Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.
