Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido: considera, e olha o nosso opróbrio.
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
Aos egípcios estendemos as mãos, e aos siros, para nos fartarem de pão.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Nossos pais pecaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Servos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Nossa pele se enegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Os príncipes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
Os velhos cessaram de se assentarem à porta, os mancebos de sua canção.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Já caiu a coroa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por ele.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu trono de geração em geração.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como de antes.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?
