Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
