who heard him, were amazed at his understanding and answers,
48 Ата-аниси уни көрүп наһайити һәйрануһәс болушти, униң аниси униңға: — Вай балам! Немишкә бизгә шундақ муамилә қилдиң? Атаң иккимиз паракәндә болуп сени издәп кәлдуқ! — деди.
and they beheld him with astonishment. And his mother said to him, Son, why have you treated us thus? Behold, your father and I have sought you with sorrow.
49 У уларға: — Немишкә мени издидиңлар? Әҗәба, мениң Атамниң ишлирида болушум керәклигимни билмәмтиңлар? — деди.
He answered, Why did you seek me? Did you not know that I must be in the courts of my Father?
50 Лекин улар униң уларға ейтқинини чүшәнмиди.
But they did not comprehend his answer.
51 Андин у улар билән Насарәткә қайтти вә уларниң гепигә изчил бойсунатти. Лекин аниси бу ишларниң һәммисини көңлигә пүкүп қойди.
And he returned with them to Nazareth, and was subject to them. And his mother treasured up all these things in her memory.
52 Шундақ қилип, Әйса ақиланилик-даналиқта вә қамәттә йетилип, Худа вә кишиләр алдида барғансери сөйүлмәктә еди.
And Jesus advanced in wisdom, and stature, and in power with God and man.
