Луқа 13
1 Шу чағда, бир нәччә адәм униңға [валий] Пилатусниң бир қисим Галилийәликләрниң қенини төкүп, уларниң қанлирини улар қиливатқан [ибадәтханидики] қурбанлиқниң қанлири билән арилаштурғанлиғини мәлум қилди.
Дэ кодыя вряма авиле Исусостэ койсавэ мануша и розпхэндэ пала манушэн Галилеятар, савэн Пилато прыпхэнда тэ мулярэ и мукля лэнди рат, кала вонэ анэнас жэртвы.
2 У уларға җававән мундақ деди: — Уларниң бу азапларни тартқини үчүн бу Галилийәликләрни башқа Галилийәликләрдин гунайи еғир дәп қарамсиләр?
Исусо пхэнда лэнди: — Тумэ гинисарэн, со кадэла галилеянуря тердэ бэзимо будэр аврэ манушэндар дэ Галилея и кодэлэсти хале грыжа?
3 Мән силәргә ейтайки, ундақ әмәс! Бәлки силәр товва қилмисаңлар, һәммиңларму охшаш ақивәттә һалак болисиләр.
Нат, пхэнав тумэнди. Нэ кала тумэ на ачявэна бэзимо, хасявэна, сар и вонэ.
4 Силоам мәһәллисидики мунар өрүлүп чүшүп, он сәккиз кишини бесип өлтүрүп қойған, силәр уларни Йерусалимда туруватқан башқлардин қәбиһ, дәп қарамсиләр?
А кодэла дэшуохто манушэн, савэ помуле, кала тэлэдэня пэ лэн упрал башня дэ Силоамо? Тумэ гинисарэн, со вонэ сле дошадэр всавэрэндар, савэ джювэнас дэ Ерусалимо?
5 Мән силәргә ейтайки, ундақ әмәс! Бәлки силәр товва қилмисаңлар, һәммиңларму охшаш ақивәттә һалак болисиләр.
Нат, пхэнав тумэнди. Нэ кала тумэ на ачявэна бэзимо, тунчи всавэрэ хасявэна, сар и вонэ.
6 Андин у бу тәмсилни сөзләп бәрди: — Мәлум бир кишиниң үзүмзарлиғида тикилгән бир түп әнҗир дәриғи бар екән. У у дәрәқтин мевә издәп кәпту, лекин һеч мевә тапалмапту.
Тунчи пхэнда лэнди кацави дума: — Екхэ манушэстэ сля инжырно кашт дэ лэхкоро винограднико. Вов авиля тэ родэ пэ кадэва кашт барило, нэ нисо на аракхля.
7 У бағвәнгә: «Қара, үч жилдин бери бу әнҗир дәриғидин мевә издәп келиватимән, бирақ бир талму мевә тапалмидим. Уни кесивәт! У немә дәп йәрни бекардин-бекар егиләп туриду?» дәпту.
И пхэнда виноградарести: «Акэ, дыкх, мэ трито бэрш авав, соб тэ аракхэ барило пэ кадэва инжырно кашт, нэ нисо на аракхав. Сщин лэ! Пэ со вов ивья залэл пхув дэ садо?»
8 Лекин бағвән: «Ғоҗайин, униңға йәнә бир жил тәгмигәйла. Бу вақит ичидә униң түвидики топиларни бошитип, оғутлап бақай.
Нэ виноградари пхэнда лэсти: «Хулае! Мэк кадэва кашт инте екх бэрш барёла. А мэ пхув ковлярава и гуниво чувава.
9 Әгәр келәр жили мевә бәрсә, яхши хоп! Бирақ бәрмисә, кесивәткәйла» дәпту бағвән.
И кала пэ авэр бэрш анэла барило — мишто. А кала на анэла, сщинэґа лэ».
10 Бир шабат күни, у бир синагогта тәлим беривататти.
Екхвар дэ суббота Исусо сиклярда дэ синагога.
11 Мана шу йәрдә он сәккиз жилдин бери зәипләштүргүчи бир җин тәрипидин тутулуп, дөмчийип өрә туралмайдиған бир аял бар еди.
Котэ сля екх джювли, дэ кастэ дэшуохто бэрш сля налачё фано, саво дэлас лати дукх. Вой сля банги, кади со нащи лати сля тэ ваздэ шэро.
12 Әйса уни көргәндә, йениға чақирип: — Ханим, сән бу зәиплигиңдин азат болдуң! — деди.
Исусо удыкхля ла, акхарда тай пхэнда: — Джювлие! Ту састярэхпэ тирэ насвалимастар!
13 Андин у қолини униң учисиға қоювиди, аял дәрһал руслинип тик туруп, Худани улуқлиди.
И тховда пэ латэ васта. Вой екхатар пэрэачиля тэ авэ банги и ачиля тэ ваздэ слава Дэвлэсти.
14 Бирақ синагогниң чоңи Әйсаниң шабат күни кесәл сақайтқинидин ғәзәплинип, көпчиликкә: — Адәмләр иш қилиш керәк болған алтә күн бар, шу күнләрдә келип сақайтилиңлар; лекин шабат күнидә ундақ қилмаңлар, — деди.
Тунчи пхурэдэр дэ синагога мижыля, со Исусо састярда дэ суббота, и пхэнда манушэнди: — Исин шов дивэ, кала трэбуни тэ терэ бути. Дэ кадэлэн дивэн авэнтэ тэ састярэпэ, а на дэ суббота.
15 Шуңа Рәб униңға мундақ җавап бәрди: — Әй сахтипәзләр! Һәр бириңлар шабат күни топақ вә ешигиңларни оқурдин йешип, суғарғили башлимамсиләр?!
Рай пхэнда лэсти дэ отпхэнима: — Домуенгэрэ! Чи на отпхандэн тумэ пэхкэрэ мугаре чи гурувэ, на вылиджян лэ граждостар и на лиджян панестэ дэ суббота?
16 Әнди Шәйтан мана он сәккиз жил боғуп кәлгән, Ибраһимниң бир қизи болған бу аял дәл шабат күнидә бу сиртмақтин бошитилса, бу шабат күниниң яришиқи болмамду?!
А вой исин чей Авраамохкири. Дэшуохто бэрш ла спхандэлас сатана! И со, на трэбуни сля тэ розпхандэ ла дэ суббота?
17 У мошу сөзни қилғанда, униңға қарши чиққанлар хиҗаләткә қалди; бирақ халайиқ униң қиливатқан һәммә әҗайип ишлиридин шатлинип яйриди.
Кала Исусо пхэнда кадэла лава, всавэрэ Лэхкэрэ врыжымашуря сле ладжьвардэ, а всавэрэ мануша лошавэнас важ кода, со Вов терэлас барэ и лаче рындуря.
18 У сөзини [давамлаштуруп] мундақ деди: — Худаниң падишалиғи немигә охшайду? Мән уни немигә охшитай?
Исусо ж пхэнда: — Пэ со счувэлпэ Дэвлэхкоро Тхагаримо? Сар Манди када тэ сикавэ?
19 У гоя бир тал қича уруғиға охшайду; бириси уни елип өз беғида териған еди; у өсүп йоған дәрәқ болди; асмандики учар-қанатлар келип униң шахлирида угулиди.
Вов счувэлпэ пэ цыкно горчично ворзо, саво мануш лиля и чута дэ пхув дэ пэхкоро садо. И кадэлэ ворзостар бариля вучё кашт, кади со упралимахкэрэ чирикля джювэнас пэ лэхкэрэн ранден.
20 У йәнә: — Худаниң падишалиғини немигә охшитай? У худди ечитқуға охшайду; бир аял уни қолиға елип, үч җавур унниң арисиға йошуруп, таки пүтүн хемир болғичә сақлиди, — деди.
Инте пхэнда Исусо: — Пэ со счувэлпэ Дэвлэхкоро Тхагаримо?
Вов счувэлпэ пэ закваска, савя лиля манушни тай чута дэ трин барэ чярэ варэґа, а тунчи кадыя закваска розджиляпэ пав всаворо хумэр.
22 [Әйса] Йерусалимға қарап сәпирини давамлаштуруп, бесип өткән һәр қайси шәһәр-йезиларда тәлим берип маңди.
Тунчи Исусо упалэ джиля дромэґа дэ Ерусалимо, проджялас пав гавэн и форонэн и котэ сиклярэлас.
23 Бир киши униңдин: — И тәхсир, қутқузулидиғанларниң сани азму? — дәп сориди. Әйса көпчиликкә мундақ җавап бәрди:
Екх мануш пхучля Лэстар: — Рае! Када чячимо, со кици набут манушэн фирисарэнапэ? Исусо пхэнда:
24 — Силәр тар ишиктин киришкә күрәш қилиңлар. Чүнки мән силәргә шуни ейтайки, нурғун адәмләр кирәй дәп издәнсиму, амма кирәлмәйду.
— Прытховэн зора кодэлэстэ, соб тэ заджя тумэнди набуґлэ вударэнца. Чячимаґа пхэнав тумэнди, со бут мануша закамэна тэ заджя, нэ нисо лэндэ на выджяла.
25 Өйниң егиси орнидин туруп ишикни тақиғандин кейин, силәр ташқирида туруп ишикни қеқип: «Рәб, бизгә ачқин!» дәп ялвурғили турғиниңларда, у силәргә җававән: «Силәрниң нәлигиңларни билмәймән» — дәйду.
Кала цэрэхкоро хулай вщела и затерэла вудара, тунчи тумэ авэна тэ аче аври, тэ марэ дэ вударэн тай тэ мангэ: «Рае, оттер амэнди!» Нэ Вов пхэнэла тумэнди: «На джянав, катарь тумэ».
26 Андин силәр: «Биз сениң алдиңда йегән, ичкән, сәнму бизниң кочилиримизда тәлим бәргән» десәңлар,
Тунчи тумэ пхэнэна: «Амэ хале и пиле англа Тут, и пэ амарэн гасэн Ту сиклярэґас».
27 у йәнә җававән: «Силәрниң нәлигиңларни билмәймән, мәндин нери кетиңлар, әй қәбиһлик қилғучилар!» дәйду.
Нэ Вов пхэнэла: «На джянав, катарь тумэ. Нашэн Мандар всавэрэ, ко вурытимо терэн!»
28 Силәр Ибраһим, Исһақ, Яқуп вә барлиқ пәйғәмбәрләрниң Худаниң падишалиғи ичидә екәнлигини, өзүңларниң сиртқа ташливетилгиниңларни көргиниңларда, жиға-зерәлар көтирилиду, чишлар ғучурлайду.
Котэ тумэ авэна тэ ровэ и тэ ха бари грыжа, кала дыкхэна, со Авраамо, Исаако тай Иаково и всавэрэ англунаря дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима, а тумэн котарь вытрадэна.
29 У чағда, кишиләр мәшриқ билән мәғрибтин вә шимал билән җәнуптин келишип, Худаниң падишалиғида дәстиханда олтириду.
Авэна мануша штарэ пхуякэрэ ригэндар тай бэшэна пала скаминдэ дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима.
30 Шуниң билән мана, шу чағда алдида турғанлардин арқиға өтидиғанлар, арқида турғанлардин алдиға өтидиғанлар бар болиду.
Тай акэ, мануша, савэ палунэ, авэна англэ. И кодэла, савэ англэ, авэна палунэ.
31 Дәл шу вақитта бир нәччә Пәрисийләр Әйсаниң алдиға келип униңға: — Мошу йәрдин чиқип өзүңни нериға ал. Чүнки Һерод сени өлтүрмәкчи, — деди.
Дэ кодыя вряма авиле койсавэ фарисеендар и пхэндэ Лэсти: — Наш катарь, колэсти со Иродо камэл тэ мулярэ Тут.
32 У уларға: — Берип шу түлкигә ейтиңлар: Мана мән җинларни һайдиветип, бүгүн вә әтә шипа берәрмән вә үчинчи күни такамуллаштурулимән, дәңлар.
Исусо пхэнда: — Джян и пхэнэн кадэлэ хрантимарести кацавэ лава: «Акэ, Мэ авдивэ и атася авава тэ традэ бэнгэн и тэ састярэ, а пэ трито диво дотерава пэхкоро рындо».
33 Һалбуки, бүгүн вә әтә вә өгүнлүккә меңип жүрүшүм керәктур; чүнки һеч пәйғәмбәрниң өлтүрүлүши Йерусалимдин башқа һеч қандақ җайда мүмкин болмас.
Нэ Манди трэбуни тэ джя Мурэ дромэґа авдивэ, атася и пэ авэр диво. Нэнай кади, соб англунаре тэ умарэн на дэ Ерусалимо.
34 Әй Йерусалим, Йерусалим! Пәйғәмбәрләрни өлтүридиған вә саңа әвәтилгәнләрни чалма-кесәк қилидиған шәһәр! Мән қанчә қетимлап мекиян өз җүҗилирини қанат астиға алғандәк сениң балилириңни қойнумға алмақчи болдум, лекин силәр халимидиңлар.
Ерусалимо, Ерусалимо! Ту мулярэх англунарен и барэнца помарэх кодэлэн, савэ сле бичалдэ тутэ! Скаци молы Мэ камлём тэ стидэ Тирэ чяворэн кади, сар каґни стидэл пуицен тала пэхкэрэ пхака! Нэ тумэ на закамле кади.
35 Мана өйүңлар ташлинип вәйранә болуп қалиду; вә мән силәргә шуни ейтип қояйки, силәр «Пәрвәрдигарниң нами билән кәлгүчигә мубарәк болғай!» демигичә, мени йәнә көрәлмәйсиләр.
Тай акэ, ачявав тумэн еджинэн дэ тумарэ цэрэ. Пхэнав тумэнди, со на дыкхэна Ман ды кодыя вряма, сар пхэнэна: «Бахтало Кодэва, Саво джял важ Лав Раехкоро!»
