Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Молитва Иеремии пророка. Помяни, Господи, что бысть нам: призри и виждь укоризну нашу:
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
достояние наше обратися к чуждим и домы нашя ко иноплеменником:
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
сири быхом, несть отца, матери нашя яко вдовы.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Воду нашу за сребро пихом, дрова наша за цену куповахом:
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
на выя нашя гоними быхом, трудихомся, не почихом.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
Египет даде руку, Ассур в насыщение их.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Отцы наши согрешиша, и несть их, мы же беззакония их подяхом.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Раби обладаша нами, избавляющаго несть от руку их.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
В душах наших носихом хлеб наш, от лица меча в пустыни.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Кожа наша аки пещь обгоре, разседошася от лица бурей глада.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Жен в Сионе смириша, девиц во градех Иудиных.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Князи в руках их повешени быша, старейшины не прославишася.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Избраннии плачь подяша, и юноши в кладе изнемогоша.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
И старцы от врат оскудеша, избраннии от песней своих умолкоша.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Разсыпася радость сердец наших, обратися в плачь лик наш,
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
спаде венец со главы нашея: горе нам, яко согрешихом.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
О сем смутися сердце наше, о сем померкнуша очи наши.
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
На горе Сионе, яко погибе, лисицы ходиша.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Ты же, Господи, во веки вселишися, престол Твой в род и род.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Вскую во веки забываеши нас, оставиши ли нас в продолжение дний?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Обрати ны, Господи, к Тебе, и обратимся, и вознови дни нашя якоже прежде.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
Яко отревая отринул еси нас, разгневался еси на ны зело.
