< Лавийлар 17 >
1 Пәрвәрдигар Мусаға сөз қилип мундақ деди: —
And Jehovah spoke to Moses, saying,
2 Һарун билән оғуллири вә барлиқ Исраилларға мундақ дегин: — Пәрвәрдигар силәргә буйруған һөкүм шуки: —
Speak to Aaron, and to his sons, and to all the sons of Israel, and say to them, This is the thing which Jehovah has commanded, saying,
3 Исраилниң җәмәтлиридин болған һәр қандақ киши қурбанлиқ қилмақчи болуп, кала яки қой яки өшкини җамаәт чедириниң кириш ағзида, Пәрвәрдигарниң туралғу чедириниң алдиға, Пәрвәрдигарға аталған қурбанлиқ сүпитидә йетиләп әпкәлмәй, бәлки чедиргаһниң ичидә яки ташқирида боғузлиса, униңдин аққан қан шу кишиниң гәдинигә артилиду; бу адәм «қан төккән» дәп, өз хәлқидин үзүп ташлиниду.
Whatever man there is of the house of Israel, who kills an ox, or lamb, or goat, in the camp, or who kills it outside the camp,
and has not brought it to the door of the tent of meeting, to offer it as an oblation to Jehovah before the tabernacle of Jehovah, blood shall be imputed to that man. He has shed blood, and that man shall be cut off from among his people,
5 Бу һөкүмниң мәхсити Исраилларниң һазирқидәк далада мал союп қурбанлиқ қилишниң орниға, қурбанлиқлирини җамаәт чедириниң кириш ағзида Пәрвәрдигарниң алдиға кәлтүрүп, каһинға тапшуруп Пәрвәрдигарға «енақлиқ қурбанлиқлири» сүпитидә сунуп боғузлиши үчүндур.
to the end that the sons of Israel may bring their sacrifices, which they sacrifice in the open field, even that they may bring them to Jehovah, to the door of the tent of meeting, to the priest, and sacrifice them for sacrifices of peace offerings to Jehovah.
6 Каһин қанни елип җамаәт чедириниң кириш ағзиниң йенидики Пәрвәрдигарниң қурбангаһиниң үстигә сепип, Пәрвәрдигарға хушбуй кәлтүрүш үчүн майни көйдүрсун.
And the priest shall sprinkle the blood upon the altar of Jehovah at the door of the tent of meeting, and burn the fat for a sweet savor to Jehovah.
7 Шуниң билән улар әнди бурунқидәк бузуқлуқ қилип текә-җинларниң кәйнидә жүрүп, уларға өз қурбанлиқлирини өткүзүп жүрмисун. Мана бу улар үчүн дәвирдин-дәвиргичә әбәдий бир бәлгүлимә болсун.
And they shall no more sacrifice their sacrifices to the he-goats, after which they play the harlot. This shall be a statute forever to them throughout their generations.
8 Сән уларға: — Исраилниң җәмәтидин яки уларниң арисида туруватқан яқа жутлуқлардин бири көйдүрмә қурбанлиқ яки [башқа] қурбанлиқ өткүзмәкчи болса,
And thou shall say to them, Whatever man there is of the house of Israel, or of the strangers that sojourn among them, who offers a burnt offering or sacrifice,
9 уни Пәрвәрдигарға атап сунуш үчүн җамаәт чедириға кириш ағзиниң алдиға кәлтүрмисә, у киши өз хәлиқлиридин үзүп ташлансун» — дегин.
and does not bring it to the door of the tent of meeting, to sacrifice it to Jehovah, that man shall be cut off from his people.
10 Әгәр Исраилниң җәмәтидин болған һәр қандақ адәм яки уларниң арисида туруватқан яқа жутлуқлар қан йесә, Мән йүзүмни қанни йегән шу кишигә қарши қилимән, уни өз хәлқидин үзүп ташлаймән.
And whatever man there is of the house of Israel, or of the strangers that sojourn among them, who eats any manner of blood, I will set my face against that soul who eats blood, and will cut him off from among his people.
11 Чүнки һәр бир җаниварниң җени болса униң қенидидур; Мән уни җениңлар үчүн қурбангаһ үстигә кафарәт кәлтүрүшкә бәргәнмән. Чүнки қан өзидики җанниң вастиси билән кафарәт кәлтүриду.
For the life of the flesh is in the blood, and I have given it to you upon the altar to make atonement for your souls, for it is the blood that makes atonement by reason of the life.
12 Шуңа бу сәвәптин Мән Исраилларға: — «Силәрниң һеч бириңлар қан йемәслигиңлар керәк, араңларда туруватқан яқа жутлуқларму қан йемәслиги керәк» — дегән едим.
Therefore I said to the sons of Israel, No soul of you shall eat blood, nor shall any stranger that sojourns among you eat blood.
13 Әгәр Исраиллардин бири яки уларниң арисида туруватқан яқа жутлуқларниң бири йейишкә болидиған бир чарпай һайван яки қушни овлап, қенини төксә, уни топа билән йепип қойсун.
And whatever man there is of the sons of Israel, or of the strangers that sojourn among them, who takes any beast or bird in hunting that may be eaten, he shall pour out the blood of it, and cover it with dust.
14 Чүнки һәр бир җаниварниң җени болса, униң қенидин ибарәттур. Униң җени қенида болғач мән Исраилларға: «Силәр һеч қандақ җаниварниң қенини йемәңлар, чүнки һәр бир җаниварниң җени униң қенидидур; кимки уни йесә үзүп ташлиниду» — дедим.
For as to the life of all flesh, the blood of it is with the life of it. Therefore I said to the sons of Israel, Ye shall eat the blood of no manner of flesh, for the life of all flesh is the blood of it. Whoever eats it shall be cut off.
15 Кимдәким өлүп қалған яки житқучлар боғуп титма-титма қиливәткән бир һайванни йесә, мәйли у йәрлик яки яқа жутлуқ болсун өз кийимлирини жуюп, суда жуюнсун вә кәч киргичә напак саналсун; андин у пак болиду.
And every soul who eats that which dies of itself, or that which is torn of beasts, whether he be home-born or a sojourner, he shall wash his clothes, and bathe himself in water, and be unclean until the evening, then he shall be clean.
16 Лекин у яки кийимлирини юмиса, яки суда бәдинини юмиса, шу киши өз қәбиһлигиниң җазасини тартиду.
But if he does not wash them, nor bathe his flesh, then he shall bear his iniquity.