Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Hæreditas nostra versa est ad alienos: domus nostræ ad extraneos.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
Ægypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
Propterea mœstum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Tu autem Domine in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.
